ΛΑΣΥ: Πολιτισμός για λίγους και «εκλεκτούς»

Ανακοίνωση της παράταξης του Γιάννη Μπορμπότη για το τέλος χρήσης του δημοτικού θεάτρου.

Αναλυτικά:
Τελικά έγινε και αυτό. Στον πολύπαθο χώρο του Πολιτισμού στο νησί της Κέρκυρας (που κάποιοι αυτάρεσκα επιμένουν να αποκαλούν «Κέρκυρα του Πολιτισμού») ήρθε να προστεθεί μία ακόμη πληγή με την πρόσφατη απόφαση του Δημάρχου Κεντρικής Κέρκυρας & Διαποντίων Νήσων κ. Πουλημένου για την επί πληρωμή χρήση του Δημοτικού Θεάτρου από πολιτιστικούς συλλόγους και σωματεία για τη διενέργεια εκδηλώσεων. Στόχος του τέλους χρήσης είναι, όπως ανακοινώθηκε, να καλύπτονται οι λειτουργικές και επισκευαστικές ανάγκες του θεάτρου! Τα ποσά, τα οποία έχουν αποφασιστεί, είναι υπέρογκα και απαγορευτικά για πολλούς πολιτιστικούς φορείς του νησιού μας. Συνεπώς ή θα αποκλείεται από την πολιτιστική δημιουργία ένα πλήθος πολιτιστικών φορέων που δεν θα μπορούν να αντέξουν το υψηλό κόστος ή θα πρέπει να επιβαρύνουν τους θεατές και έτσι θα αποκλείεται από την καλλιτεχνική απόλαυση ένα μέρος του κερκυραϊκού πληθυσμού, ιδιαίτερα των λαϊκών οικογενειών.
Βέβαια, η απόφαση αυτή δεν έπεσε ως «κεραυνός εν αιθρία». Η Δημοτική Αρχή, από την πρώτη μέρα που ανέλαβε προωθεί τη λογική της ανταποδοτικότητας σε καθετί. Επίσης, η απόφαση αυτή έχει παρθεί στις 31/7/2018 επί Δημαρχίας κ. Νικολούζου (ΣΥΡΙΖΑ) και τώρα υλοποιείται και εφαρμόζεται. Σίγουρα ένα τέτοιο ζήτημα θα έπρεπε να έρθει σε συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, ώστε να συζητηθεί και με την παρουσία των συλλόγων και των φορέων του πολιτισμού.
Αφού για τόσα χρόνια άφησαν συνειδητά όλους τους πολιτιστικούς χώρους να εγκαταλειφθούν και να ρημάξουν (ας σκεφτούμε το θέατρο του Μον Ρεπό και της Παλαιοκαστρίτσας ή τον Φοίνικα και την υπογεφύρια αίθουσα στο Παλαιό Φρούριο), αφού πλέον δεν υπάρχει άλλος δημόσιος κλειστός ή ανοικτός χώρος εκδηλώσεων, έρχονται τώρα να ζητήσουν και χρήματα από όποιον θέλει να παρουσιάσει μία εκδήλωση στο Δημοτικό Θέατρο. Ένα Δημοτικό Θέατρο, το οποίο βρίσκεται επίσης σε άθλια κατάσταση: στάζει η οροφή, πέφτουν σοβάδες, οι τουαλέτες είναι σε άθλια κατάσταση, δεν υπάρχει επαρκές υπαλληλικό τεχνικό προσωπικό ή προσωπικό καθαριότητας για την υποστήριξη των εκδηλώσεων, δεν λειτουργεί ο αναγκαίος τεχνικός εξοπλισμός ήχου και φωτισμού ούτε σύγχρονα συστήματα πυρασφάλειας, θέρμανσης/ ψύξης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Κέρκυρα έχουμε, εδώ και δύο χρόνια, να υποδεχθούμε καλοκαιρινές θεατρικές παραστάσεις λόγω έλλειψης κατάλληλου χώρου τη στιγμή που ο κερκυραϊκός λαός «διψάει» για τέτοιες εκδηλώσεις.
