“Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου”

Τον Μάρτιο του 2008, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ είχε πει: «Χωρίς την Αφρική, η Γαλλία θα κατρακυλήσει στην κατηγορία μιας τριτεύουσας παγκόσμιας δύναμης». Ο προκάτοχός του, Φρανσουά Μιτεράν, ήταν ακόμα πιο κατηγορηματικός δηλώνοντας τότε πως: «Χωρίς την Αφρική, η Γαλλία δεν θα έχει ιστορία στον 21ο αιώνα».

Απόλυτα ρεαλιστές και οι δυο μακαρίτες γάλλοι πρόεδροι αποκάλυπταν, εμμέσως πλην σαφώς, πως η «παχυσαρκία» της γαλλικής άρχουσας τάξης, αλλά και της μεσαίας στηρίζονταν κατά βάση στη καταλήστευση 14 χωρών της Υποσαχάριας Αφρικής που λειτουργούσαν και ορισμένες από αυτές εξακολουθούν ακόμα ως αποικίες της Γαλλίας.

Η διαπίστωση αυτή δεν ήταν κάποια προφητεία αλλά το ετήσιο συνολικό ποσόν των αναγκαστικών καταθέσεων αυτών των αφρικανικών χωρών στη Γαλλική Κεντρική Τράπεζα. Καταθέσεις στο 85% των συναλλαγματικών διαθεσίμων τους, μαζί με τα νομισματικά και σε χρυσό αποθεματικά τους υπό τον αυστηρό έλεγχο του εκάστοτε Γάλλου Υπουργού των Οικονομικών.

Αυτή η αρπαγή πλούτου που συνεχίστηκε αδιατάραχτα και μετά την υποτιθέμενη «αποαποικιοποίηση» του Ντε Γκωλ, γέμιζε το Γαλλικό θησαυροφυλάκιο περίπου με 500 δισ. ευρώ ετησίως! Αυτό το θηριώδες ποσόν «ηλέκτρισε» και την τότε καγκελάριο της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ που ζήτησε από τους Γάλλους να καταθέτουν τουλάχιστον το 50% αυτής της κλοπής και στην Ευρωπαϊκή κεντρική Τράπεζα. Η απάντηση φυσικά των Γάλλων ήταν αρνητική.

Παράλληλα ο τεράστιος πλούτος, ορυκτός και αγροτικός, ήταν «κλειδωμένος» από τους Γάλλους «μετά-αποικιοκράτες» με το τέχνασμα του «πρώτου δικαιώματος», προκειμένου να αγοράζουν – βλέπε αρπάζουν – κατά προτεραιότητα το οτιδήποτε τους ενδιέφερε και μόνο μετά από το επίσημο «μη γαλλικό ενδιαφέρον» να δίνεται η άδεια στην ιδιοκτήτρια χώρα προκειμένου να αναζητήσει άλλον αγοραστή.

Τώρα αυτές οι αφρικανικές χώρες απελευθερώνονται, οι Troupes de marine (γάλλοι πεζοναύτες) και τα «διαμάντια» της λεγεώνας των ξένων, παίρνουν την άγουσα αφήνοντας πίσω τους πείνα και δίψα για την συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων.

Σε χώρες όπως ο Νίγηρας, η Μπουρκίνα Φάσο, το Μάλι η πλειοψηφία των πληθυσμών στερούνταν ηλεκτρικού ρεύματος, την ίδια στιγμή που μεγάλο μέρος της Γαλλίας ηλεκτροφωτίζεται από πυρηνικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής που λειτουργούν χάρη στο μέχρι χθες σχεδόν τσάμπα ουράνιο αυτών των αφρικανικών χωρών…

Διανύουμε πλέον το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα και ο Μιτεράν μάλλον επαληθεύεται. Ήδη το φάντασμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πλανιέται πάνω από το Μέγαρο των Ηλυσίων ταράζοντας τον ύπνο του μικρού Βοναπάρτη, Εμμανουήλ. Παράλληλα το δημόσιο χρέος της χώρας του ανέρχεται σε 3,345 τρισ. ευρώ, ένα εκρηκτικό μέγεθος που αυξάνεται σε 300 χιλ. ευρώ το λεπτό (Naftemporiki).

Ο παραγιός του Μακρόν, πρωθυπουργός Μπαϊρού, χρεώνει αυτούς τους δείκτες της γαλλικής οικονομικής θύελλας στα οργισμένα λαϊκά στρώματα της χώρας του, ως υπεύθυνα για τα «αυξημένα κονδύλια» στο τομέα της κοινωνικής πολιτικής που χρήζουν, όπως απειλεί, περικοπών.

Την ίδια ώρα ο πρώην τραπεζίτης των Ρότσιλδ Μακρόν εισηγείται στη παρέα των «ευρωπαίων προθύμων» ένα ακόμα πακέτο κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, παρά τη κοινή διαπίστωση πως αυτές οι κυρώσεις, γυρίζοντας μπούμερανγκ έχουν αρνητικές επιπτώσεις στις οικονομίες των χωρών τους, χωρίς να επιτυγχάνουν και τον επιδιωκόμενο στόχο…

Η γαλλική κυβέρνηση πρέπει επειγόντος να δανειστεί γύρω στα 400 δισ. ευρώ (!) και αυτά μόνο για αναχρηματοδότηση του χρέους της… Το χαμένο «λίπος» από την Αφρική την καταδικάζει να ζει πλέον με τις φαντασιώσεις μιας πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας.