«Ισχύς της κυβέρνησης, η αδυναμία των αντιπάλων της»

«Ισχύς μου η αγάπη του λαού μου» : Το βασιλικό σύνθημα δύο μοναρχιών της Ευρώπης κατά τον 19ο και τον 20ο αιώνα που προέρχονται από τον Οίκο Σλέσβιχ-Χόλσταιν-Σόντερμπουργκ–Γκλύξμπουργκ, ευρύτερα γνωστός και ως Οίκος του Γκλύξμπουργκ. Αυτό είναι το πρώτο αποτέλεσμα που θα βγει στο Google, σε αναζήτηση της φράσης «ισχύς μου η αγάπη του λαού μου».!

Και ιδού το πρώτο ερώτημα : Ισχύει σήμερα.;

 «Είναι ισχύς της κυβέρνησης η αγάπη του λαού.;»

Μια απλή συζήτηση στο καφενείο της γειτονιάς, θα μας πείσει πως η πολιτική σιγουριά του «41τακατό», με την οποία πορεύτηκε η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, στον πρώτο χρόνο της κατά κράτος εκλογικής επικράτησης της, στις δίδυμες εκλογές, Μαΐου – Ιουνίου του 2023, δεν υπάρχει πια. Η κυβέρνηση έχει υποστεί πολλά ρήγματα, τόσο στο ηγετικό προφίλ του πρωθυπουργού, όσο και στις επιμέρους πολιτικές.

Στις κινητοποιήσεις των αγροτών, οι οποίες ενθαρρύνονται τα μέγιστα κι από τις περισσότερο εκρηκτικές των ευρωπαίων συναδέλφων τους, η κυβέρνηση αντιδρά με αμηχανία, δεν έχει πολλά να προσφέρει, ενώ η αναδιάρθρωση του πρωτογενούς τομέα, ως μόνιμου ζητούμενου της εθνικής μας οικονομίας, παραπέμπεται για μια ακόμη φορά στις καλένδες.

Στις κινητοποιήσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας, φοιτητών και καθηγητών, απέναντι στην θεσμοθέτηση, «μη κρατικών πανεπιστημίων», η κυβέρνηση αντιτείνει  απλά και μόνον έναν «αόριστο εκσυγχρονισμό», παρακάμπτοντας την αντισυνταγματικότητα του νομοθετήματος, με την εμμονή στην μη αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος…, η οποία, αν θα προηγούταν ίσως και να προσέλκυε ευρύτερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία στο κυβερνητικό εγχείρημα.

Στις βαθιές ρωγμές στο κράτος δικαίου, όταν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκδίδει ψήφισμα και κατηγορεί ανοιχτά την Ελλάδα, δηλαδή την κυβέρνηση, ότι καταπατά το κράτος δικαίου, παρεμβαίνοντας στην ελευθερία του Τύπου και εργαλειοποιεί φερόμενες «απειλές για την εθνική ασφάλεια» για να παρακολουθεί πολιτικούς αντιπάλους, η κυβέρνηση βλέπει απλά «ανθέλληνες, συνωμότες και παραπληροφόρηση».!

Ένα χρόνο, μετά τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη, που στοίχισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, η κυβέρνηση, όσο κι αν προσπαθεί, δεν πείθει στο ότι δεν προσπάθησε να αποσείσει τις όποιες ποινικές ευθύνες πολιτικών και αυτοδιοικητικών στελεχών της, αν δεν επιχείρησε ευθέως και τη συγκάλυψη. Η «φούρια» να πέσει αυλαία στην εξεταστική επιτροπή της βουλής που διερευνά την τραγωδία, σε συνδυασμό με την μη κλήτευση κορυφαίων πρωταγωνιστών και παρά τα επίμονα αιτήματα των κομμάτων της αντιπολίτευσης, εκθέτει ανεπανόρθωτα την κυβέρνηση και λαβώνει ακόμη περισσότερο το ήδη βαριά τραυματισμένο πολιτικό προφίλ της.

Πέραν όλων τούτων, μαίνονται οι αντιδράσεις στην κομματική βάση της Νέας Δημοκρατίας για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, που ενθαρρύνονται και από την «επαναστατική παντιέρα», που έχουν σηκώσει πολλοί ιεράρχες εναντίων των γαλάζιων βουλευτών της επαρχίας τους, που υπερψήφισαν το επίμαχο νομοθέτημα.!

Πάντα τα ανωτέρω αποτελούν, για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, «μέτωπα κοινωνικής δυσαρέσκειας», τα οποία σε συνδυασμό με τις ευρείες και βαθιές αντιδράσεις που προκαλεί η ανεξέλεγκτη ακρίβεια, αποτελούν την «κοινωνική αντιπολίτευση», που βρίσκεται απέναντι στην κυβέρνηση (ελλείψει πολιτικής αντιπολίτευσης), και σηματοδοτούν την αρχή μιας δύσκολης συνέχειας για τη Νέα Δημοκρατία και δη  εν όψει και των ευρωεκλογών.

Σ αυτό το κοινωνικό κλίμα, όσο και να επιχειρεί η κυβέρνηση να παρουσιάσει την παντοδυναμία της και την αποδοτικότητά της σε όλους τους τομείς, η κοινωνία έχει αρχίσει να αντιδρά, καθώς τα προβλήματα που αντιμετωπίζει όχι μόνο διογκώνονται αλλά παραμένουν άλυτα. Την δυσαρέσκεια της κοινωνίας αποτυπώνει και η δημοσκόπηση της Metron Analysis για το Mega, με το 60% να επιμένει ότι τα πράγματα κινούνται σε λάθος κατεύθυνση, ενώ μόνο το 34% προς τη σωστή.

Ισχύς της κυβέρνησης η αδυναμία των αντιπάλων της

Τούτων όλων δοθέντων εύλογα γεννάται το ερώτημα : Γιατί προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στο ερώτημα «περί ακαταλληλότητας πρωθυπουργού», και η γαλάζια παράταξη στην «πρόθεση και αναγωγή ψήφων», προηγούνται σαφώς και με πρωτόγνωρη διαφορά από τους αντίπαλους πολιτικούς ηγέτες και τις παρατάξεις τους.;

Η απάντηση είναι σαφής : Η ισχύς του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβερνώσας παράταξης δεν είναι «η αγάπη του λαού και της ελληνικής κοινωνίας» αλλά ή λίαν διακριτή, «αδυναμία των αντιπάλων τους», τόσο σε επίπεδο ηγετών όσο και σε επίπεδο παρατάξεων.!

Δεν είναι διόλου τυχαίο, πως η όποιες πολιτικές «αναταράξεις» σε κυβέρνηση και σε κυβερνώσα παράταξη, προήλθαν ή προέρχονται από γαλάζιες εσωκομματικές αντιπαραθέσεις και διευθετήσεις, παρά στις όποιες αντιπολιτευτικές επιθέσεις. Επί τούτου, πολλές φορές συμβαίνει και το πολιτικό παράδοξο, επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ή του ΠΑΣΟΚ προς την κυβέρνηση να αποβαίνει υπέρ της κυβέρνησης, καθώς την αναδεικνύει σε «βήμα κοινής κι απλής λογικής» ή «ως την μόνη λύση, έστω και κακή».

Δημοσκοπήσεις – νέες τάσεις ενόψει Ευρωεκλογών

Την τελευταία εβδομάδα δημοσιοποιήθηκαν τρεις δημοσκοπήσεις : Της MRB για το Open Tv, της Metron Analysis για το Mega και της Opinion Action24. Και στις τρεις αυτές μετρήσεις της κοινής γνώμης, η Νέα Δημοκρατία προηγείται σαφώς, έστω και πολύ κάτω από το 41% του περασμένου Ιουνίου αλλά με συντριπτική διαφορά γύρω στις 20 μονάδες από το δεύτερο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ εδραιώνεται στην δεύτερη θέση του πολιτικού μας σκηνικού, ενώ για την Τρίτη θέση μάχονται ισάξια, ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ΚΚΕ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ, καθώς οι διαφορές ανάμεσά τους κυμαίνονται γύρω από το στατιστικό λάθος.

Επίσης, στην δεξιά όχθη της Νέας Δημοκρατίας ιδιαίτερη δυναμική δείχνει να έχει η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ του Κυριάκου Βελόπουλου, με κάτι αντίστοιχο να συμβαίνει με το ΚΚΕ στην αριστερή όχθη του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ενώ η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ παλεύει να πατήσει το κατώφλι του 3% για να αποκτήσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.!

Με απλά λόγια, παρά την ευρεία κοινωνική δυσαρέσκεια, τα κόμματα της κυβερνώσας αντιπολίτευσης, (ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και ΠΑΣΟΚ), εξακολουθούν να μην εισπράττουν από την όποια γαλάζια κυβερνητική φθορά. Ακριβώς, σ αυτό το πολιτικό κενό στην πλευρά της αντιπολίτευσης επενδύει το Μέγαρο Μαξίμου και οι επιτελείς της κυβέρνησης, χαράσσοντας μια διμέτωπη πολιτική στρατηγική, τόσο απέναντι στην Κουμουνδούρου, όσο και απέναντι στην Χαριλάου Τρικούπη, προτάσσοντας ότι δεν αποτελούν «αξιόπιστη πρόταση διακυβέρνησης». «Πάμε να αποκτήσουμε ως αντιπολίτευση έναν «πράσινο ΣΥΡΙΖΑ»», είπε χαρακτηριστικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης επιτιθέμενος και στα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης.

ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ

Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, βγαίνει από ένα Συνέδριο πολιτικά ανίσχυρος. Ενώ όλοι προσδοκούσαν ένα συνέδριο θέσεων, αρχών και σύνθεσης απόψεων με στόχο την αναζήτηση μίας αποτελεσματικής στρατηγικής εν όψει και των ευρωεκλογών, τελικά το συγκεκριμένο συνέδριο αποτέλεσε μία ατελείωτη σύγκρουση και αντιπαράθεση των κορυφαίων και όχι μόνο στελεχών. Το Συνέδριο δεν προσέφερε κάτι καινούριο με αποτέλεσμα ο μόνος χαμένος να είναι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, σε μία κομβική πολιτική φάση μετά από τρεις ήττες σε εθνικές και Αυτοδιοικητικές εκλογές, παλεύοντας να διασωθεί στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μάλιστα λίγους μήνες πριν την πολιτικά καθοριστική αναμέτρηση των Ευρωεκλογών.

Το ΠΑΣΟΚ, παρά την δεύτερη θέση, που διεκδικεί στο πολιτικό σκηνικό, έστω και με την τεράστια διαφορά από την Νέα Δημοκρατία, σε κομβικής πολιτικής σημασίας θέματα, όπως τα μη κρατικά πανεπιστήμια εμφανίζεται διχασμένο, καθώς βουλευτές του διαφοροποιούνται από την επίσημη πολιτική γραμμή του κόμματος.

Σ αυτή την όντως παράξενη εικόνα που παρουσιάζει η αντιπολίτευση, το Μέγαρο Μαξίμου, προτάσσει χαιρέκακα το σλόγκαν : «φανταστείτε πως θα κυβερνούσαν, αν ήταν κυβέρνηση».

Με απλά λόγια σε μια δυσαρεστημένη και προβληματισμένη, ίσως και προδομένη κοινωνία, η αντιπολίτευση, πέραν του όποιου καταγγελτικού, παραθετικού και περιγραφικού λόγου για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης…, οφείλει να πείσει, ότι, «θέλει και μπορεί να κυβερνήσει».!