Η εκπαιδευτική αξιολόγηση «PISA» στη χώρα της φαίδρας πορτοκαλέας

Την Τετάρτη πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή η «Ελληνική PISA». Να υπενθυμίσω ότι το πρόγραμμα PISA (Programme for International Student Assessment) είναι διεθνές και υλοποιείται σε μαθητές σχολείων των χωρών – μελών του Ο.Ο.Σ.Α και από πολλές συνεργαζόμενες χώρες.
Στην ουσία πρόκειται για μία εκπαιδευτική έρευνα ώστε να δίνεται η δυνατότητα στις χώρες να αξιολογήσουν τις επιδόσεις των μαθητών τους και να συγκρίνουν το επίπεδο του εκπαιδευτικού τους συστήματος με άλλες χώρες.
Είναι διεθνής επιστημονική παραδοχή, ότι κανένα σύστημα δεν μπορεί να βελτιωθεί χωρίς πρώτα να αξιολογηθεί.
Η πολιτεία προς τον σκοπό αυτό ψήφισε τον νόμο 4823/2021 ο οποίος στο άρθρο 104 αναφέρεται στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού μας συστήματος ως ακολούθως:
«Κάθε σχολικό έτος διενεργούνται σε εθνικό επίπεδο εξετάσεις διαγνωστικού χαρακτήρα για τους μαθητές/τριες της ΣΤ’ Τάξης των δημοτικών σχολείων και τους μαθητές/τριες της Γ’Τάξης των γυμνασίων σε θέματα ευρύτερων/γενικών γνώσεων των γνωστικών αντικειμένων της Νεοελληνικής Γλώσσας και των Μαθηματικών. Σκοπός των ως άνω εξετάσεων είναι η εξαγωγή πορισμάτων, σχετικά με την πορεία υλοποίησης των προγραμμάτων σπουδών και τον βαθμό επίτευξης των προσδοκώμενων μαθησιακών αποτελεσμάτων σε εθνικό επίπεδο, περιφερειακό επίπεδο και σε επίπεδο σχολικής μονάδας. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων του πρώτου εδαφίου είναι ανώνυμα και δεν συνεκτιμώνται από τους διδάσκοντες κατά την αξιολόγηση της επίδοσης των μαθητών/τριών στα συγκεκριμένα μαθήματα».

Ως απλός πολίτης συμπεραίνω ότι η εφαρμογή αυτού του προγράμματος, θα καταστήσει πιο ποιοτική την δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση.
Διερωτώμαι, μία αναβαθμισμένη εκπαίδευση δεν είναι η βασική προϋπόθεση για την κοινωνική και οικονομική άνοδο, κυρίως των ασθενέστερων συμπολιτών μας;
Χωρίς αξιολόγηση και αναβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου οι ανισότητες που υπάρχουν δεν παγιώνονται και διευρύνονται υπέρ ελαχίστων ισχυρών και των τέκνων τους;
Γιατί τα τελευταία δύο χρόνια οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στο χώρο της εκπαίδευσης προκηρύσσουν κάθε τόσο απεργίες, που δυσχεραίνουν την εκπαιδευτική διαδικασία και αποβλέπουν στη στασιμότητα, και ιδίως την αποτροπή κάθε αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου;
Τι εξυπηρετεί άραγε το επισκοπικό μένος που επιδεικνύουν οι συνδικαλιστικοί φορείς των διδασκάλων και των καθηγητών, ώστε να ακυρωθεί στην πράξη ένας νόμος του κράτους;
Τέλος ας θυμηθούμε τι έλεγε ο διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής,. «Ας μιμηθώμεν τα πεφωτισμένα και λελαμπρυσμένα της Εσπερίας έθνη».