Η αστυνομική βία στο επίκεντρο της δίκης των Λευκιμμιωτών

Η δίκη που αναβλήθηκε, στην οποία κάτοικοι της Λευκίμμης κατηγορούν τον τότε (2018) αστυνομικό υποδιευθυντή για άσκηση βίας προσωπικά από τον ίδιο κατά προσώπων και, μάλιστα, απρόκλητα, φέρει και πάλι στην επιφάνεια το ζήτημα της αστυνομικής βίας, το αν τέτοια περιστατικά φτάνουν στη Δικαιοσύνη και, τέλος, αν υπάρχει τιμωρία για όργανα της τάξης που παραβιάζουν βάναυσα το ρόλο και το καθήκον τους…

Κάτοικοι της περιοχής της νότιας Κέρκυρας είχαν υποβάλλει μήνυση κατά του αστυνομικού υποδιευθυντή την περίοδο των κινητοποιήσεων κατά του ΧΥΤΑ Λευκίμμης, τον Ιούνιο αλλά και τον Ιούλιο του 2018, όταν σοβαρότατα επεισόδια είχαν λάβει χώρα. Τότε, ισχυρότατες δυνάμεις της ΕΛΑΣ με πολλές διμοιρίες ΜΑΤ που είχαν έρθει από άλλες περιοχές της χώρας (οι πληροφορίες του τότε λένε ότι η παρουσία των ΜΑΤ στο νησί για μήνες, όπου είχαν μετατρέψει τη Λευκίμμη σε αστυνομοκρατούμενη περιοχή, είχε κοστίσει στο ελληνικό δημόσιο ποσό που υπερέβαινε τα 2-3 εκατομμύρια – πληροφορίες και δημοσιεύματα που δεν είχαν ποτέ διαψευστεί) ερχόντουσαν καθημερινά σε αντιπαράθεση με τεράστια μερίδα των πολιτών του νότου που μάχονταν ενάντια σε ένα περιβαλλοντικό, όπως υποστήριζαν, έγκλημα: τη λειτουργία ως ΧΥΤΑ όλης της Κέρκυρας της εγκατάστασης στα Μεσοράχια η οποία ως τότε ουδέποτε είχε λειτουργήσει.

Και, απ΄ ό,τι φάνηκε, μάλλον είχαν δίκιο και με τη… βούλα αφού τελικά ο ΧΥΤΑ όχι μόνο δε λειτούργησε ούτε ως ΧΥΤΥ, αλλά ακυρώθηκε τελείως το σχέδιο και πλέον απομένει να αποφασίσει το κράτος αν θα φτιάξει εκεί περιβαλλοντικό πάρκο ή κάτι άλλο που δεν θα έχει σχέση με σκουπίδια.

“Τρέχουν” έως και σήμερα

Όμως, οι τεράστιες εντάσεις και οι μάχες κατοίκων με την Αστυνομία άφησαν πολλά και δυσάρεστα κατάλοιπα: οι κάτοικοι που είχαν συλληφθεί (χωρίς μάλιστα καμία διαλογή αφού, όπως επανειλημμένα είχαν καταγγείλει, αστυνομικοί έμπαιναν ακόμα και σε σπίτια άσχετων ανθρώπων και “μάζευαν” όποιον έβρισκαν μπροστά τους φορτώνοντάς τους το… μισό ποινικό κώδικα) ταλαιπωρήθηκαν για πολλά χρόνια, ακόμα και στα Δικαστήρια Ηγουμενίτσας, με κατηγορίες για κακουργήματα, ενώ ακόμα και σήμερα εκκρεμούν δίκες!

Ωστόσο, έχουν κατατεθεί δεκάδες μαρτυρίες για αστυνομικούς οι οποίοι χτυπούσαν χωρίς να έχουν προκληθεί, ανθρώπους κάθε φύλου και ηλικίας, σε έναν παροξυσμό πολλές φορές, ασκώντας μία υπέρμετρη βία απέναντι σε πολίτες που έκαναν το καθήκον τους ως πολίτες: να προσπαθούν να προφυλάξουν το περιβάλλον της περιοχής τους και την υγεία τους.

Τον καταγγέλλουν για βιαιοπραγίες

Στη δίκη της Δευτέρας, στο εδώλιο κάθισε ο τότε αστυνομικός διευθυντής, όχι για τις οδηγίες που έδινε αλλά για βιαιοπραγίες που, όπως οι μηνυτές υποστηρίζουν, έπραξε ο ίδιος κατά συγκεκριμένων πολιτών.

Η δίκη ξεκίνησε με τη συνήγορο των μηνυτών Ζωή Κωνσταντοπούλου να βάλλει κατά δημοσίων λειτουργών (της τότε ιατροδικαστού και ενός αστυνομικού που σήμερα υπηρετεί στη Βουλή) οι οποίοι, αν και έχουν συμπεριληφθεί ως μάρτυρες στην υπόθεση, αρνούνται να παραστούν στη δίκη επικαλούμενοι ασθένεια. Σύμφωνα με την κα Κωνσταντοπούλου, η ιατροδικαστής υποχρεώθηκε χθες να παραστεί στο δικαστήριο αφού της επεβλήθη ποινή 6 μηνών για την άρνησή της έως την προηγούμενη ορισμένη δικάσιμο, ενώ χαρακτήρισε ως προκλητική για το Δικαστήριο και τη Δικαιοσύνη στάση του αστυνομικού ο οποίος, μία μέρα πριν από κάθε ορισμένη δικάσιμο, … επικαλείται ασθένεια για να αποφύγει να καταθέσει.

