Ο Πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ιονίων για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο

Η τοποθέτηση του Γιώργου Νίνου για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, στη συγκέντρωση όλων των επαγγελματικών φορέων της Κέρκυρας, υπό το συντονισμό του Δικηγορικού Συλλόγου.

Αναλυτικά:
Α. ΤΕΚΜΑΡΤΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ.
Αφορά αποκλειστικά ατομικές επιχειρήσεις (όχι ΝΠ) γιατί άραγε, μήπως επιδιώκεται η συρρίκνωση ή εξαφάνιση των πολύ μικρών – μικρών επιχειρήσεων ;
Στοχοποιούνται και οι μονοπρόσωπες εταιρείες, αλλά μετά από έλεγχο, ίσως γιατί εδώ τα νομικά ζητήματα είναι περισσότερα. Όμως ένας αποδεδειγμένα χρήσιμος θεσμός επιχειρηματικότητας, που ήλθε μετά από πολλά χρόνια και στην χώρα μας, βάλλεται εμμέσως. Μήπως τελικά δεν θέλουνε και τις μονοπρόσωπες εταιρείες ;
Έρχεται αιφνιδιαστικά στην λήξη του ΦΕ 2023, με αναδρομική εφαρμογή για τα εισοδήματα του 2023, αγνοώντας το περί δικαίου αίσθημα που υποχρεούται να διασφαλίζει η πολιτεία στον κάθε επαγγελματία. Είναι κατά συνέπεια σαφής φορολογική ρύθμιση με αναδρομική ισχύ και κυρίως εις βάρος της πλειοψηφίας των ατομικών επιχειρήσεων (σύμφωνα με τον υφυπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Χάρη Θεοχάρη, θα υπάρξει κατά μέσο όρο αύξηση των φορολογικών επιβαρύνσεων κατά 1.444 ευρώ για 473.000 φορολογούμενους, για 124.000 ΑΦΜ δεν θα υπάρξει η παραμικρή μεταβολή ενώ για 138.000 φορολογούμενους ελεύθερους επαγγελματίες θα υπάρξει μέση μείωση φόρου κατά 560 ευρώ).
Αρνείται την ζημία που μπορεί να έχει η κάθε επιχείρηση και το δικαίωμα φορολογικού συμψηφισμού αυτής, μόνον για τις ατομικές επιχειρήσεις. Αυτό εγείρει σοβαρό σημαντικό συνταγματικό ζήτημα φορολογικής ισότητας και αναλογικότητας.
Στις ατομικές επιχειρήσεις με ΚΕ κάτω των 10.000,00 € που απαλλάσσονται των υποχρεώσεων ΦΠΑ, στην πλειοψηφία αυτών θα προσδιοριστεί τεκμαρτό κέρδος πάνω από τον τζίρο τους.
Στους ατομικούς επιχειρηματίες που μπορεί να έχουν και εισοδήματα από ακίνητα ή από κεφάλαιο ή από συμμετοχή σε ΝΠ, δεν λαμβάνονται αυτά υπ’ όψιν στην μείωση το τεκμαρτού εισοδήματος, παρά μόνο το εισόδημα από μισθωτή εργασία, σύνταξη ή την αγροτική δραστηριότητα. Προς τι αυτή η διάκριση, αυτά τα υπόλοιπα δεν είναι ατομικά εισοδήματα ;
Η μείωση κατά το ήμισυ του τεκμαρτού ατομικού εισοδήματος αφορά μόνον νησιά κάτω των 3.100 κατοίκων και οικισμούς της ηπειρωτικής χώρας με πληθυσμό μικρότερο των 500 κατοίκων. Η συντριπτική πλειοψηφία όμως ατομικών επιχειρήσεων είναι στην υπόλοιπη χώρα.
