Το πολιτικό σκηνικό, ψάχνει εναγώνια πρωταγωνιστές, περισσεύουν οι κομπάρσοι!

«Η μεγάλη Καρχηδόνα ξεκίνησε τρεις πολέμους. Μετά τον πρώτο, ήταν ακόμα ισχυρή. Μετά τον δεύτερο ήταν ακόμα κατοικήσιμη. Μετά τον τρίτο, ήταν αδύνατο να την εντοπίσεις», έγραφε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ Γερμανός δραματουργός, σκηνοθέτης και ποιητής του 20ού αιώνα, πατέρας του «επικού θεάτρου» στη Γερμανία. Η ρήση δένει άνετα με τα όσα συγκρουσιακά συμβαίνουν εσχάτως, στην ευρύτερη κεντροαριστερά…., στα οποία, αν ζούσε, ο Λεωνίδας Κύρκος, 1924-2011, πολιτικός της Αριστεράς, θα συνιστούσε το σαφές, «Να μάθουμε την τέχνη να συνεργαζόμαστε».

Στην ευρύτερη κεντροδεξιά, καθώς κι εκεί μαγειρεύεται διαδοχή, όλοι δείχνουν πως ασπάζονται τα τελευταία λόγια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, (356-323 π.Χ.), όταν ρωτήθηκε, ποιος θα είναι ο διάδοχός του…, «Τω κρατίστω – Στον πιο δυνατό», κι όλοι δείχνουν τον Νίκο Δένδια.

Για όλους τους νυν κρατούντες – αρχηγούς ισχύει…, Το γνώθι σαυτόν, ή Γνῶθι σεαυτόν από την προστακτική οίδα=γνωρίζω + ἑαυτός

(που σημαίνει, “Γνώρισε τον εαυτό σου” είναι ένα από τα Δελφικά Παραγγέλματα που ήταν χαραγμένα στην είσοδο του Ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς. Με απλά λόγια, «Ο δρόμος προς την αυτογνωσία, μας απομακρύνει από την αυταπάτη να θεωρούμε ότι κάποιος άλλος ευθύνεται για αυτό που μας συμβαίνει».

Σκηνικό πολιτικής ανισορροπίας

Στα μεταπολιτευτικά μας χρονικά, παρατηρείται κάτι το εξόχως παράδοξο, σύμφωνα πάντα με τις μετρήσεις των τάσεων της κοινής γνώμης, έτσι όπως αυτές καταγράφονται από τις διάφορες εταιρείες δημοσκοπήσεων.

Η κυβερνώσα παράταξη, ακολουθεί ολοένα και πιο διακριτά μια πτωτική δημοσκοπική πορεία, συμπαρασύροντας και τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη και σύμπασα την κυβέρνησή του, σε μια φθίνουσα επιρροή στο εκλογικό σώμα.

Από την άλλη πλευρά του πολιτικού φεγγαριού, το ακριβώς αντίστοιχο συμβαίνει και στην κεντροαριστερά αντιπολίτευση. Τα δύο πιο δυνατά κόμματα, – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ – , έτσι όπως ανεδείχθησαν από τις εθνικές κάλπες του 2023, τα οποία αντήλλαξαν τον ρόλο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, εξαιτίας της πολυδιάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, αδυνατούν να επωφεληθούν από την όποια φθορά της κυβέρνησης και της κυβερνώσας παράταξης.

Αντίθετα, το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, παρά τον αρχικό πολιτικό ενθουσιασμό και τη συνεπαγόμενη αύξηση των ποσοστών του, μετά την επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη, εμφανίζει έντονα σημάδια πολιτικής κόπωσης, καθώς σε πολλές δημοσκοπήσεις, είτε παραχωρεί τη δεύτερη θέση του πολιτικού σκηνικού στην ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ της Ζωής Κωνσταντοπούλου, είτε «παλεύει στα ίσια» μαζί της για να την κρατήσει. Παράλληλα, ο άλλοτε κραταιός ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ εκτοπίζεται στην 5η ή και 6η θέση του πολιτικού μας σκηνικού.

