Με το κεφάλι ψηλά και Ψυχή Βαθιά

Ας εξομολογηθούμε λοιπόν. Οι έξι βουλευτές που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, όλοι, όχι μόνο οι δύο κυρίες που έβαλαν τελευταίες τα ονόματά τους στη λίστα των αποστατών, οργάνωσαν την μεγαλύτερη κοινοβουλευτική εκτροπή από το 1965 μέχρι σήμερα: αφαίρεσαν από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, από το κόμμα που η λαϊκή ψήφος των περυσινών εκλογών όρισε στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, την ευθύνη αυτή και την προσέφεραν στο τρίτο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, παραβιάζοντας την κοινοβουλευτική τάξη και παραχαράσσοντας την λαϊκή βούληση.

Τόσο δημοκράτες. Τόσο κοινοβουλευτικοί.

Τόσο κυνικοί που απλώς μετέφεραν την «ιδιόκτητη» κοινοβουλευτική τους έδρα εκεί που θεωρούν ότι έχουν μεγαλύτερα περιθώρια προσωπικής ανέλιξης. Τόσο φτηνά.  Προηγουμένως είχαν οργανώσει εδώ και μήνες έναν «ανένδοτο» εναντίον δήθεν τεχνητών πλειοψηφιών, «ιερατείων» σταλινικών σταγονιδίων, νομενκλατούρας, πραξικοπηματιών και άλλων τέτοιων γραφικών. Το αποκορύφωμα ήταν το συνέδριο, στο οποίο αποφάσισαν να μην παραστούν ποτέ, όχι εξαιτίας των τραγικών οργανωτικών αδυναμιών του, αλήθεια είναι αυτόαλλά γιατί ήξεραν καλά, μέρες πριν, ότι είχαν χάσει το ματς. Είχαν χάσει τους συσχετισμούς στους συνέδρους, με βαρύ σκορ 65-35. Αυτή ήταν η ετυμηγορία της οργανωμένης βάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Τα υπόλοιπα είναι για να έχουν κάτι να λένε στον καθρέφτη τους.

Αυτή η νέα πλειοψηφία διαμορφώθηκε σταδιακά καθώς ο   ηγεμόνας Κασσελάκης, έκαιγε γρήγορα τα καύσιμα που του έδωσε η εκλογή του ένα χρόνο πριν, μέσα από προσωπικές πολιτικές ατζέντες, λουδοβίκεια συμπεριφορά, απόπειρα ταπείνωσης παλαιών στελεχών που είχαν άλλη άποψη, αποκεφαλισμούς, αδιαφορία προς τις συλλογικές αποφάσεις,  καλλιέργεια κλίματος οπαδισμού  με φτηνούς συναισθηματισμούς του στιλ «δεν θα σας προδώσω ποτέ» κλπ κλπ.  Απόλυτα αλαζών, έχοντας πάρει διαζύγιο με κάθε συλλογική αντίληψη έκανε ό τι του κατέβαινε. Και την άλλη μέρα μπορούσε να κάνει τα ακριβώς αντίθετα. Ανεπαρκής πολιτικά, αλλά επικίνδυνα εκμαυλιστής.

Εκλεκτός αρκετών δεκάδων χιλιάδων που προσήλθαν στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ πριν ένα χρόνο και τον ψήφισαν προβάλλοντας σε αυτόν ο καθένας και η καθεμιά τις προσωπικές αντιλήψεις, απογοητεύσεις και επιθυμίες. Ήταν ο κατάλληλος καθρέφτης.

Τα ρουφούσε και τα αντανακλούσε όλα. Από το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» και την «πατριωτική αριστερά» (αλήθεια, πότε δεν ήταν πατριωτική η αριστερά στην ιστορική πορεία της;) μέχρι την συκοφάντηση της κυβέρνησης Τσίπρα και την υιοθέτηση της ρητορικής του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου.

Από το « ο λόγος στα μέλη» και την «αμεσοδημοκρατία» μέχρι την εξαφάνιση του δικαιώματος της μειοψηφίας ακόμα και να υπάρχει, παρά μόνο σιωπηλή και στη γωνιά της. Από το business friendly και ό τι αυτό μπορεί να σημαίνει, μέχρι την επίσκεψη στην Παλαιστίνη, από το δημοψήφισμα του 2015 μέχρι την επίσκεψη στην Μακρόνησο. Όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει.

Αύριο ψηφίζουμε για νέο αρχηγό. Αύριο βάζουμε τέλος στην εκκρεμότητα που άφησε η παραίτηση Τσίπρα. Αύριο θα μιλήσει η ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ, όπως μίλησε και στις εκλογές για συνέδρους, κόντρα σε αυτούς που την ψυχή αυτή δεν την κατάλαβαν ποτέ, την εκμεταλλεύτηκαν και την αξιοποίησαν για να ρητορεύουν από νέες θέσεις στη Βουλή, ελπίζοντας στην πλήρη κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Θα είμαστε εκεί για την νέα αρχή, την νέα πορεία. Και ξανά για το επόμενο άλμα στον Ουρανό.

*Είναι συντονιστής της Ν.Ε. Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ.