150 φούσκες από τις 300 καταστρέφουν την οικογενειακή επιχείρηση

Το Φαινόμενο των Κλειστών Καταστημάτων στην Κέρκυρα – Κυριακές Καλοκαιριού 2025
Η Παλιά Πόλη, στο επίκεντρο της τουριστικής κίνησης, παρουσιάζει μια ασυνήθιστη εικόνα: λιγότερη δραστηριότητα απ’ όση θα περίμενε κανείς.
Ένα φαινόμενο χωρίς φωνή
Η εικόνα δεν εξηγείται εύκολα, αλλά είναι απολύτως πραγματική: πλήθος εμπορικών, τουριστικών καταστημάτων και επιχειρήσεων εστίασης παρέμειναν κλειστά — χωρίς επίσημη αργία, χωρίς απεργία, χωρίς κρατική εντολή.
Πρόκειται για ένα άτυπο κοινωνικό φαινόμενο: μια σιωπηρή έκφραση δυσαρέσκειας, αλλά και μια κραυγή ενάντια στην κρατική καταστολή της μικρής επιχειρηματικότητας.
Οι μικρές επιχειρήσεις αντιμέτωπες με το «βαθύ κράτος»
Οι εργοδότες μικρών οικογενειακών επιχειρήσεων και οι εργαζόμενοί τους συνυπάρχουν αρμονικά, εργάζονται μαζί, παλεύουν μαζί και συχνά επιθυμούν να εργαστούν παραπάνω — είτε για λόγους επιβίωσης είτε γιατί αγαπούν αυτό που κάνουν. Όμως:
• Ο κρατικός μηχανισμός απαγορεύει ρητά την υπερωρία, αν δεν εντάσσεται σε συγκεκριμένο τυπικό πλαίσιο
• Προβλέπονται βαριά πρόστιμα, ακόμη και για συναινετική εργασία σε περιόδους αιχμής
• Ούτε ο εργοδότης ούτε ο εργαζόμενος έχει φωνή σε αυτή τη ρύθμιση
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε όλες τις Κυριακές του καλοκαιριού: κατεβασμένα ρολά εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει οικονομική ζωή, τουρισμός, ανάπτυξη, δημιουργία.
Οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος
Σε αντίθεση με το κυρίαρχο αφήγημα του «εκμεταλλευτή εργοδότη» και του «καταπιεσμένου υπαλλήλου», στην τοπική κοινωνία της Κέρκυρας — και σε πολλές ακόμη νησιωτικές ή τουριστικές περιοχές — οι σχέσεις είναι προσωπικές, βιωματικές και αλληλέγγυες:

• Ο υπάλληλος δεν θέλει να χάσει το μεροκάματο
• Ο εργοδότης δεν θέλει να αφήσει τουρίστες έξω από την πόρτα
• Και οι δύο γνωρίζουν ότι η «τουριστική μέρα» δεν επαναλαμβάνεται

Κι όμως, αυτό το σύστημα συνεργασίας και αρμονίας τιμωρείται από ένα κράτος που λειτουργεί με γραφειοκρατικά, άκαμπτα και, ενίοτε, ύποπτα κριτήρια.
Μια άτυπη διαμαρτυρία που κανείς δεν τόλμησε να ονομάσει
Οι Κυριακές του καλοκαιριού 2025 δεν είχαν πανό. Είχαν σιγή, κλειστές πόρτες και κατάπληκτους τουρίστες. Δεν ήταν απεργία. Δεν ήταν στάση εργασίας. Ήταν μια μορφή κοινωνικής παραίτησης — αλλά και αντίστασης.
Η Πολιτεία σιωπά. Τα ΜΜΕ σιωπούν. Όμως όσοι ζουν και εργάζονται στην Κέρκυρα ξέρουν ακριβώς τι συμβαίνει.
Επίλογος
Το φαινόμενο των Κυριακών του 2025 δεν είναι απλώς μια τουριστική “ανορθογραφία”. Είναι η έκφραση ενός βαθύτατου κοινωνικού αδιεξόδου — το αποτέλεσμα μιας Πολιτείας που αρνείται να ακούσει εκείνους που πραγματικά κρατούν την οικονομία ζωντανή.
Ζούμε σε ένα κράτος που εξέθρεψε το τέρας της οικονομικής μονοκαλλιέργειας του τουρισμού. Έξι μήνες σκληρής δουλειάς καλούνται να συντηρήσουν άλλους έξι. Κι απέναντι, ένα κράτος που αντί να στηρίξει, εξουθενώνει:
• ένα αδηφάγο σύστημα ΦΠΑ
• άμεσους και έμμεσους φόρους
• εξοντωτικές προκαταβολές φόρου
• τέλη «κλιματικής αλλαγής» χωρίς ουσία
• φόρους ακινήτων
• δημοτικούς φόρους
• και ασφαλιστικές εισφορές που λέγονται «ΙΚΑ», αλλά μόνο ανταποδοτικές προς τους εργαζόμενους δεν είναι
Κι όλα αυτά, σε ένα οικονομικό περιβάλλον όπου δεν περισσεύει ούτε μία τουριστική μέρα.

