Νεκτάριος: Ο Λόγος του Θεού σαρκώθηκε για να καθαρίσει την αμαυρωθείσα ανθρώπινη φύση

Τη Β’ ημέρα των Χριστουγέννων, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, κ. Νεκτάριος λειτούργησε κα ομίλησε στην Υπεραγία Θεοτόκο την Ελεούσα του προαστίου του Ποταμού Κερκύρας. Στον ως άνω Ιερό Ναό, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι κατακτητές του Άξονα βομβάρδισαν την Κέρκυρα, επί του Ιερού Ναού κατερρίφθη εχθρικό βομβαρδιστικό αεροπλάνο το οποίο κατέκαυσε και γκρέμισε τον ιστορικό αυτό Ιερό Ναό. Όμως, η ευσέβεια των κατοίκων συνέβαλε στην εκ νέου ανέγερση του Ναού και την παράδοσή του στη Θεία Λατρεία.
Ο Σεβασμιώτατος στην προσφώνησή του κατά τη Θεία Λειτουργία έλαβε αφορμή από το αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας. Αναφέρθηκε στην επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς του συμπατριώτες του Εβραίους, ο οποίος θέλησε να τους πείσει ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας που έγραφαν οι Γραφές και ιδιαίτερα οι Προφήτες. Για αυτό λοιπόν το λόγο, σήμερα, στην εορτή της Συνάξεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία είναι το κυριαρχούν πρόσωπον της μεγάλης εορτής της Θείας Ενανθρωπήσεως του Κυρίου μας, αναγιγνώσκεται η εν λόγω αποστολική περικοπή ώστε να υπενθυμίσει σε όλους μας, όπως ακριβώς λέγει ο Απόστολος, «ὅθεν ὤφειλε κατὰ πάντα τοῖς «ἀδελφοῖς» ὁμοιωθῆναι, ἵνα ἐλεήμων γένηται καὶ πιστὸς ἀρχιερεῦς τα πρὸς τὸν Θεό, εἰς τὸ ἰλάσκεσθαι τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ». Για αυτό, στην επιστολή του υπενθυμίζει ότι ο Μεσσίας, ο απεσταλμένος δηλαδή του Θεού, όφειλε να λάβει τη μορφή τη δικής μας, δηλαδή την ανθρώπινη, κατά πάντα. Αυτό προκειμένου, αφενός μεν αυτήν την ανθρώπινη φύση την οποία ενδύθηκε με τη Θεία Ενανθρώπησή Του να την καθαρίσει από κάθε ρύπο και κάθε αμαρτία δια της θυσίας του ιδίου του εαυτού Του, αφού κατέστη Αρχιερεύς, όχι για να προσφέρει χοϊκές θυσίες, αλλά για να προσφέρει θυσία τον ίδιο τον Εαυτό Του. Επομένως, η μεγαλύτερη ελεημοσύνη που έκανε ο Μεσσίας, ο Ιησούς Χριστός, είναι η λύτρωση.
Αφετέρου, για να προσεγγίσει τη δημιουργία Του, που είναι ο άνθρωπος, διότι ο μέχρι τότε απερίγραπτος, απερινόητος, άχρονος και ακατάληπτος δεν μπορούσε να μορφωθεί στη σκέψη και στη ζωή των ανθρώπων. Δια τούτο, υπερέβη το ακατάληπτον και το απερίγραπτον, σμικρύνεται και ο «ἀχωρητος παντί, χωρεῖται ἐν μήτρᾳ τῆς Παρθένου», με αποτέλεσμα αυτή η Θεία Ενανθρώπηση και η αναστροφή Του με την ανθρωπότητα, να δώσει το νόημα της εγγύτητας του Θεού προς τον άνθρωπο. Αυτό ώστε να επιτευχθεί η αλληλοπεριχώρησις. Όπως λέγει λοιπόν ο Απόστολος Παύλος, «ὁ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες». Δηλαδή, ο αγιάζων Ιησούς Χριστός, ο Λόγος του Θεού και εμείς οι αγιαζόμενοι εξ’ Εκείνου, μίαν έχουμε καταγωγή, μίαν αρχήν, τον ίδιον το Δημιουργό Θεό και Πατέρα μας.
«Ἐν ὦ γὰρ πέπονθεν αὐτὸς πειρασθείς, δύναται τοῖς πειραζομένοις βοηθῆσαι»
Ήτο αποφασισμένη η θυσία του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Μπορεί μεν να φάνηκε στα μάτια των ανθρώπων πως ένας Θεός πάσχει, «ίνα πειρασθείς», παρά το γεγονός ότι ο ίδιος θυσιάζεται, δύναται όμως εμάς τους ανθρώπους που είμαστε ευάλωτοι στην αμαρτία, στον πειρασμό και υποκύψαμε σε αυτόν, να σαρκώθεί ακριβώς «ίνα ημάς βοηθήσει», δηλαδή να σηκώσει το βάρος της πτώσεώς μας, να καθαρίσει την αμαυρωθείσα ανθρώπινη φύση, να την ανεβάσει στον ουρανό, όπου ήν το πρότερον.
Επομένως, ο πρωτόπλαστος μπορεί μεν να ζούσε επίγεια ζωή, αλλά θεωρία είχε τον ουρανό, δηλαδή αντίκρυζε και κατά κάποιο τρόπο κοινωνούσε με το Δημιουργό Θεό. Η πτώση, τον οδήγησε στην πνευματική εξορία και ο εναθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού, τον αποκαθιστά στην προτέρα κατάσταση και τιμή την οποία έλαβε ο άνθρωπος από τη δημιουργία του. Σε όλο αυτό το γεγονός εκείνο το πρόσωπο το οποίο διαδραμάτισε πρωταρχικό ρόλο και δάνεισε την ανθρώπινη φύση μας στο Δημιουργό Λόγο του Θεού είναι η Παναγία, η μητέρα Του και μητέρα όλων μας, που σήμερα εορτάζουμε τη Σύναξή Της. Στην εποχή της συνεχιζόμενης ανθρώπινης φθοράς, αν στρέψουμε την προσοχή μας και την προσευχή μας στην Παναγία μας, τότε θα ζήσουμε και θα βιώσουμε όλα τα υπερφυή μυστήρια τα οποία παρεχώρησε ο Θεός για την δική μας σωτηρία.
Στο τέλος, ο Σεβασμιώτατος χειροθέτησε δύο νέους ανθρώπους εις αναγνώστας, τους οποίους πρότεινε ο εφημέριος και πνευματικός πατέρας της ενορίας π. Γεώργιος Πετράκης και ευχήθηκε εορτίως.