Τέλος επιτηδεύματος. Όλοι γνωρίζουν ότι το συγκεκριμένο αναχρονιστικό και άκρως φοροεισπρακτικό τέλος θα έπρεπε να είχε ήδη καταργηθεί. Δεν είναι δυνατόν επιχείρηση που παράγει φορολογικά έσοδα και φορολογείται, να πληρώνει φόρο γιατί ασκεί επιτήδευμα. Αυτό είναι άκρως αντισυνταγματικό και έχουν τεράστια ευθύνη όσοι, ενώ είχαν την αρμοδιότητα δεν το επεδίωξαν νομικά και μέχρι τέλους. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να χρησιμοποιείται πολιτικά το αναχρονιστικό αυτό τέλος για να δειχθεί πλασματικά φορολογική επιβράβευση των νομιμοφρόνων.
Τέλος, δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται πολιτικά το επιχείρημα της αντιδιαστολής των φορολογικών βαρών εις βάρος μισθωτών και συνταξιούχων, απέναντι σε μια μόνο και συγκεκριμένη ομάδα φορολογούμενων, τις ατομικές επιχειρήσεις, άλλες δεν υπάρχουν ;
Συμπέρασμα. Ελεγκτής είναι εκ του νόμου μόνον η κρατική διοίκηση. Όφειλε εκ του συντάγματος να έχει οργανώσει τις ελεγκτικές της υπηρεσίες με τέτοιον τρόπο ώστε να διασφαλίζει την φορολογική δικαιοσύνη έναντι όλων των φορολογούμενων, φυσικών και ΝΠ. Όλα τα παραπάνω όμως αποδεικνύουν ότι τέτοιος μηχανισμός και μάλιστα σήμερα στα χρόνια της ηλεκτρονικής κυριαρχίας δεν υπάρχει, σε αντίθεση με τα όσα υπάρχουν στον τομέα αυτό στις λοιπές χώρες της ΕΕ. Σήμερα λοιπόν το ελληνικό κράτος αντί να έχει θεραπεύσει την αδυναμία του, αρκείται κάθε φορά να παίρνει οριζόντια μέτρα εις βάρος κάποιων φορολογούμενων, για να βρει τα όποια έσοδα του λείπουν και αυτό βαφτίζεται φορολογική δικαιοσύνη !!!
Και στο δια ταύτα. Οι «συμψηφισμοί» που θα προκύψουν εξ αιτίας των μέτρων αυτών ένα είναι σίγουρο, ότι θα ακυρώσουν τις όποιες προσδοκίες για επιπλέον φορολογικά έσοδα.
Θα ανθίσει ακόμη περισσότερο η φοροδιαφυγή, λόγω της εκ του αποτελέσματος αναμενόμενης αύξησης της πρακτικής μη έκδοσης στοιχείων, είναι απλά τα πράγματα.
Για την ιστορία,
Ν.3091/2002, αιτιολογική έκθεση άρθρου 7.
7. Με την παράγραφο 8 του άρθρου αυτού καταργούνται:
α) Οι παράγραφοι 1 έως και 4 του άρθρου 33 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος.
Με τις προτεινόμενες διατάξεις και λόγω της εφαρμογής του λογιστικού προσδιορισμού του καθαρού εισοδήματος των εμπορικών επιχειρήσεων που τηρούν βιβλία και στοιχεία Β’ και Γ’ κατηγορίας, παύουν να ισχύουν οι διατάξεις αυτού του άρθρου που αναφέρονται είτε στον ειδικό προσδιορισμό του καθαρού εισοδήματος είτε στην καταβολή φόρου από τις συγκεκριμένες εμπορικές επιχειρήσεις. Αποτελεί κοινή συνείδηση ότι το σύστημα του ειδικού προσδιορισμού του καθαρού εισοδήματος των εμπορικών επιχειρήσεων, με βάση το οποίο το εισόδημα υπολογίζεται λογιστικά και εξωλογιστικά και φορολογείται το μεγαλύτερο, δημιουργεί αναμφισβήτητα μια ανωμαλία στο φορολογικό μας σύστημα και παραβλέπει τις καλές σχέσεις μεταξύ φορολογικής διοίκησης και φορολογουμένων. Δεν είναι δυνατόν το κράτος να επιβάλλει στους φορολογούμενους να τηρούν βιβλία και να εκδίδουν στοιχεία, με συνέπεια να επιβαρύνονται με μεγάλο κόστος και στη συνέχεια να αγνοεί το αποτέλεσμα των βιβλίων και να προσδιορίζει με άλλους τρόπους εισόδημα μεγαλύτερο από αυτό που προκύπτει από τα βιβλία των υποχρέων. Για τους λόγους αυτούς καταργείται ο ειδικός προσδιορισμός του καθαρού εισοδήματος και εφαρμόζεται το λογιστικό σύστημα, το ίδιο δε γίνεται και για τις επιχειρήσεις που κατέβαλαν συγκεκριμένα ποσά φόρου.