Ας το δούμε όπως πραγματικά είναι:
Ένα ακόμη σήμα κινδύνου.
Μια κοινωνική κραυγή — από ένα Έθνος που γεννήθηκε ελεύθερο, γέννησε τη δημοκρατία και, όταν χρειάστηκε, αντιστάθηκε στην ολιγαρχία.

Μεγάλες Πολυεθνικές που Έφυγαν (ή Κατέρρευσαν) Χωρίς Συνέπειες
Εταιρείες που έφυγαν με απλή ανακοίνωση, αφήνοντας πίσω:
Εταιρεία
Τι συνέβη
Συνέπειες για το Δημόσιο / Εργαζομένους
Carrefour
Πούλησε στον Μαρινόπουλο και εγκατέλειψε
Κατέρρευσε ολόκληρη αλυσίδα – 13.000 εργαζόμενοι στον αέρα
Goody’s (Vivartia)
Αλλαγές ιδιοκτησίας – ανασυγκροτήσεις
Μισθολογικές περικοπές, ανατροπές όρων εργασίας
PRAKTIKER
Πτώχευση – μεταβίβαση
Καμία κρατική απαίτηση – όλα στους πιστωτές
Sprider Stores
Πτώχευση, μαζικές απολύσεις
Χωρίς αποζημιώσεις, χωρίς νομική δίωξη
Forthnet / NOVA (πριν την εξαγορά)
Διολίσθηση, καθυστερήσεις πληρωμών
Το κράτος παρών, αλλά ανενεργό
👉 Το κράτος δεν τιμώρησε κανέναν, ούτε αναζήτησε ευθύνες για μαζικές απολύσεις, χρέη, εισφορές, επιδοτήσεις που χάθηκαν.

🛠️ Μικρές Επιχειρήσεις: Σκληρός Έλεγχος – Άμεσες Κυρώσεις
Αντίστροφα, μια μικρή επιχείρηση:
• Αν αργήσει ΦΠΑ → δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών
• Αν έχει 1 ανασφάλιστο υπάλληλο → πρόστιμο 10.500€
• Αν καθυστερήσει 1 μέρα σε ρύθμιση → κατάσχεση
• Αν χρωστάει ΕΦΚΑ λίγα ευρώ → αναστολή ασφαλιστικής ενημερότητας
• Αν πτωχεύσει → ποινική δίωξη και εφ’ όρου ζωής αποκλεισμός από επιδοτήσεις / δημόσια έργα
💥 Δηλαδή: Αν είσαι μικρός, είσαι ευάλωτος και ένοχος· αν είσαι μεγάλος, είσαι “στρατηγικός επενδυτής” και ακαταλόγιστος.

📚 Κοινωνιολογική Ανάλυση: Το κράτος ως εργαλείο ισχύος, όχι δικαιοσύνης
Αυτό το φαινόμενο δεν είναι απλώς οικονομικό — είναι βαθιά πολιτικό και κοινωνιολογικό:
1. Κράτος-πελάτης των ισχυρών
Μεγάλοι όμιλοι διαπραγματεύονται απευθείας με υπουργεία. Το κράτος τους φοβάται, μην αποσύρουν επενδύσεις, μην κάνουν «bad press».
2. Μικρομεσαίοι ως “εύκολοι στόχοι”
Δεν έχουν νομικά επιτελεία, δεν έχουν “πλάτες”, δεν προκαλούν διεθνή αντίκτυπο. Άρα το κράτος τους τιμωρεί άμεσα, για να δείξει ότι “λειτουργεί”.
3. Ιδεολογική ηγεμονία
Όπως θα έλεγε ο Pierre Bourdieu, η κοινωνία έχει εσωτερικεύσει ότι οι μικροί είναι «φοροφυγάδες» και οι μεγάλοι «νόμιμοι», ακόμη κι αν η πραγματικότητα είναι το αντίθετο.

🧨 Συμπέρασμα: Η άνιση εργοδοτική μεταχείριση είναι ταξική – όχι νομική
Το ελληνικό κράτος δεν εφαρμόζει απλώς τον νόμο — επιλέγει πώς και σε ποιους τον εφαρμόζει. Και αυτό είναι κατεξοχήν κοινωνιολογικό πρόβλημα: αποτυπώνει το ποιους θεωρεί “πολίτες” και ποιους “υπόπτους”.