Λίγες οι ώρες του… ωραρίου!

Ως η «καυτή πατάτα» της επιβίωσης παρουσιάζεται εδώ και καιρό το θέμα του ωραρίου χρήσης μουσικών οργάνων από τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος στην Παλιά Πόλη της Κέρκυρας. Αποτέλεσμα είναι η τελευταία να έχει μετατραπεί σε εμπόλεμη ζώνη μεταξύ συλλόγων, συμβουλίων, επιτροπών, διοικήσεων και απλών δημοτών που αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στα μεγέθη της ποιότητα της ζωής, του οικονομικού κέρδους και του πολιτικού κόστους. Κάποιοι περισσότερο ορθολογιστές συμμερίζονται το γεγονός ότι όπου υφίσταται νόμος δεν πρέπει να τίθενται ψευτοδιλήμματα ενώ αντίστοιχα σύννομη θα έπρεπε να είναι και η θέση κάθε συντεταγμένου πολιτικού και επαγγελματικού φορέα. Ο νομοθέτης δίνει τη δυνατότητα στο Δημοτικό Συμβούλιο να αποφαίνεται για την παράταση του ωραρίου για την οποία γνωρίζουμε ότι από 2012 υπάρχει η σχετική απόφαση να διαρκεί ως τις 23:00. Τότε υπήρχε βεβαίως υπήρχε και Δημοτική Αστυνομία ώστε να ελέγχει την εφαρμογή της, όμως σήμερα αποτελεί ευθύνη της Ελληνικής Αστυνομίας, που ορθώς το πράττει όπου το πράττει. Τα δεδομένα που άλλαξαν το τοπίο τα τελευταία δέκα χρόνια και προκαλούν τη ζώσα αντιπαράθεση είναι ότι:

– η Παλιά Πόλη με το μοναδικό ατμοσφαιρικό σκηνικό που συνθέτει, μετατρέπεται ταχέως σε ένα ανοικτό πολυχώρο, υποκύπτει στις επιταγές της παγκοσμιοποίησης και στη δίνη οικονομικών συμφερόντων και υπόκειται σε αλλοίωση της ιστορικής της ταυτότητας. Εξ αυτού έχει αλλάξει σε ένα σημαντικό βαθμό ο επαγγελματικός προσανατολισμός κύρια κάποιων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο χώρο της εστίασης και διασκέδασης. Κάποιες σέβονται τις άδειες λειτουργίας που έλαβαν από την πολιτεία, κάποιες όμως δεν συμμορφώνονται με τους νόμους, ηχορυπαίνουν και αναπτύσσουν με τέτοιο τρόπο την επιχείρησή τους καταπατώντας το δημόσιο ζωτικό χώρο. Πάραυτα, με ή χωρίς μουσική, στην πόλη της Κέρκυρας υπήρχε και υπάρχει μη μια αμελητέα έντονη επαγγελματική και εμπορική ζωή από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ (π.χ. 07:00-01:00) δηλαδή για τουλάχιστον 18 ώρες το 24-ωρο. Το τελευταίο καταρρίπτει το επιχείρημα ότι το θέμα της έκτασης του ωραρίου είναι θέμα επιβίωσης και αποδεικνύει θέμα ότι είναι θέμα συγκεκριμένων συμφερόντων.

– η Παλιά Πόλη ενώ συνεχίζει να κατοικείται από Κερκυραίους στους οποίους άλλωστε αποδίδεται δικαίως η διατήρηση του μνημείου, έχει εποικιστεί από μια νεοαναδυόμενη κατηγορία τουριστών, τους «Airbnbενέζους», που σίγουρα χρήζει μιας περαιτέρω μη βιαστικής αξιολόγησης. Το σύνολο των κατοίκων της πόλης έχουν ανάγκη των προβλεπόμενων εκ του νόμου ωρών κοινής ησυχίας και ξεκούρασης -δεν είμαστε άλλωστε κάνα μητροπολιτικό κέντρο- ενώ κάποιοι, κάτοικοι και επισκέπτες, ενδεχόμενα να νιώθουν την ανάγκη μιας περισσότερο έντονης μεταμεσονύκτιας διασκέδασης. Παραδοσιακά η πόλη μας είχε μια ήπια μορφή διασκέδασης με καφετέριες, ζαχαροπλαστεία, εστιατόρια και ταβέρνες και μικρά μπαράκια. Από την άλλη πλευρά, όσοι επιθυμούν τους βιορυθμούς της νυχτερινής ζωής ή επιδιώκουν την επαγγελματική τους δραστηριοποίηση τις πρώτες πρωινές ώρες, ο νόμος προβλέπει επακριβώς τις προδιαγραφές εγκατάστασης, τη χωροθέτηση και τους όρους λειτουργίας των σχετικών επιχειρήσεων. Αυτό, όμως, που συμβαίνει σήμερα στην Κέρκυρα είναι μια τουριστική υπερχείλιση για κάποιους μήνες την οποία οι φτωχές μας υποδομές δεν έχουν τη δυνατότητα να υποστηρίξουν και προφανώς μια κατάλυση του δημόσιου (σσ. βρώμικου) χώρου για να «χωρέσουν» οι ανάγκες των τουριστικών εισροών και οι επιθυμίες των «επενδυτών». Ο Δήμος βέβαια εισπράττει πολλαπλά από την παραχώρηση του ζωτικού μας δημόσιου χώρου, αλλά με τίμημα την αύξηση των επιπέδων θορύβου και την ποιότητα του ύπνου δεν γίνεται ανθρωπίνως αποδεκτό ειδικά δημότες – φορολογικά υποζύγια που την επομένη είναι υποχρεωμένοι να μοχθήσουν για το μεροκάματο.

