Έλενα Αντωνίου: Εκεί που η φλόγα της αγάπης επιμένει να καίει

Όταν η αρχαία Ρώμη στήνει σκηνικό για μια ιστορία που νικά τον χρόνο

Στo «CorfuPress.com» φιλοξενούμε τη δημοσιογράφο και συγγραφέα κυρία Έλενα Αντωνίου και το νέο της μυθιστόρημα «Άσβεστη Φλόγα», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Silk, ένα έργο που μάς μεταφέρει στην καρδιά μιας πόλης ταραγμένης, εκεί όπου ο νόμος και το πάθος συγκρούονται.

Στο κέντρο της ιστορίας, ο λεγάτος Τραϊανός και η ιέρεια της Βέστας, η Λευκία, ζουν έναν έρωτα που δεν έσβησε ποτέ -όσο κι αν όλα γύρω τους απαιτούσαν τη σιωπή και τη θυσία. Η Έλενα Αντωνίου δημιουργεί μια Ρώμη που ανασαίνει, ξετυλίγοντας ιστορίες για δύναμη, προδοσία, αφοσίωση και την ανεξίτηλη φλόγα που καίει στις ανθρώπινες ψυχές.

Συνέντευξη στη Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη

Κυρία Αντωνίου, στην «Άσβεστη Φλόγα» αναμετρώνται το καθήκον και ο πόθος, η πίστη και ο κίνδυνος. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να τοποθετήσετε τους ήρωές σας απέναντι σε τόσο ακραία διλήμματα; Είχατε από την αρχή στο μυαλό σας αυτή τη ρωγμή ανάμεσα στην εξουσία και στην επιθυμία;

Ελ. Αντ.: Το αιώνιο δίλημμα και ένα αγαπημένο που συχνά θέτω και στις σύγχρονες ιστορίες μου είναι η επιλογή ανάμεσα στη λογική και τον έρωτα, στο καθήκον και την καρδιά. Από την αρχή που εμπνεύστηκα αυτήν την ιστορία, αυτό το δίλημμα ήταν η θεμέλιος λίθος της καθώς πλέον το τίμημα της επιλογής θα ήταν η ζωή των ηρώων μου.

Ο Τραϊανός και η Λευκία ζουν μια αγάπη που απαγορεύεται – και γι’ αυτό πυρώνει διπλά. Πώς προσεγγίσατε τη σκιαγράφηση μιας σχέσης όπου η επιθυμία συνυπάρχει με το φόβο και την απώλεια; Υπάρχουν σύγχρονες αντηχήσεις σ’ αυτή την αρχαία ιστορία;

Ελ. Αντ.: Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία, υπήρξαν τέτοιες περιπτώσεις όπου ένας αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού και μία ιέρεια της Βέστας πλήρωσαν τον έρωτά τους με τη ζωή τους. Οπότε βασίστηκα στην απόλυτη ιστορική αλήθεια. Εξάλλου, όπως λέει και το τραγούδι: Θέλει ο έρωτας και ο θάνατος ψυχή, οπότε κατά έναν τρόπο ο απόλυτος έρωτας είναι συνυφασμένος με τα ακραία συναισθήματα. Εξάλλου, πάντα όταν αγαπάμε κάποιον βαθιά, μας διακατέχει ο φόβος της απώλειας.

Η αρχαία Ρώμη στις σελίδες σας δεν είναι μόνο σκηνικό, αλλά ζωντανός οργανισμός, με ρυθμούς, αρώματα, ήχους. Πώς χτίζετε κάθε φορά αυτή την ατμόσφαιρα; Υπάρχει κάποιο προσωπικό τελετουργικό που ακολουθείτε πριν βυθιστείτε στη γραφή μιας εποχής τόσο μακρινής;

Ελ. Αντ.: Απλώς βυθίζομαι στην εποχή και την περιγράφω όπως ακριβώς τη νιώθω, τη «βλέπω», την «ανασαίνω». Όσον αφορά στη συγκεκριμένη ιστορία, μελέτησα επισταμένως ώστε να μπορέσω να αποδώσω πιστά την εποχή, αλλά επιπλέον είμαι και κλασική φιλόλογος με μεγάλη αδυναμία στα λατινικά, οπότε ήταν η αποτύπωση μιας εποχής που έχω σπουδάσει και ενός πολιτισμού που αγαπώ.

