Ο εξοβελισμός της απλής αναλογικής και το ζήτημα συγκρότησης ενωτικού ψηφοδελτίου δημοκρατικής συνεργασίας

“Ο εξοβελισμός της απλής αναλογικής από τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Οι άδικες κατηγορίες κατά του εκλογικού αυτού συστήματος. Η διεξαγωγή των επικείμενων δημοτικών εκλογών με νέο εκλογικό νόμο που πριμοδοτεί την σχετική πλειοψηφία με την απόλυτη πλειοψηφία (⅗) των εδρών. Το ζήτημα της συγκρότησης ενωτικού ψηφοδελτίου δημοκρατικής συνεργασίας στο Δήμο Κεντρικής Κέρκυρας και Δ.Ν”

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής είναι το καλύτερο, αυτό που ταιριάζει σε μια σύγχρονη, δημοκρατική και προοδευτική κοινωνία. Σχεδόν όλες οι δημοκρατίες της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης έχουν, σε μόνιμη βάση, ως εκλογικό σύστημα την απλή αναλογική, που νομοτελειακά έχει οδηγήσει σε κυβερνήσεις ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ σε όλα τα επίπεδα (κεντρικές κυβερνήσεις, περιφέρειες, δήμους). Μοναδική εξαίρεση στον ευρωπαϊκό χώρο αποτελεί η χώρα μας, η οποία μεταπολιτευτικα επιμένει να εφαρμόζει εκλογικά συστήματα τα οποία πριμοδοτούν το εκάστοτε πρώτο κόμμα με το 1/6 των εδρών της Βουλής, με αποτέλεσμα να έχουμε κατά κανόνα μονοκομματικές κυβερνήσεις. Οι σειρήνες της συντηρησης και του κατεστημένου κατόρθωσαν να πείσουν την ελληνική κοινωνία ότι οι μονοκομματικές κυβερνήσεις κάνουν καλό, ενώ ως αποδεικνύεται, οι μονοκομματικές κυβερνήσεις είναι υπεύθυνες για την υπερχρέωση, τα μεγάλα σκάνδαλα, τη γενικευμένη διαφθορά, την απίστευτη γραφειοκρατία, την υπερσυγκέντρωση, την υπερ γιγάντωση ενός κράτους που στηρίζεται σε πήλινα πόδια αναχρονιστικού και ανήμπορου να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της σύγχρονης εποχής και την απίστευτη καθυστέρηση της τοπικής αυτοδιοίκησης η οποία μετά την άνοιξη των δύο τελευταίων δεκαετιών του 20ου αιώνα, υποχρεούται να υφίσταται κακομεταχείριση από το κεντρικό κρατος (έξη διαδοχικές και σαρωτικές μεταρρυθμίσεις σε μια 15ετια των δομών της αυτοδιοίκησης) και τις ανάλογες με αυτό διαρθρωτικές αδυναμίες.

Δύο φορές στις βουλευτικές εκλογές έγινε προσπάθεια καθιέρωσης της απλής αναλογικής, το 1989 και το 2023 και τις δύο φορές το εκλογικό αυτό σύστημα πολύ γρήγορα αντικαταστάθηκε με εκλογικό σύστημα κατ’ ευφημισμό ενισχυμένης αναλογικής, στην πραγματικότητα με σύστημα που τη μειοψηφία του πρώτου κόμματος στο εκλογικό σώμα την μετέτρεπε σε ευρύχωρη πλειοψηφία. Το αποτέλεσμα ήταν τη διακυβέρνηση της χώρας μετά το 1990 να ασκήσουν έξι διαδοχικές μονοκομματικές κυβερνήσεις, με αποκορύφωμα την διαπίστωση το 2008 της υπερχρέωσης του δημοσίου τομέα λόγω υπερδανεισμου, την αναγκαστικη οικονομική κατάρρευση της χώρας το 2010 και την απώλεια σημαντικού μέρους της κρατικής μας αυτοτέλειας, αφού προηγουμένως περάσαμε από τη «δόξα» των Ιμίων, το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, τη σπατάλη των Ολυμπιακών Αγώνων, τα εορτοδάνεια και τα διακοποδάνεια και τώρα από το 2023 και μετά να υλοποιείται και πάλιν η συνέχεια του μονοκομματικού φαινομένου με την κυβέρνηση των 62 υπουργών και υφυπουργών. Όσον αφορα στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές έγινε προσπάθεια καθιέρωσης της απλής αναλογικής το 2019, όπου πριν ακόμη αποκοπεί ο ομφάλιος λώρος της, η μονοκομματική κυβέρνηση που προεκυψε από τις εκλογές του Ιουλίου 2019, με τον αντισυνταγματικό “νόμο Θεοδωρικακου” μετέτρεψε τη μειοψηφία της κάθε πρωτευσασας δημοτικής και περιφερειακής παράταξης σε τεχνητή πλειοψηφία στις δημοτικές επιτροπές και τα διοικητικά συμβούλια των δημοτικών νομικών προσώπων.