Β. ΜΥ DATTA.
Το άλλο ακραίο φορολογικό μόρφωμα πολιτικής και επιχειρηματικής επινοήσεως.
Ένα άκρως μηχανογραφικό μόρφωμα που,
• Καθιερώνει παρατύπως και εμμέσως δεύτερα βιβλία (στο κράτος), πριν την νόμιμη ενημέρωση των επίσημων βιβλίων των επιχειρήσεων.
• Επιδιώκει παρατύπως και εμμέσως να αλλάξει τον τρόπο των δηλωτικών υποχρεώσεων των φορολογούμενων (να φτιάχνει δηλαδή τις δηλώσεις το κράτος), κατά παράβαση των ισχυόντων νομοθετικών ρυθμίσεων και παγκόσμιων πρακτικών, η επιχείρηση δηλώνει και το κράτος ελέγχει μετά.
• Επιβαρύνει τις επιχειρήσεις και τους λογιστές με κόστος υλικού, προσωπικού και χρόνου εις βάρος της κύριας δραστηριότητας τους.
Και όλα αυτά τα ολίγα, με μία ΥΑ βασιζόμενη σε ένα άρθρο νόμου (15 Α ν.4174/2013) για πληροφοριακά στοιχεία, που έγινε (2019) για να αντικαταστήσει ένα άλλο άρθρο νόμου για τον ίδιο σκοπό (14 ν.4174/2013), λόγω της εφαρμογής των ΕΛΠ (ν.4308/2014) και ουσιαστικά αλλαγής της φορολογικής ονοματολογίας. Και το σημαντικότερο, χωρίς την ύπαρξη ανάλογης μελέτης σκοπιμότητας (κόστους – οφέλους) που θα δικαιολογούσε το όποιο εγχείρημα. Και με τελικό αποτέλεσμα την πλήρη χειραγώγηση της επιχειρηματικότητας, από την στιγμή που κάθε επιχείρηση για την κάθε της πράξη, θα πρέπει να ενημερώσει πρώτα το κράτος και μετά τα βιβλία της. Ο νομικός κόσμος της χώρας έχει τεράστια ευθύνη για όλο αυτό και θα πρέπει να το λάβει σοβαρά υπ’ όψιν του.
Με το νέο λοιπόν ΦΝ, επιχειρείται η ουσιαστικά βίαιη εφαρμογή όλων των προαναφερθέντων, χωρίς μάλιστα να είναι κατ ελάχιστον το μόρφωμα αυτό έτοιμο να λειτουργήσει χωρίς προβλήματα, αφού αυτά δεν πρόκειται ποτέ να επιλυθούν και γιατί οι ιδιαιτερότητες της επιχειρηματικότητας ειδικά στην Ελλάδα είναι αμέτρητες, αλλά και γιατί σχεδιάστηκε το μόρφωμα αυτό από ανθρώπους άσχετους με την λειτουργία της αγοράς και την λογιστική επιστήμη.
Και δεν φτάνει μόνο αυτό, αλλά καθιερώνονται με το υπό ψήφιση ΝΣ δυσβάσταχτα πρόστιμα για πληροφοριακά στοιχεία, αν είναι δυνατόν !!!!! Όπως επίσης επιβάλλεται και η απόρριψη πραγματικών εξόδων των επιχειρήσεων όχι γιατί δεν καταχωρήθηκαν στα βιβλία των επιχειρήσεων, αλλά γιατί δεν διαβιβάστηκαν στα mydatta της ΑΑΔΕ.
