Με 6+5 προτάσεις για μισθούς και φοροελαφρύνσεις απαντά ο ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ

Ο Αλέξης Τσίπρας επιλέγει σύγκρουση στο πεδίο της οικονομίας και τα μέτρα κοινωνικής προστασίας.

Με την προεκλογική αντιπαράθεση να έχει μεταφερθεί στη φορολογική πολιτική, στην προστασία των μισθών και της αγοραστικής δύναμης, ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να διαμορφώνει μία συγκροτημένη οικονομική και κοινωνική ατζέντα, εκτιμώντας ότι θα αναδειχθεί η υποκριτική και κοινωνικά μεροληπτική προσέγγιση της ΝΔ, αλλά ταυτόχρονα θα προβληθούν και οι δικές του προτάσεις, που είχαν «χαθεί» στην αναμέτρηση της 21ης Μαΐου.

Ο πρώτος βασικός άξονας στον οποίο κινείται η προεκλογική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι μισθοί και η ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών, ενώ ο δεύτερος αφορά στους φόρους.

Ειδικά με τη φορολογική πολιτική της γαλάζιας διακυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η ΝΔ καταφεύγει σε χονδροειδή παραποίηση κάθε βασικής οικονομικής ανάλυσης, με αφορμή τον ισχυρό του εκπροσώπους της, Άκη Σκέρτσου ότι οι έμμεσοι φόροι είναι πιο δίκαιοι από τους άμεσους και πλήττουν περισσότερο τους πλούσιους!

Αλλά και στο κομμάτι των μισθών, ο ΣΥΡΙΖΑ επιτίθεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη για τη «δέσμευσή» του περί αύξησης του μέσου μισθού στα 1500 ευρώ και μιλάει ευθέως για «πυροτέχνημα».

Η μάχη για τους μισθούς

Επιδιώκοντας να χτυπήσει τεκμηριωμένα και με στοιχεία τους ισχυρισμούς της ΝΔ για την πραγματική κατάσταση στην οικονομία και πώς τη βιώνουν τα νοικοκυριά, επικαλείται τα στοιχεία διεθνών οργανισμών.

Κυρίως από τρεις πηγές:

– Σύμφωνα με τα επικαιροποιημένα στοιχεία της Eurostat, η Ελλάδα είναι τρίτη από το τέλος στην ευρωζώνη σε ό,τι αφορά την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών (κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε μονάδες αγοραστικής δύναμης (GDP per capita in PPS).

– Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, ο μέσος πραγματικός μισθός στην Ελλάδα μειώθηκε 7,4% το 2022.

– Σύμφωνα με το ΙΝΕ ΓΣΕΕ, η απώλεια της αγοραστικής δύναμης λόγω πληθωρισμού έχει φτάσει μέχρι το 40% για τα νοικοκυριά που κερδίζουν μέχρι 750 ευρώ τον μήνα.

Με δεδομένα τα παραπάνω, ο ΣΥΡΙΖΑ απορρίπτει τα λεγόμενα του κ. Μητσοτάκη, που τάζει «1.500 ευρώ μέσο μισθό μέσα στην τετραετία». Και θέτει σειρά ερωτήσεων, όπως τι προβλέπει αυτή η υπόσχεση για τους μικρούς και μεσαίους μισθούς που πλήττονται περισσότερο από τον πληθωρισμό, τι σημαίνει η πρόταση της ΝΔ για την αγοραστική δύναμη και πώς θα γίνει η αύξηση του μέσου μισθού χωρίς την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων την οποία έχει αποκλείσει η ΝΔ, αλλά και χωρίς την επαναφορά των τριετιών την οποία έχει επίσης αποκλείσει.

Κυρίως όμως καλεί τον κ. Μητσοτάκη να εξηγήσει με ποιον μηχανισμό θα πετύχει την αύξηση των μισθών και πώς θα προστατευτεί η αγοραστική δύναμη χωρίς σύνδεση των μισθών με τον πληθωρισμό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τονίζει ότι θα προωθήσει ένα μοντέλο ανάπτυξης από το οποίο θα ωφελούνται οι πολλοί και όχι μόνο οι λίγοι και παρουσιάζει μία δέσμευση έξι σημείων για την αύξηση των μισθών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και την προστασία της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων:

1. Αύξηση του κατώτατου μισθού στα 880 ευρώ για το 2023

2. Υιοθέτηση μηχανισμού τιμαριθμικής αναπροσαρμογής ανάλογα με τον πληθωρισμό

3. Αύξηση του μισθού δημοσίων υπαλλήλων 10% για το 2023, με δημοσιονομικό κόστος 1,4 δις

4. Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων

5. Ξεπάγωμα των τριετιών

6. Κατάργηση του νόμου Χατζηδακη και των απλήρωτων υπερωριών.

