Το μικρό-μεγάλο Ισραήλ

Ο Εβραϊκός λαός ήταν επί αιώνες ένας λαός χωρίς Κράτος. Διεσπαρμένος στα 4 σημεία του ορίζοντα, δεμένος λαός, οικονομικά εύρωστος και προκομμένος, που στερείτο όμως κρατικής οντότητας. Ο βασικός του πυρήνας ήταν στη γη της Παλαιστίνης, στη Μέση Ανατολή. Αλλά ο κόσμος του ήταν παντού, σε όλη την υδρόγειο σφαίρα.

Η γη της Παλαιστίνης, μέχρι και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν Βρετανική αποικία.

Οι διαρκείς αγώνες του Εβραϊκού λαού να αποκτήσει μια κρατική οντότητα, έπεισαν τους Βρετανούς, φεύγοντας από την περιοχή το 1948, να συμβάλουν στην δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ.

Το νέο κράτος αυτό ιδρύθηκε στις 14 Μαΐου το 1948. Και για να το διοικήσουν ήρθαν στη Μέση Ανατολή επιφανείς Εβραϊκές προσωπικότητες από όλο τον Κόσμο (Ουκρανία, Ρωσία, Πολωνία, Γερμανία, Ισπανία κλπ), με επικεφαλης τον πρώτο Πρωθυπουργό και ιδρυτή του, Νταβίντ Μπεν Γκουριόν (Εβραίο της Πολωνίας).

Η ίδρυση του Ισραήλ υπήρξε ένα «αγκάθι» για τον Αραβικό κόσμο, αφού οι Άραβες θεωρούσαν τα Παλαιστινιακά εδάφη, δικά τους εδάφη.

Έτσι, την επόμενη κιόλας ημέρα της ίδρυσης του Ισραήλ, δηλαδή στις 15 Μαΐου 1948, το Εβραϊκό Κράτος δέχεται μαζική επίθεση από τα γειτονικά Αραβικά Κράτη Αίγυπτο, Ιορδανία, Συρία, Λίβανο και Ιράκ, με βοήθεια επίσης από την Υεμένη και τη Σαουδική Αραβία. Αν και νέο Κράτος, τα κατατροπώνει και στερεώνει την ύπαρξη του, αλλά η μεν Ιορδανία καταλαμβάνει την Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, η δε Αίγυπτος της λωρίδα της Γάζας.

Γεννιέται έτσι το πρόβλημα.

Το 1967 το Ισραήλ ξανά απειλείται. Οι Αραβικές χώρες απειλούν να το καταλύσουν και να το αφανίσουν. Στον πόλεμο των 6 ημερών, με επικεφαλης τον μυθικό στρατηγό Μοσέ Νταιάν, το Ισραήλ μέσα σε λίγες μέρες, εκμηδενίζει τους στρατούς της Αιγύπτου, της Ιορδανίας και της Συρίας ταυτόχρονα και καταλαμβάνει όλη την Ιερουσαλήμ, την δυτική όχθη, τη λωρίδα της Γάζας, τα υψίπεδα του Γκολάν, αλλά και όλη τη χερσόνησο του Σινά απο την Αίγυπτο, δηλαδή τριπλασιάζει τα εδάφη του σε 6 μέρες!

Το 1973 γίνεται ο πόλεμος του Γιομ Κιππούρ. Αίγυπτος και Συρία εισβάλλουν στο Ισραήλ. Στην αρχή αιφνιδιάζεται, όμως στη συνέχεια κατατροπώνει τους επιτιθέμενος και φτάνει μια ανάσα από το να εισβάλλει στο Κάιρο.

Ωστόσο με τις συνθήκες ειρήνης παραδίδει το Σινά στην Αίγυπτο.

Το 1982 εισβάλλει σε όλο το Νότιο Λίβανο και εξολοθρεύει όλα τα Αραβο-Παλαιστινιακά στοιχεία της Παλαιστινιακής Αρχής που έχουν εδρεύσει εκεί και απειλούν το Ισραήλ απ’ το Βορρά.