Η πλήρης κατάργηση της λογιστικής επιστήμης, της φορολογικής νομιμότητας των επιχειρήσεων και κάθε έννοιας παγκόσμιας φορολογικής λογικής. Και σε τελική ανάλυση, τι προσφέρει το μόρφωμα αυτό πέραν των ΜΥΦ που ίσχυαν (και θα είχαν το ίδιο αποτέλεσμα στην αναλυτική τους αποστολή – πράγμα χωρίς κόστος για τις επιχειρήσεις), τίποτα, μόνο την καθημερινή αναφορά των πράξεων όλων των επιχειρήσεων στην φορολογική διοίκηση. Η απόλυτη χειραγώγηση και εγκλωβισμός της επιχειρηματικότητας, ελληνική πρωτοπορία παγκοσμίως !!!!!!
Και οι επιχειρηματίες μέχρι σήμερα δεν έχουν καταλάβει ότι τα πρόστιμα βαρύνουν αυτούς και δεν μπορούν να μεταθέτουν τις όποιες ευθύνες στους λογιστές τους.
Οι Οικονομολόγοι – Λογιστές – Φοροτεχνικοί έχουν συγκεκριμένη και θεσμοθετημένη εργασία, την ενημέρωση των βιβλίων των επιχειρήσεων νομίμως, την σύνταξη των δηλωτικών εξ αυτών υποχρεώσεων τους και τις οργανωτικές – φορολογικές συμβουλές των επιχειρήσεων. Μέχρι σήμερα οι επαγγελματίες αυτοί θυσίαζαν τον όποιο χρόνο τους (και χωρίς ουσιαστική ανταμοιβή) για την εξυπηρέτηση των επιχειρήσεων στα πλαίσια των ειδικών συνθηκών (covid-19, μνημονίων, ηλεκτρονικού εκσυγχρονισμού), εις βάρος της προσωπικής τους ζωής και ουσιαστικά με τεράστιο προσωπικό κόστος. Όμως με τα μέτρα αυτά, η πλειοψηφία των μικρών και μεσαίων λογιστικών γραφείων δεν θα μπορέσει να αντεπεξέλθει, τόσο οικονομικά όσο και ψυχικά, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν μοιραία στο κλείσιμο, αφού η μόνη εργασία την οποία θα κάνουν, θα είναι χειριστές mydatta – άμισθοι ΚΕΠατζήδες του κράτους, χωρίς άλλο χρονικό περιθώριο ουσιαστικής εργασίας και όχι αυτό για το οποίο σπούδασαν και πρόσφεραν στις επιχειρήσεις μέχρι σήμερα.
Το δε κόστος για να επιβιώσουν τα γραφεία αυτά, αν θέλουν να παίξουν και αυτό τον ουσιαστικό ρόλο, μοιραίως και αναγκαστικά, θα πρέπει να το μετακυλήσουν στις επιχειρήσεις για λόγους καθαρά επιβίωσης. Μπορούν ;
Μήπως οι κρατούντες σε τελική ανάλυση, θέλουν με τις πολιτικές και πρακτικές αυτές, να κλείσουν όλα τα μικρομεσαία λογιστικά γραφεία και να υπάρχουν κάποια μεγάλα σε κάθε νομό να εξυπηρετούν το σύστημα τους ;
Και σε τελική ανάλυση, αφού ζημιωμένοι οικονομικά είναι και οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες Οικονομολόγοι – Λογιστές – Φοροτεχνικοί και οι επιχειρήσεις, ποιοί κερδίζουν, μήπως αυτοί που σκαρφίστηκαν όλα αυτά για να τζιράρουν μονίμως, έτσι απλά, με ενδεχόμενους «συνεργούς» τους, κάποιους «παραπλανηθέντες ελαφρά τη σκέψη» κρατούντες ;