Γραπτή δήλωση του βουλευτή Κέρκυρας Αλέκου Αυλωνίτη.
Η ΔΗΛΩΣΗ
Το κόστος ζωής έχει ξεπεράσει κάθε όριο αντοχής για τα νοικοκυριά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οι πολίτες στενάζουν, επιδίδονται σε δημιουργική λογιστική για να βγάλουν το μήνα, τα έξοδα στέγασης και διατροφής εξανεμίζουν τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και η Κυβέρνηση περί άλλων τυρβάζει.
Όπως αποδεικνύεται, μετά και τη διαβεβαίωση Μητσοτάκη στη Χάγη για περαιτέρω αύξηση των αμυντικών δαπανών, λεφτά υπάρχουν, αλλά θα κατευθυνθούν στη διασφάλιση της άκρατης κερδοφορίας των λόμπι των οπλικών συστημάτων. Την ίδια ώρα η δημόσια υγεία, η παιδεία, τα αναγκαία έργα υποδομών, ο έλεγχος στα καρτέλ της ακρίβειας και στις Τράπεζες παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες, γιατί, πολύ απλά, δεν αποτελούν προτεραιότητες της Κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Και ποια είναι η εικόνα της χώρας; Σύμφωνα με την πρόσφατη Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος, οι τιμές στην Ελλάδα αυξάνονται με ρυθμούς σημαντικά υψηλότερους από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Ο πληθωρισμός στην Ε.Ε. κυμάνθηκε στο 1,9%, ενώ στη χώρα μας άγγιξε το 3,3%. Την ίδια ώρα, η ελληνική οικονομία παραμένει στάσιμη (0% το α’ τρίμηνο), όταν η ευρωζώνη σημείωσε άνοδο 0,6%.
Η χώρα χρειάζεται επιτέλους μια οικονομική πολιτική με επίκεντρο την κοινωνία και όχι την τιμολογιακή ασυδοσία των λίγων. Μια πολιτική ανθρωποκεντρική και όχι για τη διασφάλιση των συμφερόντων των πολυεθνικών. Οι κυβερνητικές κορώνες δεν αρκούν – απαιτούνται άμεσες, δεσμευτικές παρεμβάσεις για την αναχαίτιση της ακρίβειας και τη στήριξη των πιο ευάλωτων. Θέλουν να μας πείσουν πως ό,τι αντιμετωπίζουμε ως χώρα είναι εισαγόμενο. Τα στοιχεία όμως, επιβεβαιώνουν αυτό που όλοι βιώνουμε καθημερινά: η ακρίβεια δεν είναι εισαγόμενη. Είναι απότοκο μιας εξαετούς πολιτικής αδράνειας και αδιαφορίας απέναντι στην αισχροκέρδεια, που υπονομεύει την αγοραστική δύναμη των πολιτών.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη φαίνεται να έχει αποδεχτεί ότι η αγορά θα λειτουργεί ανεξέλεγκτα – χωρίς διατίμηση, χωρίς έλεγχο, χωρίς φραγμούς. Όμως οι πολίτες δεν ζητούν ελεημοσύνη. Ζητούν δίκαιες τιμές, προστασία του εισοδήματός τους και αυστηρούς ελέγχους στην κερδοσκοπία. Ζητούν εντέλει να μπει η ζωή τους, πάνω από τα συμφέροντα των «γερακιών του πολέμου» και τις επιταγές των κάθε λογής πολυεθνικών λόμπι.