Μαχειμάρης: SOS… Που οδεύει η Τοπική Αυτοδιοίκηση;

Κείμενο-παρέμβαση του Δημάρχου Βόρειας Κέρκυρας Γιώργου Μαχειμάρη.

Το κείμενο

S.O.S …Πού οδεύει η Τοπική Αυτοδιοίκηση;
Βασίλης Χειμαριώτης Δήμαρχος Νότιας Κέρκυρας : «Αποχωρώ γιατί οι καθυστερήσεις και τα εμπόδια υπερβαίνουν τις αρμοδιότητες της Αυτοδιοίκησης»
Σπύρος Γαλάνης Αντιδήμαρχος Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων : «Κουράστηκα να πολεμάω καθημερινά ένα σύστημα που επιμένει να μην αλλάζει».

Σε ελάχιστο διάστημα…..Δύο διαφορετικές φωνές, ένας κοινός παρονομαστής: η Τοπική Αυτοδιοίκηση βυθίζεται σε ένα θεσμικό τέλμα, χωρίς προσωπικό, χωρίς στήριξη, χωρίς πόρους, χωρίς σεβασμό.

Οι παραιτήσεις του δημάρχου Νότιας Κέρκυρας , Βασίλη Χειμαριώτη πριν 110 μέρες και του αντιδημάρχου Κεντρικής Κέρκυρας & Διαποντίων Νήσων Σπύρου Γαλάνη χθες 27-8-2025 φωτίζουν με τον πιο καθαρό τρόπο το αδιέξοδο που βιώνει σήμερα η Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Ο πρώτος, καταξιωμένος ιατρός Βασίλης Χειμαριώτης με την αξιοπρέπεια του θεσμικού άρχοντα που αναμετράται με το όριο των δυνατοτήτων του, αποχώρησε δηλώνοντας ότι η λειψυδρία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί όταν η κυβέρνηση κλείνει πόρτες, αρνείται να δεχτεί τον δήμαρχο και αφήνει τους Δήμους χωρίς πρόσβαση στους απαραίτητους πόρους. Ο δεύτερος, Σπύρος Γαλάνης με την ειλικρίνεια του γιατρού και αυτοδιοικητικού που πάλεψε μόνος μέσα σε γραφεία χωρίς προσωπικό και με μηχανισμούς αδρανείς, διατύπωσε την πιο πικρή παραδοχή: «κουράστηκα να πολεμάω καθημερινά ένα σύστημα που επιμένει να μην αλλάζει».

Οι δύο φωνές, αν και προέρχονται από διαφορετικούς Δήμους, συγκλίνουν: η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα δεν ηττάται από την έλλειψη διάθεσης ή ανθρώπων, αλλά από τον πνιγηρό κλοιό θεσμικών περιορισμών, χρηματοδοτικής ανεπάρκειας και γραφειοκρατικών αγκυλώσεων. Από ένα κράτος που θέλει τους Δήμους εκτελεστικά όργανα και όχι θεσμούς με αυτονομία και ουσιαστικές αρμοδιότητες.

Η παραίτηση ενός Δημάρχου και ενός Αντιδημάρχου, μέσα σε λίγες ημέρες, δεν είναι «ατομικές υποθέσεις». Είναι η κορυφή ενός παγόβουνου που απειλεί να καταρρεύσει πάνω στους ώμους των τοπικών κοινωνιών.

Είναι κραυγή για το πού οδηγείται η Αυτοδιοίκηση: σε αποδυνάμωση, σε θεσμικό μαρασμό, σε απογοήτευση των ανθρώπων που θέλουν να προσφέρουν.

Και το ερώτημα πλανάται: πόσοι ακόμα θα χρειαστεί να παραιτηθούν για να καταλάβει το Κράτος ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση ασφυκτιά;

Αντί να ενισχύεται, υπονομεύεται. Αντί να αποκεντρώνεται η εξουσία, συγκεντρώνεται. Αντί να βρίσκει στηρίγματα, βρίσκει κλειστές πόρτες. Τρανταχτό παράδειγμα η Κέρκυρα που εδώ και 20 χρόνια παλεύει με το θέμα της Ύδρευσης.

Η ΠΕΔΙΝ ΚΑΙ Η ΚΕΔΕ οφείλουν : Να αντιδράσουν και να αναλάβουν άμεσα πρωτοβουλίες. Να περάσουν από τις διαπιστώσεις στη δράση: Να απαιτήσουν από την κυβέρνηση νομοθετικές ρυθμίσεις για χρηματοδότηση, προσωπικό και ουσιαστική αυτονομία, πριν οδηγηθούμε σε πλήρη διάλυση των Δήμων. Το κράτος μεταφέρει αρμοδιότητες χωρίς ανθρώπινους πόρους, χωρίς οικονομικούς πόρους, για να ευτελίσει τον θεσμό , για να απαλλαγεί από τις δικές της αποκλειστικές ευθύνες και να ξεπουλήσει ό,τι έχει απομείνει υγειές. ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ…. πολίτες, φορείς και κοινωνία, αφενός το ασφυκτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση, αφετέρου ότι ο Κρατισμός και ο Υπερσυγκεντρωτισμός στραγγαλίζουν τον θεσμό.

Οι επιπτώσεις είναι βαρύτερες στην επαρχία, όπου η Αυτοδιοίκηση είναι η μόνη ελπίδα για ανάπτυξη και συνοχή. Η Κέρκυρα στέλνει το μήνυμα: Το ζήτημα δεν είναι τοπικό, είναι πανελλαδικό.
Ή θα αλλάξει ριζικά το θεσμικό πλαίσιο, με χρηματοδότηση, στελέχωση, αυτονομία και σεβασμό στην αυτοδιοικητική ευθύνη, ή θα μετράμε συνεχώς αποχωρήσεις ανθρώπων που «κουράστηκαν» να παλεύουν με ένα σύστημα που δεν αλλάζει.

Ο δρόμος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι μαραθώνιος με εμπόδια «τεχνητά».
Το κράτος αντί αντί να ανοίγει δρόμους στήνει φράγματα.