Η Ευρώπη βρίσκεται εδώ και χρόνια αντιμέτωπη με μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της σύγχρονης ιστορίας της: τη διαχείριση των παράτυπων μεταναστευτικών ροών. Αν και η μετανάστευση αποτελεί διαχρονικό φαινόμενο, η μαζική και ανεξέλεγκτη είσοδος ανθρώπων εκτός των νόμιμων πλαισίων δεν μπορεί να εκληφθεί απλώς ως ανθρωπιστικό ζήτημα. Είναι ταυτόχρονα θέμα ασφάλειας, κοινωνικής συνοχής, δημοκρατικής νομιμότητας και εθνικής κυριαρχίας.
Η ΕΕ έχει δοκιμαστεί σκληρά από την αδυναμία εφαρμογής ενός αποτελεσματικού και δίκαιου πλαισίου διαχείρισης της μετανάστευσης. Ο Κανονισμός του Δουβλίνου έχει αποτύχει στην πράξη, μεταθέτοντας δυσανάλογα την ευθύνη στα κράτη-μέλη πρώτης υποδοχής, όπως η Ελλάδα. Η αλληλεγγύη παραμένει περισσότερο ρητορική παρά ουσιαστική, την ώρα που οι μεταναστευτικές ροές συνεχίζονται, ενίοτε με γεωπολιτικά κίνητρα και εργαλειοποιημένες από τρίτες χώρες.
Η χώρα μας, ως φυσικό και γεωγραφικό σύνορο της Ευρώπης, έχει επωμιστεί τεράστιο βάρος. Χιλιάδες άνθρωποι διασχίζουν τα θαλάσσια και χερσαία σύνορα, συχνά με τη βοήθεια οργανωμένων κυκλωμάτων διακινητών. Παρά την ενίσχυση των επιχειρήσεων επιτήρησης και τον εκσυγχρονισμό των υποδομών, η πίεση παραμένει ασφυκτική – τόσο για το κράτος όσο και για τις τοπικές κοινωνίες.
Η μακροχρόνια παραμονή μεγάλου αριθμού παράτυπων μεταναστών, χωρίς ουσιαστικές προοπτικές ενσωμάτωσης ή επιστροφής, εντείνει την κοινωνική ένταση, προκαλεί φαινόμενα παραοικονομίας και υπονομεύει το κράτος δικαίου.
Η προστασία των συνόρων αποτελεί συνταγματική υποχρέωση κάθε κράτους. Η επιτήρηση και η αποτροπή της παράνομης εισόδου δεν είναι απλώς τεχνικό ζήτημα αλλά πρωτίστως άσκηση εθνικής κυριαρχίας. Την ίδια στιγμή, η ΕΕ οφείλει να αναγνωρίσει ότι δεν μπορεί να επιβιώσει ως ενιαίος χώρος ελεύθερης μετακίνησης, εάν δεν διασφαλίσει αποτελεσματικά τα εξωτερικά της σύνορα.
Απαιτείται μια ολοκληρωμένη στρατηγική, που θα περιλαμβάνει: ενίσχυση της FRONTEX με σαφές επιχειρησιακό και νομικό πλαίσιο, συμφωνίες επιστροφών με τρίτες χώρες, επιλεκτική μεταναστευτική πολιτική με βάση τις ανάγκες της ευρωπαϊκής οικονομίας και κοινωνίας, και καταπολέμηση των διακινητών και των δικτύων εκμετάλλευσης.
Η μετανάστευση δεν είναι απειλή όταν διέπεται από κανόνες, όταν ενσωματώνεται και όταν εξυπηρετεί το κοινό συμφέρον. Η παράτυπη μετανάστευση, όμως, όταν είναι ανεξέλεγκτη, μαζική και κατευθυνόμενη, υπονομεύει το ίδιο το θεμέλιο της δημοκρατίας: τη νομιμότητα, την ασφάλεια και την κοινωνική συνοχή.
Η Ευρώπη, και ιδίως η Ελλάδα, δεν μπορούν να μείνουν παθητικοί παρατηρητές. Η υπεράσπιση των συνόρων, του κράτους δικαίου και της εθνικής αξιοπρέπειας είναι καθήκον απέναντι στους πολίτες, αλλά και στην ίδια την ιδέα μιας ενωμένης και βιώσιμης Ευρώπης.
Γιατί χρησιμοποιείτε την λέξη ΠΑΡΑΤΥΠΗ όπως και πολλά ΜΜΕ, για να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια και που βλέπετε το παράτυπο ; ΠΑΡΑΝΟΜΗ είναι και οι διακινούμενοι λέγονται ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ,όπως ακριβώς το μας περιγράφει η συγκεκριμένη λέξη στο Λεξικού της Ελληνικής γλωσσάς , Τους λείπει δηλαδή κάποιο χαρτί ασφαλιστικής κάλυψης ; Εδώ δεν έχουν εσκεμμένα κανένα στοιχείο ακόμα και για την ηλικία τους Το λεξιλόγιό μας είναι πλούσιο και περιγράφει επακριβώς την συγκεκριμένη δραστηριότητα και θεωρώ ως σκοπούμενη την χρήση της λέξης ΠΑΡΑΤΥΠΗ απο όπου και αν λέγεται .. Δεν λέμε παράτυπη εισαγωγή τσιγάρων αλλά λαθραία εισαγωγή , όπως και λαθραία την διακίνηση πετρελαίου και όχι ΠΑΡΤΥΠΗ . Μήπως μας επέβαλαν και αυτό οι Βρυξέλες ;