Ιστορίες καθημερινής παράκρουσης

Συμβαίνουν γύρω μας πράματα, που αν στα διηγηθούν και πολύ περισσότερο αν τα ζεις, νομίζεις πως μόνον σε εφιάλτη μπορεί να συμβαίνουν και επιθυμείς να ξυπνήσεις όσο γίνεται πιο γρήγορα…
Κάπως έτσι αισθανθήκαμε χτες όταν ακούσαμε την Δήμαρχο Κερκυραίων να αναγγέλλει στα ΜΜΕ την ανακαίνιση της παιδικής χαράς του μποσκέτου…

Μία χαρά ως εδώ… Βέβαια, το έργο αυτό θα έχει ημερομηνία λήξεως από όταν θα ολοκληρωθεί… Όπως είχε και η προηγούμενη επισκευή, που είχε γίνει με χορηγία προς τον Δήμο… Ο λόγος ένας και απλός: δεν υπάρχει προσωπικό επίβλεψης για την ασφάλεια των παιδιών και την λειτουργική ακεραιότητα του χώρου… Ετσι, ο πανδαμάτωρ χρόνος θα κάνει την δουλειά του… Πιο γρήγορα από …κανονικά.

Τίποτε το παράξενο, τίποτε το καινούργιο, τίποτε πρωτότυπο. Μίζερη καθημερινότητα διανθιζόμενη με προεκλογικό ‘πυρετό’ έργων!!! Νάχαμε εκλογές δύο-τρείς φορές τον χρόνο…
Εκείνο, όμως για το οποίο αποφασίσαμε να γράψουμε ξεφεύγει κάθε δυνατότητα ελεγχόμενου έστω παραλογισμού…

Η κατάσταση στο ανατολικό τοιχίο του μποσκέτου, πάνω από την κόντρα-φόσσα είναι γνωστή από χρόνια… Η φωτογραφία, που παραθέτουμε έχει καμία δεκαριά χρόνια στην πλάτη της… Την έχουμε εκθέσει αλλά ουδείς αρμόδιος, ειδικός, εκλεγμένος, υπηρεσιακός ή κάποιος τέλος πάντων αντέδρασε ποτέ… Την προβάλαμε όχι γιατί απλά θέλαμε να παρουσιάσουμε άλλον ένα καταρρέοντα μνημιακό χώρο της πόλης αλλά για κάτι ΠΟΛΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ… Εκεί δίπλα στο τρύπιο και ετοιμόρροπο τοιχίο παίζουν, τρέχουν και διασκεδάζουν ανέμελα παιδιά… Πιτσιρίκια… Με τους γονείς τους …λίγο πιο πέρα…
Πόσο θέλει να γίνει το κακό;;; Λεπτά; Δευτερόλεπτα; Κλάσματα του χρόνου;;;

Το εύκολο επιχείρημα, που προβάλλει ο εσμός των αρμοδίων κρετίνων είναι πως … τόσο καιρό δεν έχει συμβεί κάτι… Στην ουσία το ηθικο-νοητικό τους έλλειμα καλύπτει η περισσεύουσα κουτοπονηριά. Γιατί, ελπίζουν -και δικαίως- πως όπως τόσοι άλλοι σε ανάλογες περιπτώσεις δεν πρόκειται να εντοπισθούν… Αλλά αν στραβώσει το ποδάρι του ο διάολος και μπλέξουν, πάλι στο τέλος θα γλυτώσουν…
Σωστό επιχείρημα, που δεν σηκώνει κουβέντα…
Τότε γιατί τα γράφουμε όλα αυτά;;;

Γιατί χτες ακούσαμε από το στόμα της Δημάρχου Κεντρικής Κέρκυρας, πως η δημοτική αρχή έχει το προσωπικό και το υλικό να επισκευάσει το τοιχίο αλλά αρνείται η ‘αρχαιολογική υπηρεσία, που περιμένει το master-plan για ολόκληρο το φρούριο’… Η Δήμαρχος, όμως, όπως μας είπε, θα επιμείνει μήπως και καταφέρει να πείσει την αρχαιολογική υπηρεσία ώστε να μπορέσει να υλοποιήσει το έργο της επισκευής… Αλλιώς θα φτιάξει ένα δεύτερο εσωτερικό κιγκλίδωμα, που θα προστατεύει τα παιδιά από τον μέγα θανατηφόρο κίνδυνο του ανεπαρκέστατου τοιχίου… Το οποίο- ειρήσθω εν παρόδω- αν ποτέ γίνει, μαζί με το υπερκείμενο κάγκελο δεν πρέπει να περιορισθεί στις διαστάσεις του σημερινού αλλά να υψωθεί στα όρια της ασφαλούς για ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ προσέγγισης κοινού διαφόρων ηλικιών.

Αυτό μπορεί να γίνει με τήρηση όλων των κανόνων σεβασμού της παραδοσιακής αισθητικής του τοιχίου και του μεταλλικού κιγκλιδώματος… Κάθε άλλη εκδοχή θα είναι έκφραση βαρύτατης εγκληματικής αμέλειας, που δεν θα υπάρχει πρόφαση γραφειοκρατικού, ανερυθρίαστου προσχήματος…
Φυσικά και δεν γνωρίζουμε τα διαδραματισθέντα και δεν μπορούμε να έχουμε ιδίαν άποψη για τον καταμερισμό των ευθυνών, που ελάχιστη σημασία έχει… Εκείνο, που κραυγάζει είναι το μισογκρεμισμένο τοιχίο του μποσκέτου και οι εφιαλτικές δυνητικές συνέπειες της κατάρρευσής του…

Εδώ, η λογική, ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή, η ακεραιότητα της νόησης παραδίδονται μπροστά στην παντοδύναμη εξουσία, που κυριαρχεί ισοπεδωτικά μέσα από το Καφκικό της σκηνικό διάκοσμο.
Τί να πούμε, τί… Προσευχόμαστε να καταφέρει η δημοτική αρχή να πείσει την αρμόδια υπηρεσία ή αντιστρόφως ή ό,τι άλλο χρειάζεται να γίνει σε επίπεδο συνεννόησης και να δούμε -χτες- το απαραίτητο προστατευτικό τοιχίο στην ανατολική πλευρά του μποσκέτου…
Αμήν…

ΥΓ. Είναι μάλλον γνωστή η ευαισθησία μας για την ανάδειξη και την συντήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς αλλά μπροστά στην ασφάλεια και τη παραμικρή απειλή κατά της ανθρώπινης και ιδιαίτερα παιδικής ζωής δεν θα είχαμε αντίρρηση να συντηρείται το τοιχίο με ό,τι πιο προκλητικά αντιαισθητικό υλικό χρειάζεται… Αρκεί να γίνει γρήγορα… Αμεσα. Τόσο άμεσα όσο απαιτεί ο ορθολογισμός και η προστασία του ύψιστου αγαθού της υπαρξης και της ακεραιότητά της…
Αυτή είναι ξεκάθαρα η θέση μας όταν προβάλλεται το 100% ψεύτικο δίλημμα ανάμεσα στην ταχύτητα επισκευής και την ποιότητά της…