Κυβέρνηση σε αποδρομή – Αντιπολίτευση τραγωδία…

«Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει». (Ο κυβερνήτης πρέπει να θυμάται τρία πράγματα. Πρώτον ότι κυβερνά ανθρώπους. Δεύτερον ότι πρέπει να κυβερνά σύμφωνα με τους νόμους. Τρίτον ότι δεν θα κυβερνά αιωνίως), έλεγε ο αρχαίος Έλληνας τραγικός ποιητής, Αγάθων,450-400 π.Χ. Το ρηθέν, μάλλον πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τους ένοικους του Μεγάρου Μαξίμου. Ενώ για οι όποιοι επίδοξοι διάδοχοί τους, ας μάθουν από τον μέγα Αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο, τον Πλάτωνα, (427-347 π.Χ.), ότι, «Ο αληθινός άρχων ου πέφυκε το αυτώ συμφέρον σκοπείσθαι αλλά το τω αρχομένω», (Ο αληθινός άρχοντας δεν πρέπει να κοιτάζει το δικό του συμφέρον αλλά των υπηκόων του). Κι αυτό γιατί, η κοινωνία με τις τόσες περιπέτειές της και με το δυσπιστία που την διακατέχει, μπορεί να ερωτά και να διερωτάται, κατά την Άσλεϊ Μπριλιάντ «Θέλω λιγότερη διαφθορά, ή περισσότερες ευκαιρίες να συμμετέχω».

Πολιτικά καθοριστικό Φθινόπωρο

Πέρασε ένας πολιτικά θυελλώδης Ιούλιος, ήρθε ένας πλούσιος σε πολιτικό – οικονομικό παρασκήνιο Αύγουστος, τόσο εντός, όσο κι εκτός συνόρων, κι όλα προμαντεύουν ένα πολιτικά θυελλώδες Φθινόπωρο.

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, παρά τα περί του αντιθέτου ισχυριζόμενα, γνωρίζει ότι η κοινοβουλευτική αυτοδυναμία φαντάζει στόχος απλησίαστος. Θα προσπαθήσει μια πολιτική επανεκκίνηση με την πολιτικά παμπάλαιη μέθοδο των παροχών από το βήμα της ΔΕΘ, ενώ οι «σοφοί γέροντες» της παράταξης, σε ένα βυζαντινών προδιαγραφών πολιτικό παρασκήνιο απεργάζονται τρόπους «διάσωσης της παράταξης», είτε με αλλαγή «καπετάνιου εν πλω», πριν τις εκλογές, είτε μετά από τις εκλογές, – οι οποίες ουδείς φαντάζεται ότι αυτές θα διεξαχθούν πιο αργότερα από την Άνοιξη του 2026 – , και την καταφανέστατα διαφαινόμενη αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης.

Από την άλλη πλευρά του πολιτικού φεγγαριού, στην κεντροαριστερή αντιπολίτευση καλούνται πολιτικά να διευκρινίσουν πως θα κυβερνήσουν…, τι ακριβώς προτείνουν για μια σειρά προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας…, όπως εισόδημα, στέγη, υγεία, παιδεία, δημόσια τάξη, εξωτερική πολιτική. Προς ώρας, ο κομματικός κατακερματισμός στερεί από όλα τα κόμματα της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης, τη βεβαιότητα ότι «κάποιος από όλους»…, μπορεί να «πάρει κεφάλι», πλησιάζοντας την Νέα Δημοκρατία, σε βήμα απειλής αφαίρεσης της κοινοβουλευτικής της πρωτιάς, έστω και με τα δημοσκοπικά ποσοστά των κυλιόμενων μετρήσεων στις τάσεις της κοινής γνώμης, τα οποία δείχνουν την γαλάζια παράταξη μακράν και προς τα κάτω απέχουσα κι από το 25%.