Η ιέρεια της Βέστας κρατά όρκο αγνότητας, αλλά μέσα της σιγοκαίει μια άλλη φλόγα, που δεν μπορεί να σβήσει εύκολα. Πιστεύετε ότι ο άνθρωπος μπορεί να υπερβεί τα όρια που του θέτει η κοινωνία ή οι προσωπικοί του όρκοι; Τι σημαίνει για εσάς η έννοια της «άσβεστης φλόγας» στη ζωή και στη λογοτεχνία;

Ελ. Αντ.: Φυσικά και μπορεί ο άνθρωπος να υπερβεί τα όρια και να παραβεί τους προσωπικούς του όρκους. Κανείς μας δεν μπορεί να γνωρίζει τι του επιφυλάσσει η ζωή και πόσο θα δοκιμαστούν οι αντιστάσεις του και οι προσωπικοί του κώδικες. Ο καθένας μας ξεπερνά πολλές φορές στη διάρκεια της ζωής του τις προσωπικές του κόκκινες γραμμές. Εγώ, προσωπικά, όσες φορές έχω πει «εγώ αυτό ποτέ», δεν το έχω τηρήσει. Για εμένα καίει μέσα μου άσβεστη η φλόγα του έρωτα για τα βιβλία, την ανάγνωση, τη συγγραφή. Επίσης, είμαι άνθρωπος που αν και ρεαλιστής στην προσωπική του ζωή, επιλέγει να εκφράζει το συναίσθημα στα βιβλία του. Οπότε, έχω την άσβεστη φλόγα του έρωτα να φωτίζει το συγγραφικό μου μονοπάτι.

Στην ιστορία σας η θυσία και η προδοσία είναι διαρκώς παρούσες. Υπάρχει κάποιο σημείο στη συγγραφή όπου νιώσατε εσείς η ίδια να αμφιταλαντεύεστε ανάμεσα στη δικαιοσύνη και το πάθος; Πώς αποφασίζετε ποιος θα πληρώσει το τίμημα σε μια τόσο δραματική ιστορία;

Ελ. Αντ.: Ακολουθώ πάντα τα βήματα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας με στόχο την κάθαρση. Όσοι έχουν αδικήσει πρέπει να πληρώσουν, όσοι έχουν αδικηθεί πρέπει να δικαιωθούν. Και όλοι στο τέλος παίρνουν αυτό που τους αξίζει, βάσει των πράξεών τους πάντα. Οι πράξεις τους καθορίζουν το τίμημα που θα πληρώσει ο καθένας τους. Στη συγκεκριμένη ιστορία, οι δύο κεντρικοί ήρωές μου για παράδειγμα παραβίασαν νόμους, όρκους, κανόνες. Αλλά κι αυτοί πλήρωσαν το τίμημα στο τέλος, με την τιμωρία που τους επιβλήθηκε, για να αποκατασταθεί η τάξη.

Η κόρη του δικτάτορα κινείται στα όρια της εμμονής, ενώ οι δευτερεύοντες ήρωες μοιάζουν να καθρεφτίζουν ποικίλες όψεις της ανθρώπινης δύναμης και αδυναμίας. Πώς δουλεύετε τις αντιθέσεις ανάμεσα στους χαρακτήρες σας και τι απολαμβάνετε περισσότερο στη διαδικασία της σκιαγράφησής τους;

Ελ. Αντ.: Θα έλεγα ότι οι ήρωες καθρεφτίζουν την κάθε κοινωνία ανεξαρτήτως εποχής. Είναι άνθρωποι όλων των ιεραρχιών ή κοινωνικών τάξεων που όλοι μας συναναστρεφόμαστε καθημερινά. Μπορεί το βιβλίο μου να περιγράφει την αρχαία Ρώμη του 34 π.Χ. και ένα συγκεκριμένο μυθιστορηματικό πλαίσιο, αλλά δεν παύει να είναι αρκετά σύγχρονο, γιατί ο άνθρωπος με τις αδυναμίες ή τα προτερήματά του είναι πάντα ίδιος, σε όλες τις εποχές. Και πράττει ανάλογα με το περιβάλλον του και τις συνθήκες. Απολαμβάνω όλη τη διαδικασία δημιουργίας ζωντανών χαρακτήρων που προκαλούν στον αναγνώστη έντονα συναισθήματα, ο καθένας ανάλογα με την προσωπικότητά του.

Αν σας ζητούσα να κρατήσετε από την «Άσβεστη Φλόγα» μία μόνο σκηνή, μια αίσθηση ή μια ατάκα, ποια θα επιλέγατε; Τι ελπίζετε να μείνει στον αναγνώστη όταν η τελευταία σελίδα κλείσει;

Ελ. Αντ.: Τη λάτρεψα (και) αυτήν την ιστορία. Είναι πολύ ξεχωριστή. Ως αίσθηση θα ήθελα ο αναγνώστης να κρατήσει το αίσθημα δικαίωσης και μία ατάκα που αγάπησα πολύ είναι η ρήση του Οβίδιου «Θα είσαι για μένα, πίστεψε με, η αιώνιά μου αγάπη», γιατί αυτό σημαίνει ότι η αγάπη υπερνικά τον θάνατο, υπερνικά τους ανθρώπινους νόμους και κανόνες. Θα ήθελα όταν ο κάθε αναγνώστης κλείσει το βιβλίο να νιώθει μία γλυκιά ταχυπαλμία, ικανοποίηση και πληρότητα από ένα πραγματικά ιδιαίτερο ταξίδι.