Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τη συγκυρία

Οι αρκετά ανησυχητικές παγκόσμιες εξελίξεις, με την ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και τον πολλαπλασιασμό των πολεμικών συγκρούσεων, αναδεικνύουν τη βαθιά, συνεχιζόμενη δομική καπιταλιστική κρίση και τις δυσκολίες του κεφαλαίου να σταθεροποιήσει την ανάταξη της κερδοφορίας του. Ακριβώς γι΄ αυτούς τους λόγους, η αγριότητα της οικονομικής ολιγαρχίας και του πολιτικού της προσωπικού συνεχώς εντείνεται: όχι ως αγριότητα του αδιαμφισβήτητου νικητή, αλλά ως ενστικτώδης αμυντική αντίδραση του βαριά τραυματισμένου θηρίου.
Εκτιμούμε ότι, στην παρούσα φάση, ανοίγει ένα νέο ιστορικό παράθυρο για το εργατικό κίνημα και την επαναστατική αριστερά. Οι αντιστάσεις λαών και κινημάτων που καταγράφονται παγκόσμια, μολονότι σποραδικές και αναντίστοιχες των περιστάσεων, ως προς τη μαζικότητα, το βάθος και το πολιτικό περιεχόμενο, δείχνουν το δρόμο. Σήμερα είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ το εμβληματικό σύνθημα Μας φαίνονται μεγάλοι/γιατί είμαστε μικροί/Σηκώστε το κεφάλι/να σκύψουνε αυτοί.
Στη χώρα μας, πολλά στοιχεία, σε κοινωνικό, πολιτικό, εκλογικό κτλ επίπεδο δείχνουν ότι η κοινωνική συμμαχία, πάνω στην οποία στήριξε την καταστροφική επέλασή της η παρούσα κυβέρνηση της ΝΔ, κλονίζεται συθέμελα, αν δεν έχει ήδη διαρραγεί. Η κοινωνική δυσφορία είναι έκδηλη εντός,στα κράσπεδα και, φυσικά, εκτός του κυβερνητικού στρατοπέδου.
Η γενικότερη κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος επιτείνεται, εξού και η συστηματική προπαγανδιστική προβολή των ποικίλων προσπαθειών εξωραϊσμού-σοβατίσματός του(αρχηγικές καντρίλιες σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, κινήσεις διαφωνούντων της ΝΔ, σενάρια για συγκρότηση νέας κεντροαριστεράς και μελλοντικών κυβερνήσεων Παπαδήμιων κτλ). Ωστόσο, οι μπομπαπιάτσες* αδυνατούν να κρύψουν την ολοσχερή έλλειψη πολιτικής αντιπολίτευσης. Στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλευτισμού, οι πάντες, πλέον, συμφωνούν, εμφανέστερα ή πιο συγκαλυμμένα, με τη θυσία του αμνού-λαού για τη σωτηρία των κερδών του κεφαλαίου(λέγε με ανάπτυξη και ατομική ευθύνη…).
Οι άνθρωποι των κινημάτων και ο κόσμος της Αριστεράς κατανοούμε ότι το πραγματικό επίδικο υπήρξε ανέκαθεν και παραμένει η ύπαρξη κοινωνικής, δηλαδή εργατικής και λαϊκής αντιπολίτευσης. Η αντιπολίτευση γίνεται στους δρόμους/κι όχι στη βουλή και στους διαδρόμους. Η επιβολή αντιλαϊκών μέτρων σε όλα τα μέτωπα(οικονομία, παιδεία, εργασία, υγεία), ο αυταρχισμός και η κρατική καταστολή, οι κάθε είδους διώξεις, οι κρατικές/αστυνομικές δολοφονίες εντείνονται, ωστόσο, η κοινωνική και λαϊκή οργή, αργά ή γρήγορα, αναπόφευκτα θα εκραγεί. Για να μην πάρει η επερχόμενη αυτή έκρηξη αντιδραστικά-ακροδεξιά-φασιστικά χαρακτηριστικά, επείγει η ολόπλευρη στράτευση για την αναζωογόνηση και ανασύνταξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Τίποτα πιο επιζήμιο από τις αυταπάτες περί αντιδεξιών μετώπων, συμμαχιών, δηλαδή, με δυνάμεις που τροφοδοτούν την ακροδεξιά με τις πολιτικές τους και τη χαϊδεύουν υιοθετώντας την ατζέντα της, ή περί παναριστερών διαχειριστικών κυβερνήσεων. Είναι τρομακτική η ιστορική ευθύνη όσων καλλιεργούν τέτοιες αυταπάτες, των οποίων οι συνέπειες γιγαντώνουν κάθε φορά την απογοήτευση και τη μαζική στροφή των εξαθλιωνόμενων λαϊκών στρωμάτων προς την ακροδεξιά. Εξίσου μεγάλες ευθύνες φέρουν και όσοι, κάθε φορά, λειτουργούν πατερναλιστικά στο στίβο της κοινωνικής διαμαρτυρίας, στηρίζοντας την(πονηρή γραφειοκρατική) γραμμή των επετειακών – εκτονωτικών απεργιών, εν είδει δόσεων εμβολίου, με απώτερο σκοπό την εξαργύρωση της όποιας κινηματικής ακτινοβολίας στο εκλογικό-κοινοβουλευτικό παζάρι.
Ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στο δρόμο προς την 6η μας συνδιάσκεψη, κρίνουμε ότι, για μια ακόμα φορά, το εργατικό κίνημα και η επαναστατική αριστερά οφείλουν να επιδείξουν τα ανάλογα αντανακλαστικά και να παρέμβουν ενεργά στη συγκυρία. Βρισκόμαστε καθημερινά όχι απλώς στο πλευρό, αλλά στην καρδιά των μαχόμενων εργατικών και λαϊκών δυνάμεων, ενισχύοντας σταθερά κάθε αγωνιστική πρωτοβουλία και συντονισμό από τα κάτω και από αριστερά στα σωματεία, στις γειτονιές, στις τοπικές συλλογικότητες, σε κάθε κοινωνικό και επαγγελματικό χώρο.
Εξίσου σημαντική θεωρούμε τη συνεννόηση με τις άλλες δυνάμεις της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς, καθώς η συγκυρία απαιτεί
Πολιτικό πρόγραμμα κατάλληλο για τη νέα φάση του καπιταλισμού στην οποία μπαίνει η ανθρωπότητα και για τη νέα κοινωνικοπολιτική συγκυρία στην οποία βρίσκεται η χώρα και ο λαός
Κοινωνική και ταξική γείωση αντίστοιχη των συνθηκών της σύγχρονης εποχής
Κατευθύνσεις για τη σύμπηξη των ανάλογων με τη συγκυρία μετώπων, τόσο στο κοινωνικό επίπεδο(εργατικό και λαϊκό κίνημα), όσο και στο πολιτικό(αντικαπιταλιστική αριστερά)
Από το βαθμό ανταπόκρισης των δυνάμεων της επαναστατικής αριστεράς(και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως μέρους της) στα καθήκοντα αυτά θα κριθεί και η χρησιμότητά της(μας) για την εργατική τάξη και το λαό και, άρα, η ουσιαστική της(μας) ύπαρξη και δράση.

*μπομπαπιάτσα(λ. της κερκυραϊκής διαλέκτου): πομπώδης και επιδεικτική εκδήλωση