Θυμήθηκα σήμερα και πάλι το συνάδελφο μαθηματικό Νίκο Τεμπονέρα. Ήταν 1991, πριν από 32 χρόνια, αυτός ήταν καθηγητής σε κάποιο σχολείο στην Πάτρα, εγώ μαθητής της Α’ Γυμνασίου στο 2ο Γυμνάσιο. Οι μεταρρυθμίσεις του τότε Υπουργού Παιδείας Κοντογιαννόπουλου ήρθαν να συγκλονίσουν το μαθητικό κόσμο, ολόκληρο το χώρο της εκπαίδευσης. Ο Τεμπονέρας στάθηκε δίπλα στους εξεγερμένους μαθητές, μπήκε στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση του δίκαιου αγώνα τους.
Οι καθηγητές μας, οι δάσκαλοι μας, οι ποιητές μας, οι συνθέτες μας διδάσκουν όχι μόνο με την εργασία και τα έργα τους αλλά και με τους αγώνες τους.
Τιμή στον άνθρωπο που αποτέλεσε για μένα πρότυπο και έφαγα τα παπούτσια μου στους δρόμους, στις διαδηλώσεις και τις πορείες για ένα καλύτερο αύριο, για να μπορώ να κοιτάζω τους μαθητές μου στα μάτια.
Κάθε φορά που διδάσκω στο Λύκειο θυμάμαι εκείνη την άσκηση γραμμένη στον πίνακα με κιμωλία.
Σπάθας Στέφανος στο Ελεύθερος με περιοριστικούς όρους ο 59χρονος γιατρός: “Τό ονοματάκι του δέν κάνει νά τό γνωρίζουμε ή μήπως υπάγεται καί αυτό στά “προσωπικά δεδομένα” ? Διότι έχει παραχεστεί…” Σεπ 5, 16:54
