“Καθαρισμός, καταγραφή και ανάδειξη των γεφυριών ιστορικής σημασίας του δήμου Βόρειας Κέρκυρας” είναι θέμα που θα επισημάνει η ΛΑΣΥ Βόρειας Κέρκυρας στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Αναλυτικά:
Με βάση αίτημα δημότη της κοινότητας Σινιών προς την Yπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Ηπείρου, Βόρειου Ιονίου και Δυτικής Μακεδονίας στις 29 Μαρτίου 2023, υπάλληλοι του Τμήματος Προστασίας Νεωτέρων Μνημείων και Κινητών Πολιτιστικών Αγαθών έκαναν αυτοψία σε δύο λιθόκτιστα γεφύρια στον κύριο άξονα του δρόμου Κέρκυρας-Κασσιώπης, συγκεκριμένα στην Ελαιουργία Σινιών και στη θέση Μακρύς Λάκκος Νησακίου. Με έγγραφό τους προς τον δήμο Βόρειας Κέρκυρας (η οποία κοινοποιήθηκε στη Διεύθυνση Προστασίας και Αναστήλωσης Νεώτερων και Σύγχρονων Μνημείων, στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Κέρκυρας και στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων) ανέφεραν ότι πρόκειται για «δύο σημαντικές κατασκευές που πρέπει να συντηρηθούν και να προστατευτούν», και συνιστούσαν «τον καθαρισμό του περιβάλλοντος χώρου και του σώματος των γεφυριών, με προσοχή, από την άναρχη βλάστηση και τους φυτικούς οργανισμούς, ώστε να είναι δυνατή η πρόσβαση για την αρχιτεκτονική τεκμηρίωσή τους και τη λήψη στοιχείων», καθώς «η υπηρεσία μας προγραμματίζει να ξεκινήσει τη διαδικασία χαρακτηρισμού τους ή μη ως μνημείων», ενώ παρακαλούσαν «για την άμεση ενημέρωσή» τους μετά την ολοκλήρωση των καθαρισμών…
Στην Ελαιουργία το γεφύρι καθαρίστηκε από εθελοντές, παρ’ όλα αυτά και στις δύο περιπτώσεις, απ’ όσο γνωρίζουμε, δεν έχει γίνει καμία ενέργεια για τον χαρακτηρισμό των γεφυριών αυτών και για την ανάδειξή τους, προκειμένου να καταστούν επισκέψιμα, ως μέρος της ιστορίας της Βόρειας Κέρκυρας.
Τα δύο αυτά λιθόκτιστα γεφύρια δεν είναι τα μόνα στη Βόρεια Κέρκυρα. Έχουμε υπόψη επίσης το γεφύρι στη στροφή πριν τη διασταύρωση για Κληματιά, καθώς και άλλα που δεν είναι πλέον εμφανή λόγω της βλάστησης ή επειδή πάνω τους έχει στρωθεί άσφαλτος.
Η Λαϊκή Συσπείρωση Βόρειας Κέρκυρας προτείνει ο δήμος Βόρειας Κέρκυρας να αναλάβει την καταγραφή των ιστορικών αυτών τοποσήμων της περιοχής σε συνεργασία με τους Πολιτιστικούς Συλλόγους και τα Κοινοτικά Συμβούλια, να ζητήσει τον χαρακτηρισμό τους ως μνημείων από τις αρμόδιες υπηρεσίες και να αναλάβει τον καθαρισμό, τη συντήρηση και την πρόσβαση σε αυτά.
Μπορεί τα «ταπεινά» λιθόκτιστα γεφύρια της Βόρειας Κέρκυρας να μην είναι «ελκυστικά» ως «εμπόρευμα», να μη «φέρνουν χρήμα», να μην προσφέρονται για «τουριστική αξιοποίηση», με βάση τις αξιολογήσεις περί «ιστορίας» και «πολιτισμού» ενός συστήματος που σαπίζει. Δεν παύουν όμως να κουβαλάνε μνήμες, στοιχεία από τον πολιτισμό και την ιστορία του τόπου και του λαού του. Συγκεκριμένα, το —κύριο ακόμα και σήμερα— οδικό δίκτυο της Κέρκυρας και οι αναγκαίες γέφυρες κατασκευάστηκαν επί Αγγλοκρατίας από ντόπιους με τη μέθοδο της αγγαρείας ή στο πλαίσιο ενός σωφρονιστικού συστήματος που τιμωρούσε με καταναγκαστικά έργα τις μικροκλοπές των «φτωχοδιαβόλων» της εποχής, των «βαγαπόντων», των πεινασμένων προσφύγων (Σουλιώτες, Παργινοί κτλ.), την «αλητεία», την αμφισβήτηση της Αγγλικής «Προστασίας», με μόνη «αποζημίωση» ένα κομμάτι ψωμί και ένα ποτήρι νερωμένο κρασί…