Ο φόβος της συντήρησης από τη σύμπλευση των δημοτικών και κοινωνικών δυνάμεων, η οποία θα εξοικείωνε τις τοπικές κοινωνίες στη συνεργασία και στην από κοινού προσπάθεια για την αντιμετώπιση των προβλημάτων ήταν αρκετός για να τορπιλιστεί από την πρώτη ημέρα της εφαρμογής της η απλή αναλογική. Το επόμενο βήμα υπήρξε η κατάργηση της απλής αναλογικής και στον τομέα της αυτοδιοίκησης, έτσι ώστε οι επικείμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές τον Οκτώβριο 2023 να διεξαχθούν (και εφεξής να διεξάγονται) με εκλογικό σύστημα που πριμοδοτεί τον νικητή που συγκεντρώνει στο πρώτο γύρο το 43% των ψήφων ή τον νικητή του δευτέρου γύρου που στον πρώτο γύρο είχε συγκεντρώσει μικρότερο ποσοστό του 43%, με τα 3/5 του αριθμού των δημοτικών συμβούλων που απαρτίζουν το Δημοτικό Συμβούλιο.

Η εφαρμογή της απλής αναλογικής στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του 2019 πυροδότησε στον μεγάλο Δήμο Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού δημοτικών παρατάξεων, οι περισσότερες των οποίων προήρχοντο από τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς. Είτε γιατί οι ευεργετικές συνέπειες στη λειτουργία των συλλογικών οργάνων, της καθιερωθείσης το πρωτον απλής αναλογικής μετά 45 χρόνια μεταπολίτευσης, εις την αυτοδιοίκηση, -όπου μέχρι τότε ίσχυαν εκλογικοί νόμοι που πριμοδοτούσαν τον νικητή με την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών (με το 60%)- δεν εξηγήθηκαν επαρκώς, είτε γιατί η συμμετοχή μεγάλου αριθμού δημοτικών παρατάξεων της Κεντροαριστεράς προβλημάτισε το εκλογικό σώμα, το οποίο εξακολούθησε να λειτουργεί με αντανακλαστικά των προηγούμενων εκλογών, οδήγησε μεγάλο αριθμό εκλογέων εις τις δύο δημοτικές παρατάξεις της δεξιάς, οι οποίες παρουσίαζαν μεγαλύτερη συσπειρωτική εικόνα λόγω του περιορισμένου του αριθμού τους (2), έναντι της αντισυσπειρωτικής εικόνας που παρουσίαζαν με τον αριθμό τους οι 7 ή 8 παρατάξεις της κεντροαριστερας την οποίαν το εκλογικό σώμα μετέφραζε ως πολυδιάσπαση με αποτέλεσμα οι πρώτες να συγκεντρώσουν στον πρώτο γύρο το 60% των ψήφων. Εις αυτό συνέβαλε και η αποϊδεολογικοποίηση της τοπικής αυτοδιοίκησης, που βαθμιαία αλλά αναπότρεπτα και εξακολουθητικά συντελέστηκε με έντονους ρυθμούς ιδιαίτερα από το 2010 και μετά στην Κέρκυρα και η παραλυτική ερήμωση από ουσιαστική και πραγματική λειτουργία θεσμών αυτοδιοίκησης στις σχεδόν εκατό κοινότητες της Κέρκυρας οι οποίες μέχρι το 1998 στη μεγάλη τους πλειοψηφία διέπρεψαν δημιουργικά και είχαν αναδείξει κοινοτάρχες και αυτοδιοικητικά στελέχη, που αποτελούσαν πολιτικη πρωτοπορία στο τοπο