Το 1987 ξεκινά από τους Παλαιστινίους η 1η Ιντιφάντα (εξέγερση) κατά του Ισραήλ, με εκατόμβη νεκρών για πολλά χρόνια.

Το 2000 ξεκινά η 2η Ιντιφάντα, με ίδια τραγικά αποτελέσματα.

Το 2006 οι Ισραηλινοί ξανά εισβάλλουν στο Λίβανο για αντίστοιχη επιχείρηση καταστολής απειλής από Βορρα, από την Οργάνωση Χεσμπολάχ (όργανο σήμερα του Ιράν).

Την ίδια χρονιά το Ισραήλ απομακρύνει όλους τους Εβραϊκούς πληθυσμούς από την λωρίδα της Γάζας. Έκτοτε η λωρίδα της Γάζας ελέγχεται από τη Χαμάς (ακραία Αραβική οργάνωση), ενώ η δυτική όχθη από την Παλαιστινιακή Αρχή.

Έτσι, ενώ το λεγόμενο Παλαιστινιακό Κράτος αποτελείται από τις δυο αυτές περιοχές μαζί, εντούτοις αυτές διοικούνται από διαφορετικές Αρχές ακόμα και σήμερα.

Οι Ειρηνευτικές διαδικασίες και οι προσπάθειες ίδρυσης ενός κανονικού Παλαιστινιακού Κράτους, δεν τελεσφόρησαν ποτέ, εξαιτίας κυρίως της ανεξέλεγκτης βίας, που ξεσπάει πάντα σε ανύποπτη χρονική στιγμή.

Σε όλα αυτά τα χρόνια το Ισραήλ, κατατρόπωσε πάντοτε τους εχθρούς του και επέζησε.

Και σήμερα το δράμα αυτής της ματωμένης περιοχής συνεχίζεται.

Το Ισραήλ είναι ένα Κράτος με έκταση το 1/6 από αυτή την Ελλάδας και με πληθυσμό ίδιο με της Ελλάδας.

Οι εχθροί του που σήμερα έχουν εμπλουτιστεί και με την προσθήκη του πανίσχυρου Ιράν (Ισλαμιστική – σιιτική, αλλά όχι Αραβική χώρα, που σήμερα επηρεάζει απόλυτα τον Λίβανο, την Συρία και την Υεμένη κατά του Ισραήλ), είναι γίγαντες. Όμως ποτέ ως σήμερα οι Γολιάθ δεν κέρδισαν τον Δαβίδ.

Το Ισραήλ είναι ένα Κράτος που το ένστικτο και η ανάγκη της ύπαρξης του το έκανε πανίσχυρο, παρότι μικρό.

Οι πολίτες του στρατεύονται όλοι. Και βέβαια και οι κοπέλες. Έχει απίστευτη αμυντική βιομηχανία και αμυντικούς εξοπλισμούς.

Και βέβαια διαχρονικά, την υποστήριξη των ΗΠΑ.

Σήμερα που ξανά απειλείται, είναι έτοιμο, στα 75 χρόνια ύπαρξης του, για άλλη μια φορά να απαντήσει.

Για το λόγο αυτό είδαμε το φαινόμενο Εβραίοι από όλον τον κόσμο να προσέρχονται στο Τελ Αβίβ για να στρατευτούν. Δεν το βλέπει κανείς εύκολα αυτό στις μέρες μας.

Κράτος μικρό, με περιορισμένο πληθυσμό, που απειλείται συνεχώς, και δεν έχει συγγενείς λαούς.

Σας θυμίζει κάτι αυτό;

Το Ισραήλ είναι μικρό, αλλά μεγάλο.

Και φροντίζει να προσέχει, για να έχει.

Ας προσέχουν και οι υπόλοιποι και ας μην επαναπαύονται, γιατί ο κίνδυνος, συνήθως έρχεται ένα βράδυ ξαφνικά και δεν σε ρωτάει.