Το Ωδείο Κερκύρας συμπλήρωσε 130 χρόνια ζωής

Eκδήλωση με τίτλο «Εφωνάξαν ως τ’ αστέρια του Ιονίου τα νησιά…» πραγματοποιήθηκε χθες Κυριακή 21 Ιουλίου στο περιστύλιο των παλαιών Ανακτόρων, με αφορμή τη συμπλήρωση 160 χρόνων από την Ένωση της Επτανήσου με τη μητέρα Ελλάδα αλλά και τα 130 χρόνια από την ίδρυση του Ωδείου Κερκύρας. Η εκδήλωση ήταν σύμπραξη του Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας και του Ωδείου Κερκύρας, σε σκηνοθεσία Πέτρου Γάλλια.

Το Ωδείο Κερκύρας ιδρύθηκε στις 23 Ιουνίου του 1894 με την επωνυμία «Ωδικός Σύλλογος Κερκύρας». Το 1899 μετονομάσθηκε σε «Ωδείον Κερκύρας». Είναι το δεύτερο παλαιότερο εν ενεργεία ωδείο στην Ελλάδα μετά το Ωδείο Αθηνών, δήλωσε στην ΕΡΤ3 ο Κίμωνας Χυτήρης, διευθυντής του Ωδείου.

Η μέγιστη τιμή για το Ωδείο μας, αλλά και για την ιδιαίτερη πατρίδα μας. αποτέλεσε η βράβευση του Ωδείου από την Ακαδημία Αθηνών στις 30 Δεκεμβρίου του 1997, πρόσθεσε.

Το 2012 το Ωδείο τιμήθηκε με το βραβείο Κριτικών Μουσικής και Θεάτρου (Βραβεία Καρόλου Κουν) ως καλύτερος πολιτισμικός οργανισμός που δραστηριοποιείται στην περιφέρεια. Το 2019 το Ίδρυμα Τζίνα Μπαχάουερ – Νικολάου Δούμπα βράβευσε με τη σειρά του το Ωδείο Κερκύρας ως καλύτερο περιφερειακό πολιτιστικό ίδρυμα.

Στο Ωδείο σήμερα εργάζονται πάνω από 30 καθηγητές και φοιτούν περίπου 300 σπουδαστές. Τα δίδακτρα του Ωδείου παραμένουν πολύ χαμηλά κι αυτό γιατί το Ωδείο δεν ξέχασε ποτέ τον κοινωνικό του χαρακτήρα. Οι άποροι σπουδαστές φοιτούν δωρεάν. Στο Ωδείο επίσης φιλοξενείται σήμερα μια ιδιαίτερα αξιόλογη βιβλιοθήκη με πολλές παλιές και σπάνιες μουσικές εκδόσεις, δυναμικότητας άνω των 2000 μουσικών κομματιών και βιβλίων.

Το Ωδείο Κερκύρας, αποτελεί ορόσημο στην ιστορία της Ελληνικής Μουσικής. Στη διάρκεια της υπεραιωνόβιας παρουσίας του φοίτησαν στις τάξεις του πολλοί μετέπειτα καταξιωμένοι μουσικοί που διέπρεψαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το όνειρο του Ωδείου να αποκτήσει τη δική του στέγη παραμένει δυστυχώς, μετά από 125 χρόνια ζωής. ανεκπλήρωτο. Οι οικονομικοί του πόροι άλλωστε (οι ελάχιστες εισφορές των μελών του και τα χαμηλά δίδακτρα) δεν του επιτρέπουν τέτοια πολυτέλεια, κατέληξε ο κ. Χυτήρης.