Και ξαφνικά… νέα αναβολή

Και ενώ είχε ξεκινήσει η κατάθεση του μάρτυρα κατηγορίας, η υπεράσπιση του κατηγορούμενου προσκόμισε απομαγνητοφώνηση συνέντευξης του πρώτου, σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό, η οποία καταδεικνύει (πάντα κατά την υπεράσπιση) ότι υπήρχε παραδοχή πως δεν μπορούσε να αναγνωρίσει ποιος ήταν ο θύτης.

Ωστόσο, η προσκόμιση της απομαγνητοφώνησης, οδήγησε την κα Κωνσταντοπούλου να καταθέσει ένσταση για τη χρήση του συγκεκριμένου πειστηρίου από την Έδρα, καθώς επεσήμανε ότι αφενός δεν συμπεριλαμβάνεται στο πειστήριο το οπτικοακουστικό υλικό (κάτι που αντιβαίνει, όπως είπε, στη νομοθεσία), αφετέρου και και η ίδια η φερόμενη ως απομαγνητοφώνηση είναι λειψή αφού πειρλαμβάνει μόνο ορισμένα σημεία του υλικού. Η πλευρά της υπεράσπισης είπε ότι δεν διαθέτει στα χέρια της το οπτικοακουστικό υλικό, αφού αυτό έχει κατατεθεί σε άλλη δίκη (κατά των διαμαρτυρόμενων πολιτών) και δεν έχει πρόσβαση στο εν λόγω CD!

Αυτό προκάλεσε τη νέες διαμαρτυρίες της πολιτικής αγωγής, η ένταση της οποίας ζητούσε να βρεθεί και να συμπεριληφθεί στα δικόγραφα το εν λόγω υλικό.

Υπήρξε αντιπαράθεση με την Εισαγγελέα και την Πρόεδρο του Πρωτοδικείου, με αποτέλεσμα να αποφασιστεί η αναβολή της Δίκης (για την 1η Οκτωβρίου). Η Ζ. Κωνσταντοπούλου κατήγγειλε ότι με τον τρόπο αυτό επιχειρείται τεχνηέντως να οδηγηθούμε στην παραγραφή και να απαλλαχθεί ο κατηγορούμενος αστυνομικός, ενώ ζήτησε να αποσυρθεί το αίτημά της προκειμένου να μην αναβληθεί η δίκη, κάτι που η Πρόεδρος δεν έκανε δεκτό.

Κωνσταντοπούλου: Οι εκθέσεις διεθνών οργανισμών, κόλαφος για το κράτος δικαίου!

Η κα Κωνσταντοπούλου χαρακτήρτισε ως ντροπή για το κράτος δικαίου να αρνούνται την εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων: “Είναι ντροπή να επινοούνται δικαιολογίες και προσχήματα και να αναπέμπει μονίμως στις ελληνικές καλένδες η εκδίκαση περιστατικών αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας. Οι εκθέσεις των διεθνών οργανισμών, οι εκθέσεις και τα πορίσματα του Συνηγόρου του Πολίτη είναι κόλαφος για το κράτος δικαίου στη χώρα μας και για τα επανειλημμένα κρούσματα αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας. Χρειάζεται σίγουρα να οπλιστεί κανείς με πολύ μεγάλη υπομονή και επιμονή και χρειάζεται οπωσδήποτε σε αυτόν τον αγώνα για δικαιοσύνη. Να ξέρουμε ότι έχουμε σύμμαχό μας την αλήθεια, ακόμη και αν έχουμε πολλές φορές απέναντί μας λειτουργούς, οι οποίοι δεν εφαρμόζουν τον νόμο και τη δικονομία. Εμείς θα είμαστε εδώ και την 1η Οκτωβρίου και κάθε φορά που θα χρειαστεί το γεγονός αυτής της επίθεσης από τον αστυνομικό σε δύο πολίτες. Είναι καταγεγραμμένο και στη συλλογική μνήμη και στη συλλογική συνείδηση της τοπικής κοινωνίας της Κέρκυρας. Και είναι πραγματικά προκλητικό να επιχειρείται να αντιστραφεί η πραγματικότητα μέσα από μεθοδεύσεις. Εμείς θα επιμείνουμε στην αλήθεια και στη δικαιοσύνη μέχρι τέλους”

Για τα περιστατικά αστυνομικής βίας γενικότερα και το πώς και αν αυτά καταλήγουν στα δικαστήρια, υποστήριξε ότι η αστυνομική βία σε βάρος πολιτών αποτελεί νοσηρή πραγματικότητα εδώ και δεκαετίες στη χώρα μας: “Δυστυχώς το χέρι των αστυνομικών που βιαιοπραγούν ή δολοφονούν, οπλίζουν δικαστικές αποφάσεις και στάσεις δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών που δεν είναι άτεγκτες, αλλά αντίθετα είναι ανεκτικές και δίκαιες απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα. Είναι υπόθεση της κοινωνίας να τελειώσουμε με την αστυνομική βία και αυθαιρεσία. Είναι υπόθεση της κοινωνίας να αντιδράσει στην εργαλειοποίηση της αστυνομίας για την για τον εκφοβισμό και την κατατρομοκράτηση της κοινωνίας. Καθώς περνάμε σε μια εποχή που πάλι διαγιγνώσκει ότι η κυβέρνηση με τέτοια μέσα επιχειρεί να προχωρά. Είναι πάρα πολύ σημαντικό η κοινωνία να ανθίσταται και να γνωρίζει ότι έχει το δίκιο με το μέρος της”.