Σ αυτό το όντως πρωτόγνωρο πολιτικό περιβάλλον, στα μεταπολιτευτικά μας χρονικά, οι πρώην πρωθυπουργοί, Αντώνης Σαμαράς και Αλέξης Τσίπρας, με τα υπό ίδρυση νέα κόμματα, θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση ενός καθαρά νέου πολιτικού σκηνικού.

Στην ΔΕΘ η μεγάλη «ζαριά» του Κυριάκου Μητσοτάκη

Ο χρόνος μετρά αντίστροφα για την Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης, ΔΕΘ, από το βήμα της οποίας, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, θα παίξει το τελευταίο του χαρτί, δίνοντας ό,τι…, κι όσα του επιτρέπουν τα δημοσιονομικά περιθώρια της εθνικής μας οικονομίας, κατά το «Τσοβόλα δώστα όλα», ευελπιστώντας πως με τις παροχές, θα μπορέσει να αναστρέψει το λίαν αρνητικό κλίμα που υπάρχει στην κοινωνία για την κυβέρνησή του. «Η βάση η οικονομική του πακέτου μεταρρυθμίσεων που θα ανακοινώσει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ θα είναι 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ», εξήγησε μιλώντας στον ΣΚΑΪ ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Όμηρος Τσάπαλος. Το μέτωπο καταπολέμησης της φοροδιαφυγής πηγαίνει καλά, γιατί και από εκεί θυμίζω περιμένουμε χρήματα για να μπορέσουμε να δώσουμε ως μέτρα μόνιμης μείωσης φόρων στη ΔΕΘ, όπως και το πρωτογενές πλεόνασμα πάει καλά». Ως προς το πλέγμα των μέτρων, ο κ. Τσάπαλος περιέγραψε τη φιλοσοφία των μεταρρυθμίσεων, με έμφαση να δίνεται στη μεσαία τάξη, καθώς «είναι εκείνη η κοινωνική/οικονομική κατηγορία, τα νοικοκυριά που δηλώνουν μεταξύ 20.000 και 50.000 ευρώ, τα οποία σήκωσαν και το μεγαλύτερο κομμάτι τόσο των μνημονίων, αλλά και της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Ήρθε η ώρα αυτοί οι άνθρωποι να επιβραβευτούν με τρόπο μόνιμο και δίκαιο».

Πάντα ταύτα θα εξαγγελθούν σε μια προσπάθεια να αναστραφεί το λίαν

αρνητικό πολιτικό και κοινωνικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί, εξαιτίας του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, της τραγωδίας στα Τέμπη, της υπόθεσης των υποκλοπών και ο πρωθυπουργός θα προσπαθήσει να φιλοτεχνήσει το προφίλ μιας ισχυρής ελληνικής οικονομίας, στρέφοντας τα βλέμματα σε οικονομικούς δείκτες οι οποίοι είναι θετικοί. Παρά ταύτα, οι όποιες παροχές εξαγγελθούν προέρχονται από αιματηρά υπερπλεονάσματα (όπως το θηριώδες του 2024 που προήλθε από τις καλπάζουσες τιμές στην αγορά ), και σε μια συγκυρία που τα εισοδήματα των εργαζομένων στην Ελλάδα είναι προτελευταία, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αναφορικά με την αγοραστική τους δύναμη, όπως έχουν δείξει και τα στοιχεία της Eurostat, ενώ κοινωνία μαστίζεται από την στεγαστική κρίση και με συστήματα υγείας και παιδείας σε πλήρη κατάρρευση. .