Η γκάφα του Σκέρτσου με τους φόρους

Η πρωτοφανής – στα όρια του «ψεκ» – θεωρία του Άκη Σκέρτσου ότι οι έμμεσοι φόροι είναι πιο δίκαιοι και λειτουργούν υπέρ των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, δίνει την ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να αναπτύξει, πέραν των άλλων και μία ορθολογική πρόταση για τη φορολογική πολιτική.

Μία πρόταση που έρχεται ως απάντηση στη διαπίστωση, με στοιχεία και πάλι, ότι επί κυβέρνησης ΝΔ έχει συντελεστεί μια από τις μεγαλύτερες φορολογικές αφαιμάξεις των τελευταίων ετών.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα παραπάνω έσοδα του κράτους από ΦΠΑ μόνο για το 2022 ήταν 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Προφανώς λόγω του πληθωρισμού, ο οποίος εκτόξευσε τις τιμές την ώρα που ο έμμεσος φόρος παρέμεινε αμετάβλητος. Ο ίδιος ρυθμός φορολογικής λαίλαπας ισχύει και για το πρώτο τετράμηνο του 2023, με τα έσοδα από τους έμμεσους φόρους να είναι 1,5 δισ. περισσότερα από τα προϋπολογισμένα.

Ουσιαστικά δηλαδή μιλάμε για κρατική αισχροκέρδεια, που αύξησε τερατωδώς τα έσοδα του Δημοσίου, από έμμεσους φόρους. Με την επιλογή του δε ο κ. Μητσοτάκης να επιστρέφει αυτό το «πλεόνσμα» στις εταιρείες ενέργειας, διύλισης και εφοδιαστικής αλυσίδας, μέσα από τα διάφορα επιδόματα τύπου pass, δημιούργησε έναν αυτοτροφοδοτούμενο φαύλο κύκλο διατήρησης της αισχροκέρδειας και των υψηλών τιμών. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για τη μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου που έχει συντελεστεί με «όχημα» τους έμμεσους φόρους.

Το πρόβλημα έχει εντοπίσει ως και η Κομισιόν, η οποία αναγνωρίζει πως ο υψηλός πληθωρισμός στην Ελλάδα πυροδοτείται από τα υψηλά κέρδη. Και επειδή η Επιτροπή ζητά μέχρι το τέλος του 2023 τον τερματισμό των επιδομάτων (έκτακτων μέτρων στήριξης), το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα κάνει ο κ. Μητσοτάκης μετεκλογικά και πώς ακριβώς θα αντέξουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις, δεδομένου ότι οι τιμές στην Ελλάδα αντί να πέσουν συνεχίζουν να ανεβαίνουν, έστω και με χαμηλότερο ρυθμό.

Η εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε αυτή την κατάσταση περιλαμβάνει μείωση έμμεσων φόρων, εντατικούς ελέγχους κατά της αισχροκέρδειας και φορολογικές ελαφρύνσεις στοχευμένες στα χαμηλότερα εισοδήματα και τη μεσαία τάξη:

Συγκεκριμένα:

1. Μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα στο κατώτατο συντελεστή 6%, με δημοσιονομικό κόστος 1,3 δις

2. Μείωση του ΕΦΚ στα καύσιμα (πετρέλαιο κίνησης, θέρμανσης, βενζίνη, φυσικό αέριο) στον χαμηλότερο συντελεστή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με δημοσιονομικό κόστος 1,5 δις

3. Κατάργηση από την καταβολή του ΕΦΚ στο αγροτικό πετρέλαιο, με δημοσιονομικό κόστος 160 εκατ. ευρώ.

4. Αύξηση του αφορολόγητου για όλους (εκτός από μισθωτούς και για ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες) στις 10.000 ευρώ, με δημοσιονομικό κόστος 383 εκατ. ευρώ

5. Κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, ενός άδικου φόρου που πλήττει οριζόντια επιχειρηματίες και επαγγελματίες, με δημοσιονομικό κόστος 400 εκατ.