και είχαν γράψει ιστορία με τη δράση τους που τροφοδοτούσε τις κατά τόπους κοινωνίες με δύναμη ριζοσπαστισμού, μαχητικότητας και προόδου. Εάν η κάθοδος μεγάλου αριθμού δημοτικών παρατάξεων της κεντροαριστερας υπό τον αστερισμο της απλής αναλογικής, ερμηνεύτηκε από το εκλογικό σώμα το 2019 ως αποσυσπειρωτική (πάρα την ύπαρξη της απλής αναλογικής που μετρούσε και την τελευταία ψήφο εις τον υπολογισμό της εκπροσωπησης), στις εκλογές που έρχονται τον Οκτώβριο του 2023, υπό το κράτος του νέου πριμοδοτικου εκλογικού νόμου, εάν επαναληφθεί και πάλι θα ερμηνευθεί κατά τον ίδιο τρόπο (και τη φορά αυτή χωρίς ” παρεξηγηση” ), γιατί υπό τις παρούσες γενικότερες και ειδικοτερες πολιτικές συνθήκες και εκλογικό σύστημα μια τέτοια κάθοδος νομοτελειακά αυτη τη ψυχολογική επίδραση ασκεί.

Αναπόδραστα το πολιτικό συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι τη φορά αυτήν οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της κεντροαριστεράς πρέπει να συγκροτήσουν ένα ευρύτερο ψηφοδέλτιο κοινής καθόδου στις δημοτικές εκλογές για να αποκρουστεί η συντηρητική επικράτηση. Δεν υπάρχει περιθώριο για άσκηση προσωπικών φιλοδοξιών ούτε έδαφος πολιτικών ανταγωνισμών μεταξύ των πολιτικών φορέων και των δημοτικών παρατάξεων του ευρύτερου χώρου της κεντροαριστεράς. Η αλαζονική επιμονή σε αυτές τις πρακτικές θα οδηγήσει στην κυριαρχία της δεξιάς στον μεγάλο Δήμο Κεντρικής Κέρκυρας και Δ.Ν και την εδραίωσή της με ότι αυτό συνεπάγεται. Ο εκφυλισμός και η από διάρθρωση της πόλης της Κέρκυρας και η αυτοδιοικητική παράλυση των κοινοτήτων θα συνεχιστούν, η χαοτική λειτουργία και η αδιέξοδη κατάσταση της ΔΕΥΑΚ θα επιδεινωθεί, κανένα από τα μεγάλα προβλήματα της Κέρκυρας δεν θα ΕΠΙΛΥΘΕΊ, η τυχόν άσκηση πολιτικών για αυτά θα ευνοεί επιλεκτικά τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών και θα αγνοεί τα συμφέροντα των πολλών και ο παραμερισμός της τοπικής κοινωνίας από τη διαχείριση των τοπικών υποθέσεων θα ΔΙΕΥΡΎΝΕΤΑΙ και θα ΠΑΓΙΏΝΕΤΑΙ . Ήδη είναι αρκετά χρόνια τώρα που η κερκυραϊκή κοινωνία δεν έχει λόγο για τα μνημεία της Κέρκυρας, για την προστασία και διάσωση της ιστορικής πόλης για την ευρύτερη λειτουργία και προοπτική του αστικού συγκροτήματος, για το Βίδο ή το Λαζαρέτο, για τη λύση του υδρευτικού προβλήματος της Νήσου, για τη διαχείριση των απορριμμάτων της, για τη προστασία του περιβάλλοντος, για τη λειτουργία του Νοσοκομείου της και του εθνικού συστήματος υγείας στον τόπο της, για την πολεοδομική επέκταση, και όπου αρθρώνεται λόγος δεν ακούγεται. Ο Δήμος Κεντρικής Κέρκυρας και γενικότερα η Αυτοδιοίκησή της