Την πρώτη μέρα του 2025 διακόπηκε η τροφοδοσία της Ευρώπης με φυσικό αέριο από την Ρωσία μέσω του Αγωγού Ουρενγκόι – Πομάρι – Ουζγκορόντ.
Ο αγωγός κατασκευάσθηκε επί ΕΣΣΔ και τροφοδοτούσε την Ευρώπη με φυσικό αέριο διερχόμενος από τα εδάφη της Ουκρανίας.
Μετά την λήξη της πενταετούς σύμβασης μεταξύ της Gazprom και της ουκρανικής Naftogaz το Ουκρανικό Υπουργείο Ενέργειας με δήλωση του υπουργού Ενέργειας Γκέρμαν Γκαλουστσένκο αναφέρει τα εξής:
“Διακόψαμε τη διαμετακόμιση ρωσικού φυσικού αερίου. Πρόκειται για ιστορικό γεγονός. Η Ρωσία χάνει τις αγορές της, θα υποστεί οικονομικές απώλειες. Η Ευρώπη έχει ήδη λάβει την απόφαση να εγκαταλείψει το ρωσικό φυσικό αέριο”, ανέφερε ο υπουργός Ενέργειας της Ουκρανίας.
Είναι αυτονόητο ότι η ενέργεια αυτή της Ουκρανίας έγινε καθ υπόδειξη των ΗΠΑ και εντάσσεται στην συνολική επιχείρηση που επισήμως ορίζεται ως «Συνολική απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρώσικο φυσικό αέριο» .
Η αρχή έγινε με την «μυστηριώδη» ανατίναξη από «αγνώστους» του North Stream 2 στην Βαλτική θάλασσα που θα τροφοδοτούσε την Ευρώπη μέσω Γερμανίας.
Η Ευρώπη συνεχίζει να προμηθεύεται φυσικό αέριο μέσω του Turkstream ο οποίος διασχίζει τη Μαύρη Θάλασσα από τη Ρωσία προς την Τουρκία και από εκεί συνδέεται με τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών της , όμως, καλύπτεται πλέον από το (ακριβότερο κατά 45%) υγροποιημένο αέριο που αγοράζει από τις ΗΠΑ και το Κατάρ.
Η Ευρώπη έχει γίνει ο καλύτερος πελάτης του αμερικανικού LNG, καθώς προμηθεύτηκε 2,3 τρισ. κ.μ. το 2023 όταν το 2019 προμηθεύονταν 595 δισ. κ.μ. και το 2016 μόλις 18 δισ. κ.μ.
Αν αποφασιστεί η πλήρης διακοπή του εφοδιασμού από την Ρωσία τότε θα πληγεί και η Ελλάδα η οποία (εκτός από την Ρεβυθούσα) προμηθεύεται ακόμα Ρωσικό αέριο από τον Turkstream και την Βουλγαρία.
Ενώ υποτίθεται , κατά δηλώσεις των Ευρωπαίων και Αμερικάνων πολιτικών, ότι η διακοπή προμήθειας από την Ρωσία γίνεται για να ζημιωθεί η Ρωσία στην πράξη συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Η ζημιά της Ρωσίας από την διακοπή του Ουκρανικού αγωγού μεταφράζεται σε 6,5 δις δολάρια το χρόνο .
Δεν είναι αμελητέο ποσό αλλά δεν καθορίζει σε καμία περίπτωση τις στρατηγικές της επιλογές της Ρωσίας.
Εδώ και ένα χρόνο οι εξαγωγές της Ρωσίας προς την Κίνα και τις αναπτυσσόμενες οικονομίες της ανατολής έχουν αυξηθεί κατακόρυφα.
(Στο τέλος του κειμένου υπάρχουν σύνδεσμοι που ο αναγνώστης μπορεί να ενημερωθεί περισσότερο.)
Η Gazprom, η κρατική εταιρεία ενέργειας της Ρωσίας, εξήγαγε 24 δις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου προς την Κίνα το 2024 , δηλαδή 40% περισσότερα από το 2023 , δηλαδή , ποσότητα μεγαλύτερη από τα 22,5 δις κυβικά μέτρα που έδωσε στην Ευρώπη το ίδιο διάστημα.