Σε μία χρονική στιγμή που ο λαός στενάζει κάτω από το βάρος της ακρίβειας, της υποβάθμισης της δημόσιας υγείας και παιδείας, σε μία χρονική στιγμή που κυριαρχεί η υποκουλτούρα και η εμπορευματοποίηση της Τέχνης, ο Κερκυραίος καλείται να βάλει το χέρι στην τσέπη και για να απολαμβάνει ακόμη και την ερασιτεχνική πολιτιστική δημιουργία. Την ίδια στιγμή στον προϋπολογισμό του Δήμου για το 2024 έχει εγγραφτεί το «υπέρογκο» ποσό των 15.000 ευρώ για την υποστήριξη των πολιτιστικών και αθλητικών συλλόγων του νησιού και στην πραγματικότητα οι υπηρεσίες του Δήμου δεν παραλαμβάνουν καν τέτοια αιτήματα. Επίσης, με απόφαση της προηγούμενης Δημοτικής Αρχής της κ. Υδραίου έχει επιβληθεί τιμολόγιο και στη χρήση σχολικών αιθουσών και αύλιων χώρων για τα πολιτιστικά και αθλητικά σωματεία. Μία απόφαση που επικροτεί και αξιοποιεί η σημερινή Δημοτική Αρχή αφού «αν δεν πληρώσεις δεν το σέβεσαι» όπως υποστηρίζει.
Η Δημοτική Αρχή, πιστή στις κατευθύνσεις των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προωθεί με κάθε ευκαιρία τη λογικής του κόστους – οφέλους, της ανταποδοτικότητας και της επιπλέον φορολογίας. Δεν διεκδικεί από την κεντρική εξουσία ούτε καν αυτά που της χρωστάει αλλά αντίθετα επιβαρύνει, με κάθε τρόπο τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα για να εξοικονομούνται χρήματα, για να δημιουργούν τα γνωστά «υπερπλεονάσματα», για να επιχορηγούνται τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές. Οι Δήμοι με τη σειρά τους τα παίρνουν από τους πολλούς για να εξασφαλίζονται κονδύλια για τους λίγους. Για αυτό το λόγο σχεδιάζεται η αύξηση των δημοτικών τελών, η αύξηση στην τιμή του νερού από τη ΔΕΥΑΚ, το τέλος εισόδου στους κήπους του Μον Ρεπό (για τους τουρίστες μας διαβεβαιώνουν αλλά το βλέπουμε…) και υπάρχει συνέχεια.
Και άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι για όλες τις δημοτικές αρχές που διοικούν το νησί μας τα τελευταία χρόνια σημαντικό θεωρείται μόνο οτιδήποτε παράγει κέρδος. Για αυτό και απαξιώνεται πλήρως ό,τι αφορά την ποιότητα ζωής των κατοίκων, την Τέχνη, τον Αθλητισμό, τους χώρους πράσινου κλπ. Στοχευμένα και μεθοδικά υποβαθμίζονται και υπολειτουργούν δομές και υπηρεσίες ώστε να έρθουν οι «σωτήρες» – ιδιώτες και κερδοφορήσουν και πάλι στις πλάτες μας.
Εμείς παλεύουμε συνολικά για δωρεάν και ελεύθερη πρόσβαση στον πολιτισμό, όχι σαν «πολυτέλεια» αλλά σαν πραγματική ανάγκη της ζωής. Απέναντι στην πολιτική που έχει επιβάλλει την έξωση της τέχνης από την εκπαίδευση και την καθημερινότητα, την πολιτική που εμπορευματοποιεί όλο και περισσότερο το πολιτισμό μετατρέποντας τον σε πολιτιστική βιομηχανία, τουριστικό εξάρτημα ή επενδυτικό εργαλείο.
Οι εκλεγμένοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης», παρά τα όσα ανακριβώς γράφονται ή λέγονται, δεν είχαν ψηφίσει τον κανονισμό λειτουργείας του Δημοτικού Θεάτρου το 2018, αφού είχαν αποχωρήσει από τη συζήτηση του θέματος, διαρτυρόμενοι για το προχωρημένο της ώρας για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα.
Καλούμε τον κερκυραϊκό λαό, τους πολιτιστικούς συλλόγους, τα σωματεία και τους φορείς να μην ανεχτούν αυτή την κατάσταση και να διεκδικήσουν:
-Να μην επιβληθεί το τέλος χρήσης – χαράτσι του Δημοτικού Θεάτρου στους Πολιτιστικούς Συλλόγους και τα σωματεία του νησιού.
-Να δοθεί χρηματοδότηση από το κράτος για τη λειτουργία και συντήρηση του Δημοτικού Θεάτρου, για την αποκατάσταση των άλλων πολιτιστικών χώρων που έχουν καταστραφεί και για τη δημιουργία νέων.