Στον βυθό πολυσύχναστων παραλιών της Κέρκυρας, οι σκουριασμένες βάσεις από ενοικιαζόμενες ομπρέλες αποτελούν μια σιωπηλή αλλά διαβρωτική απειλή, όπως αποκαλύπτουν οι πρόσφατες φωτογραφίες του Γιώργου Κονταρίνη για το πρακτορείο Eurokinissi.
Το φαινόμενο αυτό, ωστόσο, δεν είναι παρά η κορυφή ενός παγόβουνου ρύπανσης που μαστίζει το σύνολο των ελληνικών ακτών, όπου κάτω από το ειδυλλιακό τοπίο κρύβεται ένας κόσμος απορριμμάτων, από αποτσίγαρα και πλαστικά μέχρι επικίνδυνα ογκώδη αντικείμενα.
Οι μεταλλικές κατασκευές στην Κέρκυρα, που συχνά παραμένουν βυθισμένες μετά το τέλος της τουριστικής περιόδου, συνιστούν έναν διπλό κίνδυνο. Αφενός, η διάβρωσή τους από το θαλασσινό νερό απελευθερώνει σκουριά και μέταλλα, επιβαρύνοντας το τοπικό θαλάσσιο οικοσύστημα. Αφετέρου, οι αιχμηρές και συχνά κρυμμένες επιφάνειές τους αποτελούν άμεση απειλή για την ασφάλεια των κολυμβητών και των δυτών, μετατρέποντας τον βυθό σε ένα επικίνδυνο πεδίο.
Παντού…
Η εικόνα αυτή, όμως, δεν είναι μεμονωμένη. Αποτελεί ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα της ευρύτερης εικόνας που παρουσιάζουν οι ελληνικές θάλασσες. Έρευνες και δράσεις καθαρισμού από περιβαλλοντικές οργανώσεις αποκαλύπτουν μια ζοφερή πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία πάνω από το 80% των απορριμμάτων που εντοπίζονται στις ακτές και τους βυθούς είναι πλαστικά.
Στην κορυφή της λίστας των πιο συχνών ευρημάτων βρίσκονται τα αποτσίγαρα, τα οποία αποτελούν σχεδόν το ένα τέταρτο του συνόλου των σκουπιδιών. Ακολουθούν μικρά πλαστικά κομμάτια, καπάκια, μπουκάλια νερού, πλαστικές σακούλες και κομμάτια φελιζόλ. Η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή που, σύμφωνα με το WWF, σε πολλές παραλίες καταγράφονται εκατοντάδες απορρίμματα ανά 100 μέτρα ακτογραμμής, όταν το ευρωπαϊκό όριο για να θεωρείται μια παραλία «καθαρή» είναι μόλις 20 απορρίμματα.
Σκουπιδότοπος…
Πέρα από τα συνήθη σκουπίδια, στις ακτές και τους βυθούς έχουν βρεθεί και εξαιρετικά επικίνδυνα ή ογκώδη αντικείμενα, όπως μπαταρίες, λάστιχα αυτοκινήτων, ακόμα και καρότσια σούπερ μάρκετ ή μηχανάκια, επιβεβαιώνοντας ότι το πρόβλημα δεν περιορίζεται στα απορρίμματα των λουομένων. Η ρύπανση αυτή εντείνεται στις τουριστικές περιοχές, με τις μεγαλύτερες ποσότητες να καταγράφονται πριν και μετά την τουριστική περίοδο, αποδεικνύοντας ότι η πίεση στο περιβάλλον είναι τεράστια και η διαχείριση συχνά ανεπαρκής.
Αυτο που δεν μαθαμε ακομα ειναι, το ποιος ρυπαινει ασυστολα και με την ανοχη (;) των αρχων, την θαλασσια περιοχη των Μουραγιων θεση Παναγοπουλα. Με κορδελες και ταμπελες, τα προβληματα που καποιοι δημιουργουν, παιρνουν συγχωροχαρτι!