Η πολύπλευρη κρίση, απαιτεί προοδευτικές προγραμματικές συγκλίσεις…

        Οι επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία.

Ζούμε σε περίοδο που συμβαίνουν πολλά, τρομακτικά,  απρόσμενα και κυρίως κομβικής σημασίας γεγονότα, που ουδείς θα μπορούσε να προμαντέψει πριν την 24η ημέρα του Φλεβάρη, όταν άναψε το φυτίλι του πολέμου στην Ουκρανία. Επιβεβαιώνεται η πανάρχαια αρχή, ότι ο χρόνος στην πολιτική είναι πολύ πυκνός. Σε μια μόνον ημέρα, μπορεί να συμβούν γεγονότα, ενός ολόκληρου αιώνα.

Οι εξελίξεις προμηνύονται κοσμογονικές. Η μικρή μας Ελλάδα, η Ενωμένη Ευρώπη, ο κόσμος ολόκληρος, όλοι σαστισμένοι, βρίσκονται μπροστά σε ένα πρωτόγνωρα σύνθετο σκηνικό από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι σαφές, εύκολα κι εύλογα κατανοητό, πως όταν οι τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου καλπάζουν, δεν κατακρημνίζουν μόνον οικογενειακούς και επιχειρηματικούς προϋπολογισμούς. Πλήττουν και παρασέρνουν σε κατάρρευση και μεγάλες εκβιομηχανισμένες χώρες. Προς αποφυγήν της κατάρρευσης, αυτές οι χώρες αναζητούν νέες πηγές ενέργειας και πρώτων υλών, με αποτέλεσμα να αλλάζουν με ταχύτητα φωτός συμμαχίες και εταίροι και τελικά να ανατρέπεται η μέχρι τούδε ισορροπία των γεωπολιτικών, γεωοικονομικών και γεωστρατηγικών συσχετισμών.

Διόλου τυχαίο, που η αμερικάνικη εξωτερική πολιτική προσβλέπει για πρώτη φορά από την πτώση του Σάχη μια προσέγγιση με το Ιράν, προκειμένου να αναπληρώσει το πετρέλαιο που οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί της έπαιρναν από την Ρωσία, μέχρι την επιβολή κυρώσεων σε βάρος της, εξαιτίας της εισβολής της στην Ουκρανία. Η κίνηση αυτή της Ουάσιγκτον, εκνευρίζει το Ισραήλ, το οποίο προστρέχει σε συμμαχία με την μέχρι τούδε αντίπαλη Τουρκία, μπροστά στο ενδεχόμενο να δει τον ιστορικό του εχθρό, το Ιράν, να παίζει ρόλο στα ευρωπαϊκά πράγματα. Η προσέγγιση, Ισραήλ – Τουρκίας, αυτόματα βάζει στο ενεργειακό παιγνίδι και τον μέχρι πρότινος αποκλεισμένο Ερντογάν, οι διαμαρτυρίες του οποίου είχαν θορυβήσει την Ουάσιγκτον, και προς χάρη του είχαν κηρύξει «οικονομικά μη βιώσιμο», τον East Med, στον οποίο η Ελλάδα είχε «παίξει», κυριολεκτικά τα «ρέστα» της. Με τις εξελίξεις, συζητείται το ενδεχόμενο, ο East Med , που θα μεταφέρει ενέργεια στην Ευρώπη, να περνάει από το έδαφος της Τουρκίας, με το επιχείρημα να είναι «πιο φθηνή η κατασκευή του».

Πάντα τα ανωτέρω, σημαίνουν πως, οι όποιες πολιτικές αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται αποκλειστικά με γνώμονα την επόμενη μέρα που θα ξημερώσει, όποτε και με όποιον τρόπο λήξει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Όσο δε καθυστερεί η λήξη του πολέμου, τόσο θα αυξάνονται, οξύνονται, εντείνονται κι επεκτείνονται τα προβλήματα της επόμενης ημέρας.

Σαφώς, πάντα τα ανωτέρω, επηρεάζουν και ενδιαφέρουν τα μέγιστα και την Ελλάδα καθώς κι αυτή εμπλέκεται στο γεωπολιτικό παίγνιο.

Δύει το «άστρο» του Κυριάκου Μητσοτάκη  

Σε εθνικό πολιτικό τοπίο, Όλες, οι διενεργούμενες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, «έχει πρόβλημα» και μια νέα πραγματικότητα δημιουργείται στο πολιτικό μας σκηνικό. Μπορεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, απλά να «τσιμπάει» και να μην εισπράττει τα προσδοκώμενα, αλλά η κυβέρνηση καθαρά έχει απώλειες, οι οποίες αυξάνονται προϊόντος του χρόνου..

«Το μέγεθος των απωλειών της κυβέρνησης είναι δεδομένο», επισημαίνουν ξεκάθαρα όλοι οι εκλογολόγοι. Εκείνο, όμως, που είναι περισσότερο επιβαρυντικό για το Μέγαρο Μαξίμου και για τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά, είναι ότι καταρρέει το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, στο οποίο είχε στηριχθεί όλο το αφήγημα της κυβέρνησης και της κυβερνώσας παράταξης. Το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, είναι σαφώς ξεπερασμένο. Όσο όμως πλησιάζει ο χρόνος των εκλογών, θα επιχειρείται να ξαναστηθεί. Έγινε ήδη προσπάθεια να χρεωθεί στο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, μια φιλορωσική και φίλο Πούτιν αντίληψη. Απέτυχε οικτρά.

Τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση, με στόχο να επιβραδύνουν, αν όχι να αναστείλουν την πτώση της, λοιδορούνται και απορρίπτονται ως αναποτελεσματικά από την συντριπτική πλειονότητα των ερωτώμενων πολιτών. Οι λογαριασμοί ρεύματος, οι αυξημένες τιμές στα καύσιμα και οι αλλεπάλληλες και συνεχιζόμενες ανατιμήσεις σε όλο το εύρος της αγοράς και δη σε προϊόντα πρώτης ανάγκης, έχουν φέρει την κοινωνία στα κάγκελα και οι δημοσκοπικές έρευνες καταγράφουν απλά γενικευμένη απογοήτευση και ασυμμάζευτη οργή.-

Σ αυτό το κλίμα, διόλου εύκρατο για την κυβέρνηση των «αρίστων». «Για όλα φταίει ο πόλεμος στην Ουκρανία», όπως ισχυρίζεται με κάθε ευκαιρία ο πρωθυπουργός, αποκρύπτοντας ότι ο πόλεμος απλώς παρόξυνε την κρίση. Η πανδημία πρώτα και ο πόλεμος στην Ουκρανία στη συνέχεια  χρησιμοποιήθηκαν επιμελώς για να καλύψουν την κυβερνητική αποτυχία σε όλα τα πεδία. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα μείνει στην ιστορία ως κυβέρνηση που στήριξε την ύπαρξή της στην επικοινωνία και μόνον.

Προοδευτική διακυβέρνηση αριθμών ή συγκλίσεων;

Τούτων, όλων των ανωτέρω δοθέντων, και μέσα σε ένα κλίμα συνεχώς επιδεινούμενο, – σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο – ,  η χώρα θα φτάσει στην μοιραία Κυριακή της κάλπης. Η Απλή Αναλογική, αριθμητικά δεν μπορεί να βγάλει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Όμως, η χώρα θα έχει ανάγκη μιας πολιτικά στιβαρής κυβέρνησης με προοδευτικό πρόσημο για να την βγάλει από την πολύπλευρη κρίση, που θα έχει δημιουργήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Η οικονομία θα ταλανίζεται, σε ένα δύσκαμπτο ευρωπαϊκό και διεθνές πεδίο, με επιτόκια δανεισμού υψηλά, με δημοσιονομική πειθαρχία, με χρέος που θα κινδυνεύει να κριθεί μη βιώσιμο και με πολλά  διαρθρωτικά προβλήματα στην παραγωγή της.

Τα εθνικά μας θέματα θα βρίσκονται σε έξαρση και με μια Τουρκία αναβαθμισμένη μέσα σε ένα εντελώς διαφορετικό γεωπολιτικό τοπίο. Η ελληνική κοινωνία θα ψάχνει το βηματισμό της μετά από τρεις σκληρές και αλλεπάλληλες κρίσεις : Τα μνημόνια, την πανδημία και τον πόλεμο στην Ουκρανία, με σωρευμένες όλες τις αρνητικές επιπτώσεις τους.

Σ΄ αυτό το λίαν δυσμενές περιβάλλον, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προτείνει μια προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας, δηλώνοντας ότι ακόμα και με μία ψήφο διαφορά να βρεθεί πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, θα λάβει τη διερευνητική εντολή και θα επιδιώξει την κυβερνητική σύμπραξη με τα προοδευτικά και αριστερά κόμματα της αντιπολίτευσης. Το «προσκλητήριο», σαφώς απευθύνεται στο ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25.

Προς τούτο, όμως, δεν αρκεί η αριθμητική. Μια απλή πρόσθεση των εδρών που θα έχουν αποσπάσει τα προαναφερθέντα κόμματα, μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, προφανώς και δεν αρκούν για να σχηματιστεί βιώσιμη πολιτικά κυβέρνηση η οποία θα είναι και ικανή να βγάλει την  χώρα στο ξέφωτο.

Η πλειοψηφία των 151 εδρών στο κοινοβούλιο μπορεί να επιτευχθεί, έστω και με κάποια ψήφο ανοχής. Μπορεί όμως, να είναι και η «εσχάτη πλάνη, χείρων της πρώτης», κατά το ευαγγελικόν.

Πριν από την αριθμητική απαιτείται η προγραμματική σύγκλιση σε καίρια και κομβικής πολιτικής σημασίας θέματα, όπως, η οικονομία, και τα ελληνοτουρκικά, στο νέο ευρωπαϊκό και διεθνές γεωπολιτικό τοπίο που θα έχει δημιουργήσει η Ουκρανική κρίση. Διαφορετικά, η απλή αρχή της δεδηλωμένης δεν αρκεί για να κυβερνηθεί μια χώρα με τόσο προβλήματα.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει σπεύσει να διαμηνύσει ότι «κανένας δεν θα τολμήσει να αναλάβει την πολιτική ευθύνη που θα του αναλογεί, ανάλογα με το αποτέλεσμα, να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογικές περιπέτειες και να δώσει σανίδα σωτηρίας στον κ. Μητσοτάκη».

Πάντα ταύτα, θα τα δούμε στην πράξη. Ο χρόνος πλησιάζει – Η κλεψύδρα αδειάζει …!!!

Γ. Σπ. Π.