Σύνοδος κορυφής Ελβετίας: Τα (σημερινά) διπλωματικά όρια του ΝΑΤΟ

Εκπρόσωποι 90 χωρών συναντήθηκαν το προηγούμενο σαββατοκύριακο (15 και 16 Ιουνίου του 2024) στο πολυτελές ξενοδοχειακό συγκρότημα του Μπούργκενστοκ στην Ελβετία.
Επισήμως το θέμα της συνάντησης ήταν η «Ειρήνη στην Ουκρανία».
Πρέπει να είναι η πρώτη συνάντηση για την ειρήνη στην ιστορία που ανθρωπίνου γένους όπου καλούνται όλοι πλην του ενός από τα εμπλεκόμενα μέρη.
Από την αρχή ήταν φανερό ότι το θέμα δεν ήταν αυτό που ανέφερε η σχετική πρόσκληση που διανεμήθηκε σε όλους του ηγέτες των κρατών του ΟΗΕ.
Η σύνοδος αυτή ουσιαστικά είχε σκοπό να συσπειρώσει στην γραμμή του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ όσες περισσότερο χώρες μπορούσε ενάντια στην Ρώσικη Ομοσπονδία.
Αν δούμε την σύνθεση της συνόδου με αριθμούς κρατών τα πράγματα έχουν ως εξής:
Από τα 193 κράτη μέλη του ΟΗΕ στην σύνοδο παρευρέθηκα τα 90.
Από τα 90, δεν ψήφισαν το τελικό κείμενο που καλούσε την Ρωσία να αποχωρήσει από τα εδάφη της Ουκρανίας, οι: Βραζιλία, Κίνα, Ινδία, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Νότια Αφρική, Μεξικό , Ινδονησία, Ταϋλάνδη, Αρμενία και Σλοβακία.
Ακόμα και τα περισσότερα από τα κράτη που υπέγραψαν πρόσθεσαν ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξει μια διπλωματική προσπάθεια ειρήνευσης στο μέλλον θα είναι η συμμετοχή της Ρωσίας.
Θα πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη μας ότι τα κράτη που, είτε δεν παρευρέθηκαν η αυτά που αρνήθηκαν να ψηφίσουν το τελικό κείμενο της συνόδου, εκπροσωπούν τα τέσσερα πέμπτα του πληθυσμού της Γής .
Μάλιστα ορισμένα από αυτά έχουν σημαντικότατη παρουσία στο οικονομικό γίγνεσθαι τόσο των περιφερειακών οικονομιών όσο και του πλανήτη στο σύνολό του.
Πριν την σύνοδο κορυφής ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε ότι η Μόσχα είναι έτοιμη για ειρηνευτικές συνομιλίες αν τα ουκρανικά στρατεύματα αποσυρθούν από τις περιφέρειες της Ζαπορίζια, της Χερσώνας, του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ και αν η Ουκρανία παραιτηθεί από τα σχέδιά της να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
Πριν την σύνοδο, επίσης, ο Ρίτσαρντ Γκόουαν, διευθυντής του τμήματος για τον ΟΗΕ και τις κρίσεις στο International Crisis Group δήλωσε σε μια κρίση ειλικρίνειας:
«Η σύνοδος κορυφής κινδυνεύει να δείξει τα όρια της ουκρανικής διπλωματίας».
Τελικά η αλήθεια είναι ότι η σύνοδος κορυφής έδειξε τα σημερινά όρια της διπλωματίας των ΗΠΑ και από αυτήν την άποψη η σύνοδος κατέληξε σε φιάσκο.
Επίσης έδειξε ότι Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ όχι μόνον δεν ενδιαφέρονται για την ειρήνη στην Ουκρανία αλλά ήταν αυτοί που πυροδότησαν τον πόλεμο το 2014 όταν υποκίνησαν και χρηματοδότησαν το πραξικόπημα που ανέτρεψε τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο της Ουκρανίας .
Σκοπός τους ήταν η ένταξη και της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, η πολιορκία και η διάλυση της Ρωσικής ομοσπονδίας και η λεηλασία του ορυκτού της πλούτου.
Το πόλεμο στην Ουκρανία τον ξεκίνησε το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ το 2014.
Αυτοί άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου.
Το τέλος του πολέμου μπορεί να υπάρξει μόνο με ένα τρόπο.
Η Ρωσόφωνη Ουκρανία ανατολικά του Δνείπερου να ενταχθεί στην Ρωσία και η Δυτική πλευρά να γίνει ουδέτερη ζώνη.
Η προσπάθεια της Δύσης να δαιμονοποιήσει και να περιθωριοποιήσει την Ρωσία εντάσσεται στην συνολική της πρακτική να κάνει το άσπρο μαύρο.
Έτσι Ο Παλαιστινιακός λαός και οι πολύχρονοι αγώνες του ονομάζονται «τρομοκράτες της Χαμάς» , το Ιραν μεσαιωνική δικτατορία, ο λαός της Υεμένης «τρομοκράτες Χούθι» και η «Κομμουνιστική Κίνα» στραγγαλιστής της Ταιβάν.
Δυστυχώς για την αυτοκρατορία του «ελευθέρου κόσμου» λιγοστεύουν απελπιστικά αυτοί που τους πιστεύουν.