Το Νοέμβρη που σκότωσαν τα περιστέρια

Πριν μισό σχεδόν αιώνα σπάραξε η νύχτα

‘Οταν οι κρότοι της βίας και το φόβου

‘Εσβησαν τα τραγούδια του ξεσηκωμού

Κάτω από τις ερπύστριες των τανκς

Και τις σφαίρες των όπλων

Πριν μισό σχεδόν αιώνα λεύτερα νιάτα

Με αίμα γράψανε μήνυμα ξεσηκωμού

Στους τοίχους στις πέτρες στις κολώνες

Κάστρο φυλάγοντας το ναό της γνώσης

Και μια σπίθα άναψε φλόγα να γίνει ήλιος

Να σβήσει το σκοτάδι της σκλαβιάς

Πριν μισό σχεδόν αιώνα λεύτερα περιστέρια

Μήνυμα ξεσηκωμού κι ελπίδας σκόρπισαν

Σε πόλεις χωριά δάση λαγκάδια και βουνά

Εκείνη τη νύχτα πριν μισό σχεδόν αιώνα

‘Ηρθαν οι μπότες τα όπλα τα τανκς

Γκρέμισαν τις πύλες πλάκωσαν τα κορμιά

Κι έπεσαν στη γη τα περιστέρια

Με τα φτερά σπασμένα ματωμένα

Το ξημέρωμα εκείνο της νύχτας του θανάτου

Μέσα από τα ερείπα και τα σπασμένα κάγκελα

Τα ματωμένα ρούχα και τα σκόρπια παπούτσια

Τους άλικους στη γη στην άσφαλτο λεκέδες

Μέσα από τη σιγή του φόβου και της βίας

Κάτω από τα σύννεφα που έθαψαν τον ήλιο

Χτύποι ακούγονταν παλμοί ξυπνούσαν

Ζωντανές ήταν οι καρδιές πάλλονταν

Χτυπούσαν οι καρδιές λεύτερες

——————————————————————————————————-

Αφιερωμένο στα θύματα του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου,  Νοέμβρη 17 του  1973

——————————————————————————————————————————————————–

Περιλαμβάνεται στο βιβλίο: “του νου και της καρδιάς, κύκλος Α’ – Στοχασμοί,

ποιήματα 1963-2022″, εκδόσεις image, Κέρκυρα 2022