– οι εκάστοτε Δημοτικές Αρχές, επαγγελματικοί σύλλογοι και ελεγκτικοί μηχανισμοί που οφείλουν να συντείνουν σε μία χρυσή τομή έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά ανεπαρκείς στην επιβολή της νόμιμης τάξης και εμφανώς λίγοι για το μέγεθος του Πολιτισμού και της Ιστορίας της Κέρκυρας. Ειδικότερα, αποτελεί ασέβεια το γεγονός ότι όλες οι Δημοτικές Αρχές από την ένταξη της Παλιάς Πόλης της Κέρκυρας ως μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO το 2007 αδυνατούν να πράξουν τα προβλεπόμενα. Μια ματιά στα πολιτιστικά και φυσικά κριτήρια για την ένταξη αυτή αρκεί για να καταστεί η παραπάνω θέση αυταπόδεικτη και με ένα υποθετικό ερώτημα στα χείλη: «Αλήθεια πως θα είμασταν αν η Παλιά Πόλη δεν ήταν μνημείο της UNESCO;».

Λύση στο πρόβλημα που δεν σέβεται πρωτίστως τους κατοίκους που ζουν και αναπνέουν χειμώνα-καλοκαίρι στην πόλη τους, τους επισκέπτες και τους νομοταγείς επιχειρηματίες δεν είναι λύση. Όσοι δε έχουν την πολιτική και διοικητική ευθύνη της πόλης της Κέρκυρας ας αναρωτηθούν αν ο Κανονισμός Αστικής Λειτουργίας για την Πόλης της Κέρκυρας, όπως εγκρίθηκε με την απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (αρ. ΥΠΟΑ/ΓΔΑΠΚ/ΔΒΜΑ/ΤΑΕΧΜΑΕ/272981/163695/5959/2004/22.08.2016) είναι για τα μάτια του κόσμου ή εφαρμόζεται προς όφελος δημοτών, επισκεπτών και επαγγελματιών. Αν δεν βγάλετε άκρη τότε αναρωτηθείτε μήπως η λύση δεν είναι άλλη από την τήρηση του νόμου σε όλες τις πτυχές της ζωής στην Παλιά Πόλη της Κέρκυρας από το πρωί που ξυπνά ως το βράδυ που πάντοτε κοιμόταν… Δεν ψάχνουμε να φτιάξουμε το «δάκτυλο του Καποδίστρια» αλλά να ακολουθήσουμε τις καλές πρακτικές ευρωπαϊκών πόλεων με ιστορικό κέντρο και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης.

Ενόψει του πολιτικού μασάζ των επερχόμενων δημοτικών εκλογών του 2023, όλοι θα ξαναβάλουν τα καλά τους για αυτό μην κρατάτε και μεγάλο καλάθι στο αυριανό Δημοτικό Συμβούλιο. Εδώ και αρκετά χρόνια οι πολιτικοί μας ταγοί δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται το ρόλο που αναλαμβάνουν και όσο η κοινωνία δεν αντιδρά αμφιβάλω αν μπορεί να δώσει τη σωστή εκείνη λύση που έπρεπε να είχε εξασφαλίσει από την αρχή της θητείας του. Και δεν πρόκειται να δώσει λύση γιατί το πρόβλημα δεν είναι το ωράριο με την στενή του έννοια (π.χ. 23:00 ή 24:00) αλλά γιατί δεν μπορεί να εγγυηθεί την επιτήρηση της εφαρμογής του. Από μεθαύριο μουδιασμένοι κοινωνικοί εταίροι, οικονομικά συμφέροντα και ανεπαρκής αυτοδιοίκηση θα νίπτουν αντάμα τα χείρας των εις την κολυμβήθρα της λανθάνουσας αστυνόμευσης. Πιθανολογώ ότι οι ώρες του ωραρίου θα είναι λίγες, το θέμα που υποθάλπουν οι λέξεις είναι αν οι ώρες θα είναι λίγες μόνο για αυτό…