Μέσα σ αυτό το κλίμα εύλογα γεννάται το ερώτημα…, κατά πόσον μπορεί να πείσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης…, παίζοντας στην κυριολεξία το τελευταίο του χαρτί…, αν όχι και τα ρέστα του …;;;

Αναζητείται Αντιπολίτευση

Τούτων όλων των ανωτέρω δοθέντων, η ελληνική κοινωνία, σε περίπτωση που απομακρύνεται κι αποστρέφεται για τον όποιο λόγο τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνηση του, που μπορεί να στραφεί.;

Είναι σαφές, πως στις όποιες λογιστικές παροχές του πρωθυπουργού, οι πολιτικοί του αντίπαλοι, καλούνται να παρουσιάσουν ένα όραμα για την Ελλάδα του 2030 σε ευαίσθητους τομείς, όπως η οικονομία, η υγεία, η παιδεία, η δημόσια τάξη και ασφάλεια, η πολιτική προστασία και η ευρωπαϊκή και διεθνής παρουσία της Ελλάδας μας, η οποία στις τελευταίες γεωπολιτικές εξελίξεις έχει πλήρως περιθωριοποιηθεί. Το όποιο όραμα για την Ελλάδα του 2030 είναι σαφές ότι πρέπει να εκφραστεί από μια κοινωνικά πειστική κι ελκυστική ηγεσία η οποία θα το εμψυχώσει και θα το επικοινωνήσει…, μαζί με μια τεχνοκρατικά και επιστημονικά ικανή και πολιτικά άφθαρτη ομάδα διακυβέρνησης και συνάμα από ένα σαφές, πειστικό και εφικτό εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης. Πάντα ταύτα, παντελώς απουσιάζουν από τα κόμματα της κατακερματισμένης κεντροαριστεράς αντιπολίτευσης και της πολιτικά θορυβώδους κεντροδεξιάς αντιπολίτευσης. Στο παρόν πολιτικό σκηνικό πρωτοστατεί παραδόξως μια κυβέρνηση σε αποδρομή και μια αντιπολίτευση τραγωδία.

Μπορεί ο Αντώνης…. Ή ο Αλέξης…;;;

Μέσα στα ανωτέρω περιγραφέν πολιτικό σκηνικό, έντονα προβάλλει η αμφισβήτηση της κυβέρνησης, από τον πρώην πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, με τις πολλές μέχρι τούδε παρεμβάσεις του, κυρίως για θέματα εξωτερικής πολιτικής και από τον πρώην επίσης πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, με την ολοένα και εντεινόμενη φημολογία περί ίδρυσης αντίστοιχων κομμάτων.

Από την πλευρά της κεντροδεξιάς, ο Αντώνης Σαμαράς, με τον σαφή πολιτικό του λόγο, κυρίως σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, απευθύνεται στο βαθύ ιδεολογικό DNAτης γαλάζιας παράταξης. Η επιχειρηματολογία του, σαφώς κι ενισχύεται από τις συνεχόμενες αποτυχίες ή «γκάφες» της κυβέρνησης Μητσοτάκη στις σχέσεις της Ελλάδας με την Λιβύη, την Αίγυπτο, την υπόθεση της Ιεράς Μονής της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά και τον ολοένα αναβαθμιζόμενο ρόλο της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ δεν παραγκωνίζεται και η άλωση της γαλάζιας παράταξης από κορυφαία στελέχη του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ επί Κώστα Σημίτη.

Ο Αλέξης Τσίπρας, σαφώς προτάσσει τα «καθαρά χέρια» της διακυβέρνησής του, καθώς ουδείς ακόμα κι από τους πιο σκληρούς αντιπάλους του, μπορεί να ισχυριστεί ότι, «ο Αλέξης βούτηξε στο μέλι». Αντίθετα, ο πρώην πρωθυπουργός, επαίρεται πως, «εγώ παιδιά με μια μοτοσικλέτα ήρθα και με την ίδια είμαι». Σαφώς σε μια περίοδο κατά την οποία η διαφθορά κυριαρχεί, η ορθή και δίκαιη διαχείριση του δημοσίου χρήματος παίζει πρωτεύοντα και κυρίαρχο ρόλο στο δημόσιο λόγο και προβληματισμό.

Εν κατακλείδι το παιγνίδι είναι ανοικτό για παίκτες με σαφή κι ευκρινή πειστικό πολιτικό λόγο….