Νερό σημαίνει ζωή για όλους

Το νέο πολυνομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την διεύρυνση των αρμοδιοτήτων της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΕΑ) με την υπαγωγή σε αυτές ζητημάτων που αφορούν τα στερεά απόβλητα, (με έλεγχο των ΦΟΔΣΑ) και των υδάτων (με έλεγχο των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης της επικράτειας), προκαλεί έντονο προβληματισμό για το εάν και κατά πόσο ανοίγει έτσι ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση της παροχής νερού, μέσω της νέας Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ).
Θα ήταν κατανοητό και αποδεκτό να συζητούσαμε για την σύσταση μιας αμιγώς ελεγκτικής αρχής, ώστε να προκύπτουν συγκεκριμένα στοιχεία για την λειτουργία των ΔΕΥΑ της χώρας, για την επάρκεια και την ποιότητα των υδάτων σε πολλές περιοχές. Όμως η υπαγωγή του νερού στην Ρυθμιστική Αρχή, υποκρύπτει είτε ιδιωτικοποίηση είτε απελευθέρωση της αγοράς ύδατος, ως αγαθού κοινής ωφέλειας, γεγονός που έχει κριθεί ως αντισυνταγματικό και επ΄ αυτού υπάρχουν ήδη αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Συνεπώς, εάν η κυβέρνηση επιθυμούσε να αναπτύξει έναν ελεγκτικό μηχανισμό για την λειτουργία των επιχειρήσεων ύδρευσης, θα έβρισκε πολλούς που θα συμπορεύονταν με αυτή την προοπτική. Η αναγωγή όμως ενός μονοπωλίου και μάλιστα για ένα κοινωνικό αγαθό, σε κανόνες αγοράς, είναι φυσικό να αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό και επιφυλακτικότητα, τόσο από θεσμικούς εκπροσώπους, και πολύ περισσότερο από τους ίδιους τους πολίτες.
Είναι γεγονός ότι τα δημόσια μονοπώλια στη χώρα μας, όπως είναι και η παροχή νερού, συνοδεύονται σε αρκετές περιπτώσεις από κακοδιαχείριση, σωρεία απευθείας αναθέσεων, ελλιπείς ελέγχους και μηδενική λογοδοσία για τα προβλήματα που προκύπτουν. Ωστόσο, η λογική “πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι”, δεν πρέπει να αποτελεί μονόδρομο για την κρατική μέριμνα και την χάραξη πολιτικών.
Η περίπτωση του νερού είναι ένα ζήτημα πολύ ευαίσθητο κοινωνικά και χρήζει διαφορετικής αντιμετώπισης. Η εξυγίανση των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης και η δημιουργία υγιούς πλαισίου λειτουργίας τους, οφείλει να αποτελεί στόχο της κυβέρνησης και αντί να απεμπολεί με πλάγιο τρόπο την ευθύνη της παροχής του νερού στους πολίτες, πρέπει να φροντίσει ώστε να εφαρμόζεται με τρόπο βιώσιμο και κοινωνικά δίκαιο. Το νερό, ως ύψιστο αγαθό, πρέπει να παραμείνει δημόσιο. Καμιά υποχώρηση σε αυτό, αφού νερό σημαίνει ζωή για όλους.