Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού

Ο ΟΗΕ καθόρισε την 2α Απριλίου ως Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού, για να δώσει ευκαιρίες στο αναπηρικό κίνημα και ιδιαίτερα στους Συλλόγους και γονείς αυτιστικών ατόμων για ενημέρωση, ανάδειξη προβλημάτων και διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Ο αυτισμός είναι μια γενετική, ισόβια αναπηρία που απαντάται σε ένα μεγάλο αριθμό ατόμων, παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία και αποτελεί ένα φάσμα διαταραχών με κυριότερες τη διαταραχή της κοινωνικότητας, της επικοινωνίας, της ακαμψίας της σκέψης και της συμπεριφοράς.

Οι δυσκολίες στον τρόπο που τα άτομα με αυτισμό αντιλαμβάνονται και συνδέονται με το περιβάλλον τους έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην οικογένεια που, στην Ελλάδα, αναλαμβάνει εξ’ ολοκλήρου τη φροντίδα και την εκπαίδευσή τους. Λόγω της πολυπλοκότητας του, ο αυτισμός είναι μια από τις δυσκολότερες αναπηρίες. Η δια βίου εκπαίδευση είναι μονόδρομος για την ανάπτυξη των δυνατοτήτων των ατόμων με αυτισμό και την ανακούφιση των οικογενειών τους. Σε ένα φιλικό, δομημένο και προστατευμένο περιβάλλον μπορούν να αναπτύξουν σημαντικά το βαθμό λειτουργικότητας τους και να γίνουν παραγωγικοί.

Παρά τον μεγάλο αγώνα του αναπηρικού κινήματος (ΠΟΣΓΚΑμεΑ-ΕΣΑμεΑ) στην Ελλάδα τα άτομα με αυτισμό συνεχίζουν σε μεγάλο ποσοστό να μη μετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία, να μη λαμβάνουν εξειδικευμένη επαγγελματική κατάρτιση σε προστατευμένα παραγωγικά εργαστήρια, ενώ συνεχίζεται η ανεπάρκεια Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης, όταν πια η οικογένεια δεν θα είναι σε θέση να μεριμνά για τα άτομα αυτά και γενικότερα η έλλειψη ενός πλαισίου μέτρων και δομών στήριξης των γονέων και των οικογενειών των ατόμων με αυτισμό, που όσο ποτέ άλλοτε, επιβάλλεται να δημιουργηθούν.

Η μόνιμη διεκδίκηση των γονέων των ατόμων με αυτισμό, αλλά και με βαριές και πολλαπλές αναπηρίες είναι τα παιδιά μας να ζουν σε συνθήκες με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ και με ότι προβλέπουν το Ελληνικό Σύνταγμα, η κείμενη νομοθεσία και ιδιαίτερα η Διεθνής Σύμβαση Δικαιωμάτων ΑμεΑ που στην Ελλάδα καθιερώθηκε με τον Νόμο 4074/2012.

Πολιτεία, θεσμοί, τοπική αυτοδιοίκηση, εκπαιδευτικές κοινότητες, εργοδότες, και κάθε πλευρά, στο μέτρο του ρόλου και της ευθύνης της, οφείλουν να διασφαλίσουν:
 Ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση και την εργασία.
 Ενίσχυση των κοινωνικών δομών και υπηρεσιών δομών κλειστής περίθαλψης και φροντίδας.
 Προστασία από την οικονομική ανασφάλεια: Οι συνεχείς οικονομικές πιέσεις πλήττουν ασύμμετρα τα άτομα με αυτισμό και τις οικογένειές τους.
 Καταπολέμηση των διακρίσεων και του ρατσισμού.