Εδώ πρέπει να συνυπολογισθεί και η τροφοδοσία των άλλων χωρών της Ασίας μέσω αγωγών από την Σιβηρία που έχουν ενεργοποιηθεί η κατασκευάζονται όπως ο γιγαντιαίος Power of Siberia 2.
Η Ευρώπη πριν τον πόλεμο στήριξε το οικονομικό της θαύμα κατά μεγάλο μέρος στην φτηνή ενέργεια από την Ρωσία. Το 40% των αναγκών συνολικά της Ευρώπης ήταν φτηνό ρωσικό φυσικό αέριο.
Πλέον το 40% έχει μειωθεί στο 15%, δηλαδή η Ευρώπη καλύπτει μόνο το 15% των αναγκών σε αέριο με εισαγωγές από τη Ρωσία. Μάλιστα μέσω αγωγών φτάνει στην Ευρώπη μόλις το 7% των αναγκών της σε ρωσικό αέριο. Το υπόλοιπο 8% το αγοράζει η Ευρώπη από την Ρωσία με την μορφή του LNG…
Ειδικά το οικονομικό θαύμα της Γερμανίας στηρίχθηκε στο φτηνό ρωσικό αέριο και την Ostpolitik της Μέρκελ.
Όπως φαίνεται ο μεγάλος χαμένος από τις κυρώσεις είναι η Γερμανία και η Ευρώπη κατ επέκταση.
Η Ευρώπη χωρίς τις αποικίες της και χωρίς το φτηνό φυσικό αέριο οδηγείται στην καταστροφή της βιομηχανίας της , στην αύξηση της ανεργίας, στην υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους , στην συνολική οικονομική της υποβάθμιση , έρμαιο της πολιτικής αστάθειας και των ΗΠΑ.
Η κοπή του ομφάλιου λώρου της Ευρώπης με το ρωσικό φυσικό αέριο έχει βαθύτερες προεκτάσεις και αυτό φαίνεται από τις τελευταίες εξελίξεις σε σχέση με τις δηλώσεις Τράμπ για την Γροιλανδία , τον Καναδά, το Μεξικό , τον Παναμά , τους δασμούς στα ευρωπαϊκά προϊόντα και την αύξηση των Ευρωπαϊκών δαπανών για την άμυνα στο ύψος του 5%.
Για να ειπωθεί ωμά. Η Δύση στην εποχή Τράμπ οδηγείται στον αλληλοσπαραγμό.
Ο Τράμπ καλείται να διαχειριστεί την ήτα της και το κάνει χωρίς προσχήματα.
Θέλει να εμποδίσει την Κίνα να χρησιμοποιήσει την διώρυγα του Παναμά και να αποκτήσει ως εκ τούτου εμπορική πρόσβαση στην Λατινική Αμερική.
Θέλει να αποκτήσει τον έλεγχο των θαλασσίων οδών στην Γροιλανδία και να εκμεταλλευτεί τα πλούσια κοιτάσματα σπάνιων γαιών της απέραντης αυτής χώρας καταλαμβάνοντας την δια της βίας.
Θέλει να ενσωματώσει τον Καναδά στις ΗΠΑ με το «έτσι θέλω» μιας και κανείς εχέφρων Καναδός δεν θέλει να υποβιβαστεί η χώρα του στο επίπεδο των ΗΠΑ.
Σκέφτεται και το Μεξικό.
Κυρίως όμως θέλει μια Ευρώπη οικονομικά και πολιτικά υποβαθμισμένη και απόλυτα ελεγχόμενη από την Αμερικάνικη πολιτική.
Κατ ουσία το «κίνημα Τράμπ» οδεύει προς μια «Επανάσταση των κανιβάλων» εντός της «Πολιτισμένης και Δημοκρατικής Δύσης» .
https://www.consilium.europa.eu/el/infographics/eu-gas-supply/
JohnT στο Έκθεση Αξιολόγησης Δημοσίων Υπηρεσιών: Η Κέρκυρα στην Ουρά της Ελλάδας!: “Surely the opening sentence of this article is untrue “…The findings for the Regional Unit of Corfu and the municipalities…” Ιούν 10, 18:02
