Ερώτηση του ΚΚΕ για το Χαμόγελο

Ερώτηση προς τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων για την απόφαση να κλείσει το Χαμόγελο του Παιδιού στην Κέρκυρα και τις κακοποιητικές επιπτώσεις της στα παιδιά και τους εργαζόμενους κατέθεσαν οι βουλευτές του ΚΚΕ Νίκος Παπαναστάσης, Λιάνα Κανέλλη και Νίκος Καραθανασόπουλος.

Μεγάλη αναστάτωση έχει προκαλέσει στην τοπική κοινωνία της Κέρκυρας η πρόσφατη απόφαση του προέδρου του “Χαμόγελου του Παιδιού” να κλείσει το “σπίτι” του οργανισμού στους Μαγουλάδες Κέρκυρας και να μεταφέρει παιδιά και εργαζομένους σε άλλες δομές του στην υπόλοιπη Ελλάδα.  Η απόφαση αυτή είναι τουλάχιστον κακοποιητική τόσο για τα παιδιά όσο και για τους εργαζόμενους.  “Ξεσπιτώνει” για δεύτερη φορά παιδιά που έχουν πλέον, έστω και με αυτόν τον τρόπο, βρει ένα σταθερό σημείο αναφοράς στη δομή, έχουν συνδεθεί με τα άλλα παιδιά και τους εργαζόμενους, πηγαίνουν ήδη σε κάποιο σχολείο, έχουν δασκάλους και συμμαθητές με τους οποίους επίσης έχουν συνδεθεί.  Εργαζόμενοι που έχουν “στήσει” τη ζωή τους, τα σπίτια και τις οικογένειές τους στο νησί, υποχρεώνονται βίαια να απομακρυνθούν από όλα τα παραπάνω για να μη χάσουν τη δουλειά τους.

Η παραπάνω απόφαση δεν είναι “κεραυνός εν αιθρία” αλλά είναι το αποτελέσματα μιας πολιτικής, σύμφωνα με την οποία το κράτος αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στο παιδί χωρίς οικογένεια, στο κακοποιημένο παιδί. Αρνείται να δημιουργήσει σύγχρονες, δημόσιες δομές που θα λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα με επιστημονικά κριτήρια και αναλυτικά προγράμματα, γιατί μετράει τις ανάγκες αυτών των παιδιών με τη λογική του “κόστους-οφέλους”. Η προστασία του παιδιού κοστίζει για το κράτος και έτσι οι διάφοροι ιδιώτες, η εκκλησία και οι ΜΚΟ καλύπτουν αθρόα αυτό το κενό. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής στο χώρο της παιδικής προστασίας είναι τελικά τα παιδιά να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης στις «Κιβωτούς του τρόμου» ή μοχλός πίεσης στα χέρια των προέδρων των διαφόρων ΜΚΟ στα διάφορα παιχνίδια με την κυβέρνηση για την νομή της πίτας στην “προστασία του παιδιού” και τελικά, οι ανάγκες τους, σε καμία περίπτωση, να μην καλύπτονται.

Η παραπάνω εξέλιξη, με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα, επιβεβαιώνει το γεγονός ότι δεν μπορεί το παιδί χωρίς οικογένεια το κακοποιημένο και απροστάτευτο παιδί, άνθρωποι που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους (βαριά ανάπηροι, ηλικιωμένοι) να είναι στα χέρια των διαφόρων ιδιωτών και των διαφόρων ΜΚΟ, πέρα και έξω από την ευθύνη του κράτους.

ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. Υπουργός:

Τι μέτρα προτίθεται να πάρει, ώστε το κράτος να εγγυηθεί ότι τα παιδιά και οι εργαζόμενοι θα παραμείνουν στον μέχρι τώρα τόπο διαμονής τους, σε δομή που θα λειτουργεί με όρους ασφάλειας, πλήρως εξοπλισμένη με σύγχρονα επιστημονικά αναλυτικά προγράμματα, σύμφωνα με τις ανάγκες, την ηλικία και τις ιδιαιτερότητές αυτών των παιδιών. Στελεχωμένη με όλο το αναγκαίο προσωπικό που θα είναι πλήρως εξασφαλισμένο.