Αλεξάκης: Λιμάνι Λευκίμμης, μοχλός ανάπτυξης και ευημερίας, δημόσιου χαρακτήρα

Κείμενο του Αντιπεριφερειάρχη Τουρισμού σχετικά με το λιμάνι της Λευκίμμης και τις εξελίξεις για αυτό.

Το κείμενο

Η βελτίωση και ανάπτυξη των υποδομών οφείλει να είναι πρωταρχικής σημασίας, όχι μόνο λόγω της τουριστικής ανάπτυξης αλλά και για την ευημερία και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της Κέρκυρας. Ιδιαίτερα σε ότι αφορά τις λιμενικές υποδομές και μεταφορές που εκτελούνται δια θαλάσσης, αφού είμαστε νησιωτικός προορισμός, δεν τίθεται αμφιβολία ότι πρέπει να υπάρχει ορθολογική προσέγγιση και περίσκεψη για κάθε εγχείρημα. Αναφορικά με την ένταξη του λιμανιού της Λευκίμμης στα προς αξιοποίηση λιμάνια μέσω ΤΑΙΠΕΔ είναι προφανές ότι εγείρονται πολλά ερωτηματικά σχετικά με την κοινωνική διάσταση της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού αφενός αλλά και τις προοπτικές ανάπτυξης και αναβάθμισης του αφετέρου.

Καταρχάς ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι πρόκειται για κυβερνητική πρωτοβουλία, συνεπώς με μια πρώτη ανάγνωση δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια αντιστροφής του κλίματος που έχει ήδη διαμορφωθεί. Από την άλλη πλευρά, χειροπιαστό και αδιάσειστο στοιχείο αποτελεί η σημερινή εικόνα του λιμανιού, η ποιότητα της εξυπηρέτησης των επιβατών και η κατάσταση των συμπληρωματικών υποδομών. Η γενική αντίληψη λοιπόν είναι ότι υπάρχει περιθώριο βελτίωσης, γεγονός που αποτελεί μάλιστα επιτακτική ανάγκη για τους λόγους που παραθέτουμε παραπάνω.

Άρα καταλήγουμε εύλογα στο ερώτημα για το ποιος τελικά έχει τη δυνατότητα να εξυπηρετήσει αποτελεσματικά αυτόν τον σκοπό. Μπορεί ένας φορέας του δημοσίου; Μπορεί η ιδιωτική πρωτοβουλία και υπό ποιες προϋποθέσεις.

Στην περίπτωση του κεντρικού λιμένα της Κέρκυρας η διαχείριση και λειτουργία του οποίου διέπεται από το πλαίσιο λειτουργίας του ΟΛΚΕ, τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Στην περίπτωση της Λευκίμμης όμως δεν υπάρχει οργανισμός λιμένος ούτε λιμενικό ταμείο. Και αυτό, κατά την άποψη μας αποτελεί έλλειμμα στην αναπτυξιακή προοπτική του λιμανιού με τις υπάρχουσες συνθήκες και απαιτήσεις.

Ας δούμε ένα άλλο παράδειγμα. Η περίπτωση της Μαρίνας Μπενιτσών. Δεν εξυπηρετεί το ευρύ επιβατικό κοινό, ούτε τις εμπορευματικές μεταφορές του νησιού, όμως πρόκειται για εγχείρημα το οποίο ξεκίνησε από τον καποδιστριακό Δήμο Αχιλλείων, όπου και ολοκληρώθηκε το μεγαλύτερο μέρος του έργου, φτάνοντας στον Δήμο Κεντρικής Κέρκυρας για να ολοκληρωθεί η διαδικασία δημοπράτησης και παραχώρησης της εκμετάλλευσης του σε ιδιώτη. Μιλάμε συνολικά για περίπου είκοσι χρόνια μέχρι την ολοκλήρωση των διαδικασιών και την παράδοση λειτουργικής υποδομής.