έχει περιέλθει σε απραξία που την χαρακτηρίζει η αβάσιμη κομπορρημοσυνη λόγων και η απουσία σοβαρών έργων και ουσιαστικου και σε βαθος προγραμματισμού. Η Κερκυραϊκή κοινωνία έχει γίνει θεατής λόγων και ακροατής έργων. Χαρακτηριστικά και μελανά σημεία εγκατάλειψης του ρόλου του Δήμου ως του εκπροσώπου, διαχειριστού των τοπικών υποθέσεων και υπερασπιστού των τοπικών συμφερόντων που αντανακλούν αρνητικά στην ευρύτερη Κερκυραικη κοινωνία υπήρξαν η παράδοση-εγκατάλειψη από τη φροντίδα του Νέου Φρουρίου, η παραίτησή από τον ρόλο του διαχειριστού των εγκαταστάσεων του Παλαιού Φρουρίου, η διάλυση των δομών που εξέφραζαν και υλοποιούσαν την άσκηση των πολιτικών προγραμμάτων παρέμβασης, προστασίας, ανάδειξης, λειτουργίας και διάσωσης της πόλης και του ιστορικού κέντρου της και η απουσία οιασδήποτε πολιτικής, η αναδίπλωσή από τη φιλική για τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα πολιτική της παρουσίας και χρησιμοποίησης για αυτό το σκοπό της νησίδας Βίδο και η παράδοση καίριων εγκαταστάσεων της σε ιδιώτες επιχειρηματίες, η αθέτηση του καθήκοντος προς την Ιστορία αναφορικά με το Λαζαρέτο, η ανοχή προς τον συστηματικό εκφυλισμό και αποδιοργάνωση του Νοσοκομείου της Κέρκυρας, η ανοχή στον παραμερισμό και αφαίρεση από τη διαχείριση της τοπικής κοινωνίας των απορριμμάτων της και τη μετατροπή της ερήμην της σε δέσμιο φορέα υποχρεώσεων πληρωμής εκατομμυρίων ευρώ επί σειρά πολλών ετών και άλλα.

Τα βασικά κόμματα του κορμού της κεντροαριστεράς έχουν παύσει να ακτινοβολούν ιδεολογία για το μεγάλο και σύνθετο πολιτικό ζήτημα της Ελλάδας που συνιστούν η κρατική αποκέντρωση, ο πρωταγωνιστικός ρόλος της περιφερειακής και τοπικής αυτοδιοίκησης στην οργάνωση, ανάπτυξη και πορεία προς το μέλλον της περιφερειακής Ελλάδας, η εμβάθυνση της δημοκρατίας στη χώρα μας, που εξακολουθούν να αποτελούν το ζητούμενο στην πατρίδα μας και αποτελούν την αναγκαία προϋπόθεση για τον πραγματικό εκσυγχρονισμό της. Ειδικώτερα, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στα χρόνια της ισχύος του παραμέλησε τη διαλεκτική σχέση του ως πολιτικού φορέα της Αριστεράς με την αυτοδιοίκηση και τα κινήματά της, αντιπαρήλθε το καθοριστικό αυτόνομο και αυτοδύναμο ρόλο της, που προσδίδει προοδευτική και κοινωνική δυναμική και πολιτικό περιεχόμενο στο ρόλο των τοπικών κοινωνιών σε σχέση με το τοπικό πρόβλημα και δεν κατόρθωσε να αποκομίσει αλληλοτροφοδοτούμενη πολιτική σχέση με τις τοπικές κοινωνίες σε αναφορά με την αυτοδιοίκηση, πηγή ισχύος για τα κόμματα και αντίστοιχα αυτοδύναμη δυναμικής για την αυτοδιοίκηση. Σήμερα στις τάξεις του