Μήνυμα του Αλεξανδρου Αλεξάκη για την επέτειο αυτοθυσίας του Κώστα Γεωργάκη.
Το μήνυμα
Ήταν ξημερώματα της 19ης Σεπτεμβρίου.
Πλατεία Ματεότι, Γένοβα.
Το σκοτάδι της ερημικής πλατείας φωτίστηκε παράδοξα από την φλόγα του κορμιού του νεαρού Κερκυραίου.
Και μακάρι η φράση αυτή να ήταν μεταφορική, ποιητική αδεία κάποιου λογοτεχνικού κειμένου.
Όμως δυστυχώς το σώμα του Κώστα Γεωργάκη τυλίχθηκε στ’ αλήθεια στις φλόγες, ενώ μάταια προσπαθούσαν οι λιγοστοί περαστικοί να τον σώσουν από το μαρτυρικό τέλος που ο ίδιος επέλεξε για τον εαυτό του.
Ο νεαρός φοιτητής, υπήρξε πάντα πνεύμα ανήσυχο, μα δεν μπόρεσε να διαχειριστεί τους φόβους του, δεν κατάφερε να ζει με τον φόβο ότι η οικογένεια του διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας των δικών του πεποιθήσεων, κι εκείνος να βρίσκεται τόσο μακριά.
Είχε ήδη στοχοποιηθεί από το καθεστώς, όπου με τρόπο υπόγειο, μετέφεραν το μήνυμα με κάθε τρόπο.
Αν δεν βρούμε εσένα, θα βρούμε τους δικούς σου ανθρώπους.
Η πράξη του Κώστα Γεωργάκη, παραμένει μέχρι σήμερα η πιο συγκλονιστική διαμαρτυρία ενάντια στην καταπίεση και την θηριωδία της χούντας και έλαβε διαστάσεις πανευρωπαϊκές. Τα νέα του πυρπολημένου Έλληνα φοιτητή ταξίδεψαν γρήγορα σε όλες τις πρωτεύουσες, προκαλώντας τεράστιο κύμα συμπαράστασης.
Τραγική παραμένει η φιγούρα του πατέρα Γεωργάκη στην θέα του άψυχου κορμιού του γιού του.
Ο Κώστας Γεωργάκης προσπαθούσε να σιωπά για να μην κινεί υποψίες. Ακόμη και την ώρα που τον έκαιγαν οι φλόγες παρέμεινε ήρεμος.
Όμως ακόμη αντηχεί η φωνή του στην πλατεία Ματεότι.
“Κάτω η χούντα”.
Μια ύστατη κραυγή πόνου, που έμελλε να γίνει το πιο διαχρονικό μήνυμα ελευθερίας.
Κερκυραίος πολιτης στο Φίλοι του Βίδο: Ούτε φέτος καΐκι, αμφίβολες οι κατασκηνώσεις: “Το Βιδο μας μάρανε. Η βρόμα που έχει μαζευτεί στο πεζοδρόμιο και στα σκαλιά της πρων Ιονικης τράπεζας και νυν…” Ιούν 19, 19:58
