Η Κατάργηση της ΔΟΥ Ζακύνθου και η Παρακμή της Τοπικής Φορολογικής Αυτονομίας

Η διαφαινόμενη πρόθεση της ΑΑΔΕ να προβεί σε αναδιάρθρωση των περιφερειακών Δ.Ο.Υ., με σκοπό την μεταφορά των αρμοδιοτήτων τους σε κεντρικές υπηρεσίες, αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς μια επικίνδυνη πολιτική κεντρικοποίησης που πλήττει κατάφωρα την τοπική κοινωνία, την οικονομία και τον φορολογούμενο πολίτη.
Η Ζάκυνθος, ένα νησί με σημαντική τουριστική, εμπορική και αγροτική δραστηριότητα, δεν είναι ούτε απομακρυσμένο χωριό ούτε ασήμαντη διοικητική μονάδα. Η ύπαρξη τοπικής ΔΟΥ δεν είναι πολυτέλεια – είναι αναγκαιότητα. Η φυσική παρουσία φορολογικής υπηρεσίας στο νησί επιτρέπει στους πολίτες και τους επαγγελματίες να εξυπηρετούνται άμεσα και αποτελεσματικά, χωρίς να εξαρτώνται από πλατφόρμες που πολλές φορές παρουσιάζουν προβλήματα ή να αναγκάζονται να ταξιδεύουν στην Πάτρα ή ακόμα και στην Αθήνα για απλές διαδικασίες.
Η απόφαση αυτή δεν εξυπηρετεί καμία έννοια “εξορθολογισμού”. Αντίθετα, δείχνει πλήρη αδιαφορία για τις ιδιαιτερότητες των νησιωτικών περιοχών και εδραιώνει μια αντίληψη διοίκησης που βλέπει την Ελληνική περιφέρεια ως βάρος και όχι ως αναπόσπαστο κομμάτι του Εθνικού κορμού.
Η απομάκρυνση της ΔΟΥ σημαίνει:
Δυσκολία πρόσβασης για ηλικιωμένους και μη εξοικειωμένους με την τεχνολογία πολίτες.
Εμπόδια για επιχειρήσεις που χρειάζονται γρήγορη διεκπεραίωση υποθέσεων.
Μείωση της τοπικής απασχόλησης και αποδυνάμωση της δημόσιας παρουσίας στο νησί.
Η τάση της κυβέρνησης να κλείνει τοπικές υπηρεσίες στο όνομα της “κεντρικοποίησης” αποτελεί προσχηματική επίκληση ενός εκσυγχρονισμού που, στην πράξη, υπονομεύει την κοινωνική συνοχή και ενισχύει τις ανισότητες. Αντί να επενδύσει σε ανθρώπινο δυναμικό και να ενδυναμώσει τις ΔΟΥ με σύγχρονα εργαλεία και υποδομές, επιλέγει τη λύση της συρρίκνωσης και της αποξένωσης. Η φορολογική εξυπηρέτηση δεν είναι πολυτέλεια. Είναι δικαίωμα. Και η παρουσία της ΔΟΥ στο νησί της Ζακύνθου δεν είναι διαπραγματεύσιμη.