υψώνονται φωνές που αναγνωρίζουν ότι το έλλειμμα αυτό ευθύνεται σε μεγαλο βαθμό για την πολιτική αποδυνάμωσή του στις δύο τελευταίες αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, φωνές που ζητούν τη σύνδεση και σύμπλευση με τα πολλαπλά τοπικά δίκτυα και κινήσεις με ριζοσπαστικό και προοδευτικό ορόσημο που δρουν και παρεμβαίνουν σε κάθε περιοχή της χώρας, φωνές που καλούν για τη συγκρότηση ευρύτερων ψηφοδελτίων για την κοινή κάθοδο στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Στη Κέρκυρα και αυτό είναι απογοητευτικό, οι φωνές αυτές προσκρούουν στην αντίδραση της τοπικής κομματικής ηγεσίας, η οποία αντί να εργάζεται με πνεύμα δημιουργικής ενότητας, υπαγορεύει πολιτικές διάσπασης των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων ιδιαίτερα στον μεγάλο Δήμο της Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων. Η στάση αυτή αγνοεί αλαζονικά την ανάγκη συγκρότησης ευρύτερου ψηφοδελτίου για κοινή κάθοδο στις εκλογές για τον μεγάλο Δήμο, αγνοεί τις υφιστάμενες δημοτικές κινήσεις με ριζοσπαστικό και προοδευτικό ορόσημο, με μεγάλη ιστορία αγώνων, δράσεων και παρεμβάσεων, ιδιαίτερα αυτή την δύσκολη τετραετία 2019-2023 που δοκιμάστηκε ποικιλοτροπα η Κέρκυρα, περιφρονεί και αντιπαρερχεται τις εκκλήσεις των ανεξάρτητων δημοτικών παρατάξεων όπως της “Πρώτα η Κέρκυρα” και της “Κερκυραϊκής Αναγέννησης” , που στις τελευταίες δημοτικές εκλογές συγκέντρωσαν χωρίς κομματική στήριξη το 18% των ΨΉΦΩΝ, περιφρονει και αντιπαρερχεται ακόμη ότι ο επικεφαλής της πρώτης, ο Γιώργος Καλούδης, ο οποίος παρά την πεισμονα αντίδραση της ίδιας τοπικής ηγεσιας συμπεριλήφθηκε στο ψηφοδέλτιο των βουλευτικών εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου 2023 του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με αποτέλεσμα λόγω της συμμετοχής του, τη σημαντική ενδυνάμωση του ψηφοδελτίου, είναι υποψήφιος Δήμαρχος για το Δήμο Κεντρικης Κερκυρας και ΔΝ.

Το ΠΑΣΟΚ στη Κέρκυρα παραμένει ακομα ναρκωμένο από υπερβολική δόση ” εκ συγχρονισμού” και αποσβολωμένο από την αδιανόητη πολιτική των μνημονίων που κατέστρεψε τη μεγάλη εκλογική βάση του και το αποπροσανατόλισε από τις βασικές αντιδεξιές πολιτικές αρχές και θέσεις του της Λαϊκής Κυριαρχίας και της κοινωνικής απελευθέρωσης, για τις οποίες ηγήθηκε των λαϊκών αγώνων της Κεντροαριστεράς . Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου είχε ως βασικό πολιτικό στόχο την αυτοδύναμη, ανεξάρτητη ισχυρή τοπική αυτοδιοίκηση, θεμέλιο της δημοκρατικής διαδικασίας, της ανάπτυξης και της προόδου της πατρίδας μας και αυτή τη στόχευση έκανε πραγματικότητα.

