Ο βοηθός σερίφη και οι γενναίοι… της Βαϊμάρης!

Ο βοηθός του σερίφη Τραμπ, Τζέι Ντι Βανς, ανεβαίνοντας στο βήμα στο σαλούν του Μονάχου για την «Ευρωπαϊκή Ασφάλεια», τράβηξε τα εξάσφαιρα «πυροβολώντας» κατάστηθα τους «ηγέτες» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον Βρετανό πρωθυπουργό, κάνοντας τους φροντιστήριο… δημοκρατίας.

Είναι σίγουρο πως το μίγμα «σοκ και θυμού» σύμφωνα με το “Politico” που κατέλαβε την ολότητα των παρευρισκόμενων «ηγετών», από την ομιλία του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, δεν ήταν για τα όσα προσβλητικά άκουσαν – έχουν ακούσει και χειρότερα από την Νούλαντ και άλλους – αλλά για όσα παρέλειψε ο υποσερίφης.  

Αυτοί θα άντεχαν και μεγαλύτερη απαξίωση, αρκεί ο Βανς να άφηνε μια χαραμάδα ελπίδας πως ο Τραμπ θα τους καλούσε να συμμετέχουν στις «ειρηνευτικές συνομιλίες». Θέλουν συμμετοχή γνωρίζοντας πως οι «υπογραφές» που θα μπουν στο «Ουκρανικό» θα χαρτογραφούν μια «νέα ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων».

Όμως ο πόλεμος στην Ουκρανία διεξάγεται μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, με ένα ΝΑΤΟ θεσμικά αμερικανικής ιδιοκτησίας. Οι Βρυξέλλες, με εντολή των ΗΠΑ, έπαιξαν και παίζουν τον ρόλο του κουβαλητή που το «βάρος» του… καθήκοντος, τους συνέτριψε τη σπονδυλική στήλη.  

Ο Τραμπ, εξ αυτού, θεωρεί αποκλειστικό δικαίωμά του οι συνομιλίες να διεξαχθούν μεταξύ του ίδιου και του Πούτιν, ως δυο μονομάχοι πάνω στα εδάφη της Ουκρανίας, με τους Ουκρανούς πρώτο πιάτο στο μενού του θανάτου, αυτή είναι η ανείπωτη τραγωδία. Όταν Μέρκελ και Ολάντ παραδέχτηκαν ότι οι ειρηνευτικές συμφωνίες του Μινσκ ήταν «κόλπο» για να κερδηθεί χρόνος, προκειμένου να εξοπλίσει το ΝΑΤΟ τον Ζελένσκι και τους Ουκρανοναζί!

Αλλά ας γυρίσουμε στα τρέχοντα. Το τηλεφώνημα το έκανε ο Τραμπ στο Πούτιν και όχι το αντίθετο, με αποτέλεσμα ο «απομονωμένος» , όπως τον ήθελαν οι οπαδοί της «σωστής πλευράς» της ιστορίας Ευρωπαίοι, να πρωταγωνιστεί τώρα στο μονόπρακτο για δύο ρόλους: «Η Αρκούδα βάζει Όρους»! Και βέβαια η Ρωσία δεν ένιωσε αφόρητη μοναξιά, αφού συναλλασσόταν με έναν τεράστιο παγκόσμιο νότο!

Οι συζητήσεις Ρωσίας – ΗΠΑ στο Ριάντ ξεκίνησαν χωρίς κατάπαυση του πυρός, πράγμα που σημαίνει πως το πάνω χέρι σ’ αυτές το έχει αυτός που προελαύνει και είναι φανερό ποιος προελαύνει, αντιμετωπίζοντας έναν στρατό αποδεκατισμένο και με την πολιτική ηγεσία του σε πλήρη απαξίωση από τους υπερατλαντικούς προστάτες της…

Η επιθυμία του Τραμπ είναι μια ταχύτατη κατάπαυση του πυρός, αντίθετα το Κρεμλίνο δε βιάζεται, θεωρώντας ως καθοριστικό της συμφωνίας να βρεθούν οι βασικές αιτίες που γέννησαν τη σύγκρουση, δηλαδή μια συνολική συζήτηση για την ασφάλεια της ευρωπαϊκής ηπείρου. (Δέσμευση της Δύσης το 1990 ήταν να μην επεκταθεί το NATO προς τη Ρωσία).

Τεκτονικές αλλαγές ανατροπών στην Ευρώπη και ευρύτερα. Την ίδια ώρα που «ηγέτες» της ΕΕ και ο βρετανός πρωθυπουργός, δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, συναντήθηκαν ως ομάδα «Βαϊμάρης» στο Παρίσι, για ν’ αντιπαρατεθούν στο αφεντικό Τραμπ και… διασπάστηκαν! Ακολούθησε και δεύτερη συνάντηση με τους παραπονεμένους ακάλεστους της πρώτης.

Ένας πολυτεμαχισμός της «Αγίας Ευρωπαϊκής Οικογένειας» με προοπτική  διάλυσης, της κάποτε «ενωμένης» με τη μπότα της γερμανικής επιτήρησης. Η Ελλάδα των μνημονίων ακόμα «πονάει» από αυτή τη καλογυαλισμένη «μπότα», ως προσφορά… αλληλεγγύης των ευρωπαϊκών κρατών!     

Αλλαγή τώρα σκηνικού με «κεντροδεξιούς-φιλελεύθερους ηγέτες» σε συνταξιοδότηση και με ακροδεξιούς-ναζί να παίρνουν τη θέση τους, ως διέξοδος στα αδιέξοδα του καπιταλισμού των τρισεκατομμυριούχων. Μια επανάληψη της ιστορίας σαν τραγωδία; Θα δείξει…