Αλεξάκης: Αναμόρφωση ή συγκάλυψη; (vol.1)

Γραπτή δήλωση του επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης «Νέα Αρχή για την Νότια Κέρκυρα» και δημοτικού συμβούλου Αλέξανδρου Αλεξάκη.

Αναλυτικά:
Μια αναμόρφωση προϋπολογισμού δεν θα έπρεπε να είναι απλώς ένα τεχνικό εργαλείο «διόρθωσης». Αντιθέτως, μια αναμόρφωση όφειλε συχνά να ενσωματώνει πολιτικές επιλογές της διοίκησης: πού θα πάνε περισσότερα χρήματα, από πού θα περικοπούν πόροι, ποιες δράσεις θα χρηματοδοτηθούν ή θα παγώσουν. Άρα, η ψήφιση ή μη μιας αναμόρφωσης, σε έναν όμορφο τόπο, ηθικό και αγγελικά πλασμένο, δεν θα παρέπεμπε σε ένα διαδικαστικό θέμα, αλλά σε ένα ζήτημα πολιτικής βούλησης.
Μετά την υποβάθμιση των δημοτικών συμβουλίων από την σημερινή κυβέρνηση, με τη μεταφορά των πιο ουσιαστικών και καίριων αρμοδιοτήτων στην Δημοτική Επιτροπή, οι αναμορφώσεις έχασαν και την ουσιαστική τους θεσμική υπόσταση. Σήμερα, αντί να αποτελούν εργαλείο πολιτικής συζήτησης, ελέγχου και διαφάνειας μέσα στο κορυφαίο όργανο του Δήμου, έχουν καταντήσει μια τυπική διαδικασία που χρησιμοποιείται περισσότερο για να «νομιμοποιεί» επιλογές που έχουν ήδη κλειδώσει πίσω από κλειστές πόρτες.
Έτσι, αντί οι αναμορφώσεις να λειτουργούν ως γνήσια εργαλεία διορθωτικής πολιτικής και όχι διόρθωσης του προϋπολογισμού, μετατράπηκαν σε διαδικαστικά άλλοθι μιας διοίκησης που αποτυγχάνει να υλοποιήσει τον προϋπολογισμό της και αναζητά κάθε φορά τρόπους να καλύψει τις ανεπάρκειες και τις σκοπιμότητες της.
Η αντιπολίτευση, έχει θεσμικό ρόλο να ελέγχει τις πράξεις της διοίκησης. Αν κρίνει ότι μια αναμόρφωση αποκλίνει από τις αρχικές δεσμεύσεις, ανατρέπει την ισορροπία του προϋπολογισμού ή κατευθύνει κονδύλια με τρόπο που θεωρείται άδικος ή αδιαφανής, τότε η καταψήφιση είναι απολύτως ορθή και αναγκαία μορφή θεσμικής αντίδρασης.
Το να θεωρεί κάποιος «άτοπο» ή «μη βάσιμο» το σκεπτικό ενός αιρετού που καταψηφίζει αναμορφώσεις, ακυρώνει στην πράξη την έννοια της πολιτικής διαφωνίας και του πλουραλισμού. Σε μια Δημοκρατία δεν υπάρχει «μία σωστή ερμηνεία» για τον ρόλο των αναμορφώσεων, υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις που κρίνονται πολιτικά και όχι τεχνοκρατικά μόνο.
Είναι άλλο η ύπαρξη του εργαλείου, κι άλλο η κριτική στο πώς το χρησιμοποιεί μια συγκεκριμένη διοίκηση. Η καταψήφιση κατα την δική μας θεώρηση, στοχεύει στην πολιτική χρήση του εργαλείου, όχι στην αρχή της ύπαρξης του. Η άρνηση ψήφισης αναμορφώσεων, είναι πολιτικά και θεσμικά βάσιμη, όταν γίνονται όχημα συγκάλυψης, καιροσκοπισμού και πολιτικών σκοπιμοτήτων. Οπότε, το να καταψηφίζονται μπορεί να αποτελεί συνέπεια, έλεγχο και υπεύθυνη στάση απέναντι στη διοίκηση.