Η Κέρκυρα υπήρξε ένα από τα βασικά προπύργια αυτοδιοίκησης στις δεκαετίες του 80΄ και 90΄ κατά την εποχή των οποίων πραγματοποιήθηκαν στον τόπο μας σημαντικά επιτεύγματα σε όλους τους τομείς. Τα τελευταία αρκετά χρόνια, στη Κέρκυρα οι διαδοχικές τοπικές του ηγεσίες έχουν ανύπαρκτη όσμωση με την αυτοδιοίκηση, ισχνότατο ενδιαφέρον και λόγο για τα τοπικά ζητήματα και επιδεικνύουν ανοχή στους συντηρητικούς αλληθωρισμούς διαφόρων επιφανών στελεχών του, ακόμα και στην πολιτική υποστήριξη της οικοπεδοποίησης του Ερημίτη. Ως εάν να μην ειπώθηκε ποτέ η ιστορική ρήση από τον ιδρυτή και ηγέτη του:” το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε για να υποστηρίζει τη Λαϊκή Κυριαρχία και τα συμφέροντα του μη προνομιούχο Ελληνικού Λαού”.

Τα πολιτικά ανακλαστικά των τοπικών ηγεσιών τόσο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ όσο και του ΠΑΣΟΚ φαίνεται να μην έχουν καμία επαφή με την κρισιμότητα των καιρών στη πατρίδα μας και στη Κέρκυρα. Η απουσία ιστορικής μνήμης δεν τους επιτρέπει να ανακαλέσουν τις διδακτικές περιπτώσεις όπως το 1978 και το 1990, όπου σε συνθήκες ανάλογες με τις σημερινές, ιδιαίτερα το 1990, οι δυνάμεις του κέντρου και της αριστεράς συσπειρώθηκαν σε ενιαία κάθοδο στις δημοτικές εκλογές του έτους εκείνου, με αποτέλεσμα τη ραγδαία αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στην Κέρκυρα. Σήμερα οι τοπικές ηγεσίες ακολουθούν την αντίθετη πολιτική στην προσπάθεια που καταβάλουν οι ενεργες δημοτικες παρατάξεις στον Δήμο Κεντρικής Κέρκυρας και ΔΝ για τη συγκρότηση ευρύτερου ψηφοδελτίου κοινής κάθοδου στις επικείμενες δημοτικές εκλογές. Η τοπική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αντιτάσσει την άρνηση και επιχειρεί να συγκροτήσει ξεχωριστό ψηφοδέλτιο επί ζητούσα γι αυτό τις καλές υπηρεσίες δημοτικης παράταξης η οποία στις εκλογές του 2019 έλαβε το 2% των ψήφων!! Πρόκειται για κίνηση η οποία φλερταρει με το πολιτικό αυτοχειριασμο και συμπαρασύρει και τον εκλογικο του συνδυασμό στη περιφέρεια Ιονίων Νήσων. Η αντίστοιχη τοπική ηγεσία του (ΠΑΣΟΚ) ΚΙΝΑΛ πολιτικά ανευρη και βυθισμένη στη πολιτικη νωχελια και ακινησία αντιτάσσει παθητικοτητα στις εξελιξεις. ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΌΤΗΣΗ ΨΗΦΟΔΕΛΤΊΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΟΝΟΎ ΙΚΑΝΟΥ ΝΑ ΕΓΓΥΗΘΕΊ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΌΝΤΩΝ ΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΟΎ ΛΑΟΎ ΘΑ ΕΠΙΒΆΛΛΕΙ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΆΤΩΝ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΛΑΟΣ. ΣΤΟ ΨΗΦΟΔΈΛΤΙΟ ΑΥΤΌ ΕΠΙΒΆΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΣΤΡΑΤΕΥΤΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΩΣ ΑΠΛΟΊ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΑΥΤΟΊ ΠΟΥ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΆ ΑΓΩΝΊΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΓΚΟΛΠΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΌΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΕΩΤΕΡΕΣ ΓΕΝΝΙΕΣ ΑΣΠΑΖΩΝΤΑΙ ΤΗΝ ΙΔΈΑ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΊΚΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΟΎ ΛΑΟΥ. Χωρίς μεμψιμοιριες και υπολογισμούς, με αγωνιστική προσπάθεια για τη στήριξη του συνόλου και αδιαφορία για την προσωπική έκβαση ενός εκάστου στην εκλογή και με συνείδηση της κρισιμότητας των περιστάσεων που αντιμετωπίζει η ΚΈΡΚΥΡΑ.