Πέραν, όλων τούτων, η καταλληλόλητα για το αξίωμα του πρωθυπουργού, (πρωθυπουργησιμότητα), του Νίκου Ανδρουλάκη και του Σωκράτη Φάμελλου, εντοπίζεται από τις δημοσιοποιούμενες δημοσκοπήσεις στα «βαθιά υπόγεια», των μετρήσεων, με μονοψήφια ποσοστά.

Τούτων όλων δοθέντων, εμφανίζεται ένα πρωτόγνωρο πολιτικό παράδοξο, η μεν κυβέρνηση να «πέφτει» και να μην διακρίνεται, ποιο κόμμα ή ποια κόμματα, θα την αντικαταστήσουν σε περίπτωση εκλογών.

Επιπλέον, όλων τούτων, τόσο στην αριστερά όχθη της Νέας Δημοκρατίας, όσο και στην δεξιά τοιαύτη, παρατηρείται ένας πολυκερματισμός πολιτικών δυνάμεων και σχηματισμών, ο οποίος με τη σειρά του αναδεικνύει την ανάγκη ύπαρξης ηγέτη υπό τον οποίον…, ή γύρω από τον οποίον, θα συνασπιστούν οι μέχρι τώρα κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές δυνάμεις, ώστε να προτείνουν ένα σαφές, πειστικό κι εφικτό εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης.

Ανοίγει η συζήτηση για την επόμενη μέρα στην ΝΔ

Με αφορμή την καθομολογούμενη αποτυχία του λίαν πρόσφατου ανασχηματισμού, ο οποίος είχε λογιστεί ως νέο ξεκίνημα, – restart – , της κυβέρνησης, με τη διατήρηση της τραγωδίας των Τεμπών στον αφρό της επικαιρότητας, τις οικονομικές δυσπραγίες μιας ολόκληρης κοινωνίας διατηρείται και έτι περαιτέρω μεγεθύνεται το αρνητικό κλίμα στην κοινωνία για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Με αυτά τα δεδομένα, στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας ξεκινά η συζήτηση για την επόμενη ημέρα στο κόμμα της γαλάζιας παράταξης.

Κεντρικό πρόσωπο στις εσωκομματικές συζητήσεις, είτε υπέρ – είτε κατά, σαφέστατα κι αναμφίβολα είναι ο νυν υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας. Ο υπουργός Άμυνας δείχνει αυτή τη στιγμή και σε κάθε περίπτωση το απόλυτο φαβορί για την μετά-Μητσοτάκη εποχή στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.

Η περίοδος «πολιτικής χάριτος», του Κυριάκου Μητσοτάκη, εκπνέει στο βήμα της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης. Μέχρι τώρα, είναι απόλυτα κυρίαρχος κι ελέγχει τις εσωκομματικές διεργασίες στην κυβερνώσα παράταξη.

Από τον Σεπτέμβρη και μετά, – ανάλογα και με την απόδοση του τουρισμού, (σαφώς μια προσοδοφόρα τουριστική περίοδος, θα προσφέρει δημοσιονομική άνεση παροχών) – , ο ίδιος πρωθυπουργός θα κληθεί να λύσει τον γρίφο, αν θα οδηγήσει ο ίδιος τη Νέα Δημοκρατία στις προσεχείς εκλογές διεκδικώντας μια τρίτη πρωθυπουργική θητεία ή θα ακολουθήσει το παράδειγμα του Κώστα Σημίτη, αν θα βρει «ξέφωτο» για πρόωρες κάλπες, ορίζοντας πρωτύτερα τον διάδοχό του, όπως ο Κώστας Σημίτης, είχε δώσει το ηγετικό «δαχτυλίδι», στον Γιώργο Παπανδρέου.

Επί τούτου, μια συνέχιση αρνητικών δημοσκοπικών ευρημάτων, θα συνηγορούσε υπέρ της οικειοθελούς, εκ μέρους του Κυριάκου Μητσοτάκη, «αλλαγής καπετάνιου εν πλω», καθώς μια ενδεχόμενη εκλογική αναμέτρηση, θα οδηγούσε, έστω και με πρωτιά της γαλάζιας παράταξης, στη μη κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, όπως εύγλωττα οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν.

Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο :

– Θα οδηγούσε σε παραίτηση τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ώστε η Νέα Δημοκρατία να πάει με νέα κι ανανεωμένη ηγεσία στην νέα εκλογική αναμέτρηση.

– Ακόμα και στην περίπτωση σχηματισμού κυβέρνησης της ευρύτερης κεντροδεξιάς ή σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, ή σχηματισμού κυβέρνησης τεχνοκρατών – ειδικής εθνικής ανάγκης…, σε ουδεμία περίπτωση οι συμμετέχοντες θα δέχονταν πρωθυπουργό, τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Πάντα ταύτα, τα γνωρίζει άριστα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Κατ’ επέκταση κι αναλογία, λογικά συμπεραίνεται, πως οικειοθελώς θα αποσυρόταν, πριν καν προκύψουν τα προαναφερθέντα.

Σ αυτό το διόλου εύκρατο πολιτικό περιβάλλον για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στο εσωτερικό της γαλάζιας παράταξης, λίαν ευκρινές και διακριτό ηγετικό βήμα, έχει «ανοίξει» ο Νίκος Δένδιας.

«Αρχηγική» εμφάνιση Δένδια

Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, η εκδήλωση που διοργάνωσε ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας στο Πεντάγωνο, για τα αποκαλυπτήρια της Κιβωτού Εθνικής Μνήμη, ενός έργου του γλύπτη Βαρώτσου, προς τιμήν των 121.692 πεσόντων των εθνικών αγώνων των Ελλήνων από το 1830 έως το 1974. Στην εκδήλωση έδωσαν το παρών όχι μόνο οι δυο πρώην πρωθυπουργοί της Νέας Δημοκρατίας, Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς, όχι μόνο ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος και ο πρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης, αλλά και 62 βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος.

“Καραμανλής- Σαμαράς και 62 βουλευτές έδειξαν προς τον δρομέα Δένδια;;;”, όπως χαρακτηριστικά γράφει παραδοσιακή εφημερίδα της Δεξιάς…;;; Οψόμεθα…

Πάντως ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ετοιμάζει νέα κριτική – επίθεση προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη, στις 5 Απριλίου σε εκδήλωση στα Τρίκαλα, που τυπικώς οργανώνεται για αγροτικά ζητήματα και σε ημερομηνία – ορόσημο, μια ημέρα μετά τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας.

Σκορποχώρι η Κεντροαριστερά

Κι ενώ συμβαίνουν όλα τα προαναφερθέντα, στο παρασκήνιο και στα ενδότερα της ευρύτερης κεντροδεξιάς παράταξης, καθώς η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας, με το μεροληπτικό υπέρ των ολίγων και ημέτερων κράτος που έχει διαμορφώσει, τα κόμματα της κεντροαριστεράς αντιπολίτευσης αδυνατούν να μετασχηματίσουν την κοινωνική αντιπολίτευση σε εναλλακτικό πρόγραμμα εφαρμόσιμης διακυβέρνησης.

Οι ηγεσίες των κομμάτων της κεντροαριστεράς, αρέσκονται κι αναλίσκονται σε μικροκομματικούς ανταγωνισμούς, παραβλέποντας όσα η κοινωνία αναζητά…, όσα το παρασκήνιο της κεντροδεξιάς ετοιμάζει, με στόχο να εμφανίσει ένα νέο πρόσωπο για ένα νέο ξεκίνημα.

Για να δοθούν λύσεις εναλλακτικής διακυβέρνησης χρειάζονται προγραμματικές συμφωνίες, οι οποίες μπορούν να επιτευχθούν χωρίς να καταργηθεί η πολιτική αυτονομία και η οργανωτική αυτοτέλεια των κομμάτων του προοδευτικού χώρου.

Στην κεντροδεξιά, έχει βρεθεί ο πρωταγωνιστής… , στην κεντροαριστερά περισσεύουν κομπάρσοι.

Αν η κεντροαριστερά δεν αναδιοργανωθεί…, η κεντροδεξιά θα κάνει προσπέραση στη στροφή, όπως επαλειμμένα, έχει υποστηρίξει ο υπογράφων.