Αρχή άνδρα δείκνυσι…

(Και εδώ δείχνει απογοητευτικά πράγματα).

Διότι πως αλλιώς θα μπορούσε κανείς να σχολιάσει την συνεχή, από την πρώτη στιγμή, προσπάθεια επίδειξης (δοτής) εξουσίας προς όσους του ασκούν κριτική ή δεν του είναι αρεστοί;

Με τους δημοσιογράφους, δεν είναι η πρώτη φορά που μία πρακτική αρχομανίας και εξουσιομανίας ξεφεύγει σε… καψόνια παραμεθόριου στρατοπέδου της δεκαετίας του ΄70: τους κάλεσε σε συνέντευξη Τύπου στις 14:00 αλλά… δεν τους άφηνε να μπουν στο νοσοκομείο απαγορεύοντας τους την είσοδο από την κεντρική πύλη, έως ότου ερχόντουσαν όλοι.

Ακόμα και τότε, τους άφησε να περιμένουν στον επαρχιακό δρόμο για άλλα 20 λεπτά, έως ότου δώσει εντολή στη σεκιούριτι να τους οδηγήσει με συνοδεία μέσα και απευθείας στο γραφείο του (μην παρεκκλίνουν κιόλας σε κάνα κυλικείο να πάρουν κάνα καφέ).

Η συμπεριφορά αυτή ένα από τα δύο μπορεί να δείξει:

– ή ότι επιδεικνύει μία αρχομανία (λόγω της προσωρινής θέσης που του απονεμήθηκε δοτά για κομματικούς λόγους χωρίς κανένα ουσιαστικό και αντικειμενικό κριτήριο άσκησης διοίκησης)

– ή ότι φοβάται πως αν κυκλοφορήσουν οι δημοσιογράφοι μέσα στο κτίριο, μπορούν να βγάλουν… λαβράκια!

Αν ισχύει το δεύτερο, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα!

Ας παραβλέψει κανεός ότι έχουν βγει ένα σωρό θέματα για το νοσοκομείο χωρίς να χρειάζεται καν να μπει μέσα ο ίδιος ο δημοσιογράφος: αρκεί να δει κανείς τις πλείστες όσες καταγγελίες ασθενών και συνοδών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Όμως, αν ο δημοσιογράφος θα ήθελε να φωτογραφίσει χωρίς άδεια κάτι ή να δει κάποιον χωρίς να συναινέσει ο Ρουμπάτης, τι πιο απλό να μπει ως… ασθενής (προφασιζόμενος ένα πόνο και πηγαίνοντας στα εξωτερικά ιατρεία);

Αν τυχόν και προφασιστεί μέτρα ασφαλείας για τον κορονοϊό, αυτό θα αποτελεί πρόφαση εν αμαρτίαις καθώς η όλη λειτουργία του ιδρύματος και ο τρόπος κίνησης των ανθρώπων εντός του, μόνο περιόδους… καραντίνας δε θυμίζει!