«Ο Τίγρης»…

Στη Θεσσαλονίκη, το βράδυ της 22 Μάη του 1963, πριν από 60 χρόνια δηλαδή, το τρίκυκλο του Καραμανλικού παρακράτους, με επιβάτες τους χαφιέδες της χωροφυλακής Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη, δολοφονούν το μαραθωνοδρόμο της ειρήνης και βουλευτή της αριστεράς (ΕΔΑ) Γρηγόρη Λαμπράκη, σπάζοντας του το κρανίο με σιδερένιο λοστό…

Την καλοστημένη σκηνοθεσία ως τροχαίου ατυχήματος, από παρακρατικές οργανώσεις που «συγκροτήθηκαν από την υπηρεσία πληροφοριών του Υπουργείου Προεδρίας Κυβερνήσεως, που τις χρηματοδοτούσε και κατηύθυνε τη δράση τους…» (από συνέντευξη Γ. Ρωμαίου στη ΝΕΤ), την ανατρέπει όμως το ρεσάλτο του Μανώλη Χατζηαποστόλου, του επονομαζόμενου «Τίγρη», στη καρότσα του τρικύκλου!

Απρόσμενη εξέλιξη αυτή η γενναία πράξη που ξεσκέπασε τους βασικούς ενόχους! «Χωρίς τον Τίγρη θα είχαν κατορθώσει αυτό το πολιτικό έγκλημα να το περάσουν σαν ένα τροχαίο ατύχημα…», είχε δηλώσει ο δικηγόρος του Γ. Λαμπράκη, Οδυσσέας Τσουκόπουλος. Τη συνέχεια πήρε στα χέρια του ο Λαός σπάζοντας την τρομοκρατία του Καραμανλικού καθεστώτος και οργανώνοντας τους Λαμπράκηδες σ’ όλη τη χώρα!

Πριν από εξήντα χρόνια ένα πολιτικό έγκλημα του Καραμανλικού παρακράτους προσπάθησαν να το περάσουν σαν ένα τροχαίο ατύχημα, όμως δεν τα κατάφεραν χάρη στο ρεσάλτο του «Τίγρη»! Σήμερα ένα κρατικό έγκλημα, με έναν κατά προσέγγιση αριθμό θυμάτων, αφού κανείς από τους ανευθυνοϋπεύθυνους δεν γνωρίζει πόσους ακριβώς επιβάτες μετέφερε το τρένο του θανάτου, προσπαθούν λυσσωδώς να το περάσουν ως «ανθρώπινο λάθος», με μοναδικούς υπεύθυνους σταθμάρχες και εργαζόμενους…

Για τυχόν κυβερνητικούς πρωταγωνιστές του φονικού ούτε λόγος∙ αυτοί πάντα στην απ’ έξω με τους γνωστούς δοκιμασμένους τρόπους και με τον «νόμο περί ευθύνης υπουργών» να τους θωρακίζει συνταγματικά, εξασφαλίζοντας το ακαταδίωκτό τους!

Την ίδια ώρα που μπαίνουν οι σταυροί στα μνήματα των νεκρών της κρατικής δολοφονίας των Τεμπών, ξεκινά και το κυνήγι των σταυρών στα ψηφοδέλτια. Δημοσκόποι και δημοκόποι διαμορφώνουν προτιμήσεις εκλογέων και, στο απαύγασμα της γελοιότητας, η «αναγωγή επί των εγκύρων» βγάζει και κυβέρνηση!

Σ’ αυτό το μαύρο σκηνικό μόνη και πάλι ελπίδα ο «Τίγρης», οι χιλιάδες δηλαδή, κυρίως νέοι, που βγαίνουν ασταμάτητα στους δρόμους της οργής και ξεμπροστιάζουν τους βασικούς ενόχους, φωνάζοντας ξεκάθαρα ονόματα και τους τρομάζουν. Ναι, τους τρομάζουν! Το απρόσμενο του πλήθους και το αντισυστημικό της αγανάκτησης τάραξε ακόμα κι εκείνους που ακολουθούν πορείες έχοντας κατά νου να εξαργυρώσουν το ποδαρόδρομο τους με κάποια ψηφαλάκια…

Τα νιάτα, που τα λέγαμε αδιάφορα και εν πολλοίς εξαφανισμένα μετά από την ιστορική κωλοτούμπα του Αλέξη στο δημοψήφισμα του ΄15, δίνουν και πάλι το φλεγόμενο παρών! Το ακηδεμόνευτο της νεολαίας φοβίζει γενικά το «σύστημα», το βλέπεις στις τηλε-οθόνες τους, το διαβάζεις σε «αναλύσεις» σοβαρών εφημερίδων τους. Περνούν στα μουλωχτά, σ’ αναγνώστες και τηλε-θεατές, το φόβο μήπως το νεολαιίστικο «αντισυστημικό» τροφοδοτήσει ακραίες συμπεριφορές…

Ο ενεργά σκεπτόμενος και ακηδεμόνευτος νέος άνθρωπος είναι ο αστάθμητος παράγοντας που ανησυχεί το «σύστημα». Αυτό ιδιαίτερα σήμερα που η γερασμένη μηχανή του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστρικού, μονοπολικού τέρατος αγκομαχάει και οι μπάγκες των τοκογλύφων του, τινάζονται η μία μετά την άλλη στον αέρα της παγκοσμιοποιημένης ληστείας. Για τους σκεπτόμενους ακηδεμόνευτους προβληματίζονται, για τους άλλους που διαθέτουν κηδεμόνες εντός του «συστημικού» ναού, οι ιθύνοντες δεν ανησυχούν…

Μέσα από το ανώνυμο πλήθος, ξεπήδησε ο «Τίγρης» και με ακηδεμόνευτο ρεσάλτο ξέσκισε το σκηνικό του τροχαίου, αποκαλύπτοντας διεθνώς ένα από τα εγκλήματα του Καραμανλικού φασιστικού παρακράτους, τη δολοφονία του μαραθωνοδρόμου αγωνιστή της Ειρήνης, γιατρού, Γρηγόρη Λαμπράκη!