Εφόσον λοιπόν συμφωνούμε άπαντες στην ανάγκη αναβάθμισης του λιμανιού της Λευκίμμης για λόγους ασφάλειας και βελτίωσης των υποδομών, οφείλουμε με ρεαλισμό να δώσουμε απάντηση στο παραπάνω ερώτημα.

Με απλά λόγια.

Ποιος μπορεί να πάει τη βάρκα στην απέναντι όχθη και να την επιστρέψει με ασφάλεια. Δεν υπάρχουν περιθώρια στείρας ιδεολογικής προσέγγισης, ούτε έδαφος μικροπολιτικών χειρισμών. Ο ρόλος μας είναι η διασφάλιση των προϋποθέσεων που δημιουργούν όρους ευημερίας πρωτίστως για τους πολίτες. Οι αναπτυξιακές προοπτικές του λιμανιού και η δημιουργία υπεραξίας είναι πράγματα δεδομένα.

Μπορεί για παράδειγμα ο Δήμος Νότου να ωριμάσει ένα τέτοιο έργο, να διασφαλίσει πηγή χρηματοδότησης και να εκτελέσει τελικά την ενταγμένη πράξη; Διαθέτει το ανθρώπινο δυναμικό και την υλικοτεχνική υποδομή για την εκτέλεση έργου τέτοιου μεγέθους και βεληνεκούς; Η απάντηση είναι όχι. Όχι, με την σημερινή δυναμικότητα του Δήμου. Και αυτό δεν είναι ευθύνη της σημερινής δημοτικής αρχής. Είναι ευθύνη που προκύπτει από τον ελλειμματικό σχεδιασμό της κυβέρνησης σε ότι αφορά την διοικητική διαίρεση της Κέρκυρας, για ακόμη μια φορά. Όμως αυτό είναι συζήτηση που ξεφεύγει από το θέμα μας. Ωστόσο δεν γίνεται να μην αναφερθούμε στο βάρος που καλείται να αναλάβει ο δήμος, χωρίς την αντίστοιχη μέριμνα για την διασφάλιση του αποτελέσματος.

Από την άλλη πλευρά και επειδή βρίσκεται σε εξέλιξη το θέμα του Ερημίτη, το οποίο κάθε άλλο παρά καλή πρακτική στην εκχώρηση δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτη, μπορεί να θεωρηθεί, δεν πρέπει να αποδεχθούμε συλλήβδην οποιαδήποτε πρόταση ιδιωτικής εκμετάλλευσης, επειδή δεν έχουμε άλλη επιλογή. Το αναπτυξιακό πλάνο του ΤΑΙΠΕΔ για το λιμάνι της Λευκίμμης πρέπει να μπει στο μικροσκόπιο και οι υπηρεσίες του δημοσίου, που εμπλέκονται στις εγκρίσεις και αδειοδοτήσεις να επιδείξουν την δέουσα υπευθυνότητα και προσοχή πριν την έκδοση των απαιτούμενων αδειών.

Δεν θέλουμε το λιμάνι της Λευκίμμης να μετατραπεί σε Μαρίνα ή Καταφύγιο σκαφών αναψυχής. Το λιμάνι πρέπει να διατηρήσει τον σκοπό λειτουργίας του και σε αυτή τη βάση να αναπτυχθεί. Η τουριστική διάσταση να τεθεί σε δεύτερο πλάνο, αφού διασφαλιστεί και διατηρηθεί ο κοινωνικός χαρακτήρας του λιμανιού, όχι μόνο για την διεκπεραίωση των μεταφορών αλλά και για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών. Διότι δυστυχώς στο νησί μας υπάρχει το παράδειγμα του Ερημίτη, αλλά υπάρχει και η περίπτωση του εγκαταλελειμμένου Πρεβεντόριου, της απαξιωμένης συνεδριακης αίθουσας του Παλαιού Φρουρίου και πλήθος άλλων περιπτώσεων που δεν τιμούν την ιδέα του δημοσίου συμφέροντος και της τοπικής αυτοδιοίκησης.