Η Κυριακή της Σαμαρείτιδος στην Κέρκυρα

Την Κυριακή της Σαμαρείτιδος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος στο Λιβάδι Βελονάδων Κερκύρας. Στον Ναό έχει πρόσφατα τοποθετηθεί νέος εφημέριος ο π. Νεκτάριος Κατέχης, ο οποίος, αν και σε σύντομο χρονικό διάστημα, έχει κατορθώσει να γίνει αγαπητός στο ποίμνιο και να συνδεθεί πνευματικά με τους ενορίτες.

Ο Ιερός Ναός ήταν κατάμεστος από ευσεβείς πιστούς, ενώ στη Θεία Λειτουργία παρέστησαν ο Υφυπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Στέφανος Γκίκας καθώς και ο Πρόεδρος του Τοπικού Διαμερίσματος.

Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος ανέλυσε την ευαγγελική περικοπή της Σαμαρείτιδος, επισημαίνοντας τα βαθιά πνευματικά νοήματα που αναδύονται από τη συνάντηση του Κυρίου με τη γυναίκα εκείνη της Σαμάρειας. Οι διαφορές ανάμεσα στους Ιουδαίους και τους Σαμαρείτες, με τους μεν να κρατούν τον Μωσαϊκό Νόμο και τους δε να συγχέουν την πίστη στον αληθινό Θεό με την προσκόλληση σε είδωλα, ήταν το υπόβαθρο της αποκαλυπτικής αυτής συνομιλίας.
Εκεί, μέσα στο φως της ημέρας, ο Χριστός μετέφερε το αληθινό φως στο σκοτάδι της άγνοιας.

Η συνάντηση αυτή κατέληξε σε μια βαθιά πνευματική μεταστροφή της Σαμαρείτιδος. Ο Κύριος δεν της αποκάλυψε απλώς ότι είναι ο Μεσσίας, αλλά της προσέφερε το «ύδωρ το ζῶν», εκείνο το οποίο ξεδιψά την ψυχή του ανθρώπου αιώνια. Στην καρδιά αυτής της υποσχέσεως, ο Σεβασμιώτατος ανέδειξε τρία πνευματικά χαρακτηριστικά του «ύδατος» αυτού:

1.Ύδωρ Θεογνωσίας.
Ο κόσμος τότε και τώρα ζει σε πνευματική σύγχυση. Όπως οι άνθρωποι της εποχής εκείνης λάτρευαν είδωλα ή είχαν συγκεχυμένη θεολογία, έτσι και σήμερα, πολλοί προσκυνούν την ύλη, την τεχνοκρατία, τη δύναμη της πληροφορίας. Ο σύγχρονος άνθρωπος παγιδεύεται σε ψευδο-ελπίδες και τεχνητές ταυτότητες, όπως με τον λεγόμενο “προσωπικό αριθμό”, ο οποίος απειλεί να στερήσει την ελευθερία και την κριτική σκέψη. Η διεθνής κοινότητα αδρανεί, ενώ το σκοτάδι προχωρά. Η θεογνωσία λείπει, γιατί λείπει ο Θεός από τη ζωή μας.

2. Ύδωρ Μετανοίας.
Δεν είναι δυνατή η γνώση του Θεού χωρίς μετάνοια. Όπως η Σαμαρείτιδα ζούσε χωρίς συναίσθηση της εσωτερικής της καταστάσεως, έτσι και σήμερα οι άνθρωποι πορεύονται ανέμελοι, χωρίς αυτογνωσία και χωρίς επιστροφή στην καρδιά τους. Η μετάνοια είναι το πρώτο βήμα για να γευθεί κανείς το ύδωρ της ζωής.

3. Ύδωρ Λογικής Λατρείας
Η γυναίκα ρώτησε: Πού πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό;
Ο Χριστός απάντησε με το αιώνιο μήνυμα: «Πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν». Δεν έχει σημασία ο τόπος, αλλά η διάθεση της καρδιάς. Η λατρεία μας στον αληθινό Θεό οφείλει να είναι λογική, να συντελείται με τη συμμετοχή όλης της υπάρξεώς μας και όχι με διαιρεμένο νου και καρδιά. Μόνον τότε τελείται το θαύμα της μετανοίας και της αληθινής ένωσης με τον Θεό.

Ο Σεβασμιώτατος δεν παρέλειψε να εκφράσει την έντονη πνευματική του ανησυχία για την πορεία της κοινωνίας μας, κάνοντας λόγο για μια μετάβαση από την υγειονομική στη νέα, πιο ύπουλη «ηλεκτρονική δικτατορία». Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι η εξωτερική επιβολή, αλλά η εσωτερική απώλεια της αλήθειας. Ο κόσμος εγκλωβίζεται μέσα σε σύγχυση και δεν αναζητά τον αληθινό Θεό.

Καταλήγοντας, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε να γεμίσει η ύπαρξή μας με τον Χριστό διά της γνώσεως του αληθινού Θεού, να καθαριστούμε μέσω της μετάνοιας από τις αμαρτίες μας και να οδηγηθούμε, διά της λογικής και αληθινής λατρείας, σε ένωση με τον Σωτήρα Χριστό, το ύδωρ το ζων.