Χειροτονία διακόνου στην Κέρκυρα

Στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Γερόντων, όπου φυλάσσεται τεμάχιο λειψάνου του Αγίου Λαζάρου, λειτούργησε το πρωί του Σαββάτου του Λαζάρου 12 Απριλίου 2025, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, ο οποίος χειροτόνησε σε διάκονο τον έγγαμο κ. Αντώνιο Ρόντο, καταγόμενο εκ Βορείου Ηπείρου και διαβιούντα στην περιοχή της Λευκίμμης, στην ενορία της Ευαγγελίστριας Ποταμίου.

Προσφωνώντας τον χειροτονούμενο ο κ. Νεκτάριος επεσήμανε ότι η σημερινή μέρα είναι γεμάτη από το πνεύμα της Ανάστασης, την οποία προσέφερε ο Κύριός μας στον φίλο Του Λάζαρο, αλλά και σε όλη την ανθρώπινη φύση. Όλοι μας σήμερα προγευόμαστε τα αγαθά της αναστάσεως της ανθρώπινης φύσης από την πτώση. Αυτή την ημέρα η Εκκλησία καλεί τον νέο διάκονο να λάβει την χάρη της ιερωσύνης. Εκείνος γεννήθηκε στο Αργυρόκαστρο, σε μια ευλογημένη περιοχή, όπου και εκεί μπορούμε να σπουδάσουμε την ιστορία του Γένους και του Ελληνισμού μας. Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι άλλου θρησκεύματος μαζί με τους ορθοδόξους. Όμως όλοι είμαστε εικόνες του Θεού και δεν έχει σημασία με ποιους συνυπάρχουμε, αρκεί να υπάρχει η αγάπη που μας βοηθά.

Ο Ελληνισμός ταλαιπωρήθηκε στη Βόρεια Ήπειρο από την καταπίεση του εξουσιαστικού καθεστώτος που με τη στάση του εκπλήρωσε τον λόγο του Χριστού «ότι οι ισχυροί κατεξουσιάζουν τους λαούς». Σε μας όμως όποιος είναι πρώτος καλείται να είναι πάντων διάκονος. Η χάρις του Θεού επέλεξε τον νέο διάκονο μέσα από αυτή την κατάσταση, να λάβει το βάπτισμα και να ενταχθεί δυναμικά στην Εκκλησία. Τώρα η Εκκλησία προσβλέπει στην κλήση την οποία είχε και έχει να υπηρετήσει τον Θεό, παραβλέποντας τις δυσκολίες του νεοφύτου. Ο νέος διάκονος ως νεόφυτο δένδρο θα φέρει καρπό πολύ εάν καλλιεργήσει τον εαυτό του στις αρετές και στη χάρη του Θεού που τον περιβάλλει.

Προϋπόθεση το να μη αμελήσει του δοθέντος αυτώ χαρίσματος. Χάρισμα είναι η ζωή μας μέσα στην Εκκλησία. Χάρισμα είναι η βάπτιση. Μεγαλύτερο είναι το χάρισμα της ιερωσύνης, η οποία είναι διακονία της σωτηρίας των αδελφών του, όπου κι αν βρίσκεται κάποιος. Ο νέος διάκονος εργάστηκε. Απέκτησε, παρά τη νεότητά του, τέσσερα παιδιά, κι αυτό είναι ευλογία και αγάπη.

Ο Κύριος, όταν άκουσε από την αδερφή του Λαζάρου την Μάρθα ότι δεν μπορούν να ανοίξουν τον τάφο, διότι ο Λάζαρος ήδη όζει. Αυτή η ανθρωπότητα σήμερα μυρίζει θανατίλα, αποφορά θανάτου. Ενώ έχει τη ζωή, παγιδεύεται στον θάνατο. Δεν πρέπει όμως να λυγίσουμε. Οι ιερείς καλούνται να εμπνεύσουν τους ανθρώπους να πορευτούν στην ανάσταση, στη δωρεά της χάριτος, στην αλήθεια, ακόμη κι αν αυτή συκοφαντείται και το ψεύδος από τους μεγάλους και τους τρανούς προβάλλεται ως αλήθεια. Στην Εκκλησία ζούμε ως πολύτιμο δώρο την εν Χριστώ ελευθερία. Δεν είμαστε δεσμευμένοι ούτε στα πάθη ούτε στους ανθρώπους. Είμαστε ελεύθεροι να προσευχηθούμε, να γονατίσουμε να παρακαλέσουμε για όλο τον κόσμο. Και ο Θεός επιβλέπει στην ελεύθερη βούληση, στον καθάριο νου, ακόμη κι αν η κοινωνία του θανάτου θέλει να περιορίσει την ελευθερία μας και να καταδείξει ότι η στενή ατραπός που οδηγεί στην δέσμευση, στην καταδυνάστευση, στην παραμόρφωση μέσα από ηγέτες που δεν έχουν σχέση με τον Θεό.

Έργο στην Εκκλησία είναι να αντισταθούμε στο ψεύδος, να στηρίξουμε τους αδελφούς μας, ακόμη και σε καιρούς καταδυνάστευσης. Ο νέος διάκονος έζησε στην παιδική του ηλικία τέτοιους κατεξουσιασμούς. Στην Εκκλησία όμως ζούμε τη χαρά, την άνεση, την δύναμη της ανάστασης. «Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» και αυτό το κήρυγμα των Αποστόλων καλούμαστε οι κληρικοί να προσφέρουμε στους ανθρώπους, όσοι κι αν είναι αυτοί. Ο νέος διάκονος καλείται να δοξάζει τον Θεό, την Παναγία, τους Αγίους και να μη λησμονεί την χαρά και την τιμή που λαμβάνει την ημέρα της Αναστάσεως.

Στο πέρας της θείας λειτουργίας, κατά το κερκυραϊκό έθιμο, παιδικές χορωδίες, φιλαρμονικές, μαντολινάτες ήρθαν για να πούνε τα κάλαντα του Λαζάρου στον Σεβασμιώτατο.