Στις 19 Οκτωβρίου ΤΟ ΧΑΜΙΝΙ ΤΗΣ ΟΒΡΙΑΚΗΣ στα βιβλιοπωλεία όλης της χώρας
ΤΟ ΧΑΜΙΝΙ ΤΗΣ ΟΒΡΙΑΚΗΣ από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ που αναμένεται να συναντήσει τις προθήκες των βιβλιοπωλείων όλης της χώρας στις 19 Οκτωβρίου, αποτελεί το νέο συγγραφικό εγχείρημα του Κερκυραίου συγγραφέα Νίκου Παργινού, που επιχειρεί να ξετυλίξει και να φέρει στο προσκήνιο το σύνθετο κουβάρι των ιστορικών γεγονότων που αναφέρονται στην πολύπαθη Εβραϊκή κοινότητα της Κέρκυρας και τα όσα αντιμετώπισε εκείνη στο διάβα του χρόνου. Η Ισραηλίτικη κοινότητα της Κέρκυρας, η μεγαλύτερη στον ελλαδικό χώρο, δοκιμάστηκε σθεναρά, τόσο κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος (όπου είχε τις μεγαλύτερες ποσοστιαία απώλειες σε ανθρώπινες ζωές παγκοσμίως), όσο και στα τέλη του 19ου αιώνα, το 1891, όταν ένας ανεξιχνίαστος φόνος, ενός 8χρονου κοριτσιού αποτέλεσε την αιτία να ξεσπάσουν τρομερά επεισόδια στο νησί. Το βιβλίο επιχειρεί ένα συγκλονιστικό ταξίδι στα σοκάκια και τα στενά της Οβριακής, της σαγηνευτικής Εβραϊκής συνοικίας της Κέρκυρας, εξιστορώντας όλα αυτά τα σημαντικά γεγονότα, μέσα από τα μάτια ενός χαμινιού, ενός παιδιού του δρόμου. Από το μυστήριο του ανεξιχνίαστου φονικού της μικρής Εβραιοπούλας, Ρουμπίνας Σάρδα, μέχρι τη θυσία των Εβραίων της Κέρκυρας από τους ναζιστές και τους συνεργάτες τους.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Κέρκυρα 1891. Η στυγερή δολοφονία ενός οχτάχρονου κοριτσιού στην εβραϊκή συνοικία συνταράσσει την Ευρώπη. Ο χαμός της εβραιοπούλας παροξύνει τα πνεύματα στο νησί του Ιονίου και γίνεται το έναυσμα για να ξεσπάσουν ζοφερά επεισόδια, που διατρανώνουν την ανθρώπινη κτηνωδία. Μέσα στη γενικευμένη αναταραχή, μια ομάδα χαμινιών παλεύει απέναντι σε στερεότυπα, θρησκευτικά πάθη και προκαταλήψεις, θέλοντας να διασώσει την αλήθεια και να περισώσει την ανθρωπιά.
Κέρκυρα 1944. Η εβραϊκή κοινότητα του νησιού σχεδόν αφανίζεται από τους ναζιστές, με την ανοχή της τοπικής κοινωνίας και των Αρχών, στο πλαίσιο της αποκαλούμενης Τελικής Λύσης, το αποκορύφωμα της δίωξης των Εβραίων και βασικό συστατικό του Ολοκαυτώματος. Ωστόσο ένα ιερό χρέος φωτίζει τη ζωή μέσα στον όλεθρο, ενώ όλα προοιωνίζονται την καταστροφή.
Κέρκυρα 2008. Ένα ξεχασμένο χειρόγραφο στην Οβριακή γίνεται η αφορμή να ξεδιπλωθεί το χρονικό αυτής της περιπλάνησης στα μάτια μιας ανυποψίαστης γυναίκας, η οποία αναζητά απαντήσεις για το οικογενειακό της παρελθόν. Μια διαδρομή σε θολά μονοπάτια, από τον ανεξιχνίαστο μέχρι σήμερα φόνο της μικρής Ρουμπίνας έως την παιδική υπόσχεση των χαμινιών και το Ολοκαύτωμα.
Είμαι ο Σπύρος Κορφιάτης, που, γεννημένος χωρίς επώνυμο, διάλεξε τούτο, καθώς υποδηλώνει τον τόπο του. Μα επιτρέψτε μου να συνεχίσω να με αποκαλώ απλώς Πίπη, όπως με φωνάζαν τότε που ήμουν το χαμίνι της Οβριακής. Αυτή είναι η ταπεινή μου κατάθεση για τα θλιβερά γεγονότα εκείνα τα πέτρινα χρόνια. Για όσα ο κόσμος κάποια στιγμή θα πρέπει να μάθει· κι αν πιστεύει πως έμαθε και πρέπει να ξεχάσει, να ξαναθυμηθεί. Είναι η δική μου κατάθεση αλήθειας στα γεράματά μου, τώρα που οι λέξεις μπορούν να γραφτούν, μιας και τότε δεν ήξερα να γράφω, το ομολογώ. Τώρα η σκιά τους στο άδειο χαρτί με στοίχειωσε και πρέπει να τις παραθέσω.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ στο Ένα φάντασμα πάνω στο λόφο τ’ Αβράμη το «Φτωχοκομείο»!: “Ο λόφος Αβράμη με τά διάσπαρτα απομεινάρια τού παλαιού Βενετσιάνικου οχυρού, είναι ένα κεφάλαιο γιά τήν Κέρκυρα, τό οποίο θά…” Μάι 8, 12:10
