Κυριακή Θ’ Λουκά στην Κέρκυρα

Τη Κυριακή Θ’ Λουκά ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών & Διαποντίων νήσων κ. Νεκτάριος λειτούργησε και ομίλησε στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος στη Κέρκυρα. Στη ομιλία του κατά τη θεία λειτουργία έλαβε αφορμή από το ευαγγελικό ανάγνωσμα και αναφέρθη δι ολίγων στο κείμενο της παραβολής και απομόνωσε μία φράση η οποία αφορούσε τον άφρονα πλούσιο. « διελογίζετο εν εαυτώ». Ένα πολύτιμο δώρο του δημιουργού Θεού προς τον άνθρωπο είναι η σκέψη, που είναι ένα προνόμιο ώστε ο άνθρωπος να σκέπτεται ελεύθερα και να ενεργεί, σύμφωνα με την ελεύθερη σκέψη του. Όλες οι σκέψεις του ανθρώπου έχουν μία αφετηρία που είναι η καρδιά, το κέντρο δηλαδή της ζωής του ανθρώπου, αλλά και η κατάληξη της ελεύθερης σκέψης είναι οι πράξεις του. Επομένως αυτές οι σκέψεις και οι διαλογισμοί ευθύνονται για τις πράξεις, είτε είναι αμαρτωλές, είτε οδηγούν στην αρετή και την αγιότητα.
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή βλέπουμε έναν άνθρωπο ο οποίος διαλογίζετο εν εαυτώ, αλλά στο τέλος αποδεικνύεται άφρων. Τελικά χρειάζεται προσοχή ώστε οι σκέψεις μας, να μην μας οδηγήσουν στην απερισκεψία. Οι λογισμοί αποτελούνται από τρεις ποιότητες. Πρώτον , από τους δαιμονικούς λογισμούς, δεύτερον από τους ανθρώπινους λογισμούς και τρίτον από τους θεοειδής λογισμούς. Οι δαιμονικοί λογισμοί προέρχονται από τον ίδιο τον πειρασμό που είναι γεμάτοι από το ψέμα και οδηγούν τον άνθρωπο στην πλάνη. Θέλουν να τον αποτρέψουν από το Θεό και να τον οδηγήσουν στην απομόνωση από το συνάνθρωπό του και τον εγκλωβίζουν στον εγωισμό του. Οι δαιμονικοί λογισμοί τελικά ευτελίζουν τον άνθρωπο και τον οδηγούν στην υποδούλωση των παθών. Οι δεύτεροι ομάδα των λογισμών που κυριαρχούν στον άνθρωπο είναι οι ανθρώπινοι λογισμοί. Είναι εκείνοι οι οποίοι βοηθούν τον καθένα μας στη τακτοποίηση των υποθέσεων της ζωής μας. Οι ανθρώπινοι λογισμοί είναι ουδέτεροι ως προ την αμαρτία. Δεν προξενούν πνευματική ζημιά αλλά δεν βοηθούν τον άνθρωπο να γνωρίσει τον Θεό και να φθάσει στη θέωση. Ο πλούσιος άφρων της παραβολής ανθρώπινα στην αρχή διαλογιζόταν για την πορεία των περιουσιακών του στοιχείων. Αλλά εγκλωβίστηκε στον εαυτό του διότι διελογίζετο εν εαυτώ, σκεφτοταν μόνο τον εαυτό του και όχι τον Θεό ο οποίος του έδωσε την καρποφορία αλλά και ούτε και τον συνάνθρωπό του με τον οποίο θα μπορούσε να μοιραστεί τα αγαθά και γι αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή οι ανθρώπινοι λογισμοί να μην εκτραπούν στην πορεία και μας οδηγήσουν στην έκπτωση μας από τον Θεό. Ο αληθινός άνθρωπος χρησιμοποιεί τους λογισμούς του για να υπηρετούν τον Θεό και όχι να μετατρέπονται οι λογισμοί σε εργαλεία της αμαρτίας. Τέλος είναι οι θεοειδής λογισμοί. Είναι οι σκέψεις οι οποίες αναφέρονται μόνο στον Θεό. Είναι οι διαλογισμοί που έχουν αφετηρία την αγάπη του Θεού και προέρχονται από την επιθυμία του ανθρώπου να είναι σε κοινωνία και σε ένωση με τον Θεό. Αυτοί οι θεοειδής λογισμοί οδηγούν τον άνθρωπο στην προσευχή στην αναζήτηση του Θεού και οδηγούν επιπλέον στη διακονία και την πλήρη κοινωνία όχι μόνο με τον Θεό αλλά και τον συνάνθρωπο. Είναι αυτοί οι λογισμοί οι οποίοι μπορούν να φιλτράρουν και να καθαρίσουν τη καρδιά του ανθρώπου από την πάσης φύσεως αμαρτία και παράβαση από τον Θεό. Καθοδηγούν τον νου, όχι όπου εκείνος θέλει αλλά στο δρόμο της συνάντησης με τον Θεό. Καταλήγοντας ο Σεβασμιώτατος εξέφρασε την ανησυχία του σύγχρονου ανθρώπου, που ενώ είναι προικισμένος από τον Θεό να σκέφτεται ελεύθερα και να αποφασίζει ελεύθερα, ατυχώς στις ημέρες μας και αυτή η ελευθερία σκέψης έχει υποδουλωθεί, από την επίθεση που δέχεται ο άνθρωπος από την σύγχρονη πληροφόρηση και τους μηχανισμούς στερήσεως της ελεύθερης σκέψης και βούλησης.