Αυλωνίτης: O Πρωθυπουργός κλείνει το μάτι στην αισχροκέρδεια

Γραπτή δήλωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κέρκυρας Αλέκου Αυλωνίτη.

Η δήλωση

Δεν είναι μόνον η συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης να επιρρίπτει στη διεθνή δυσμενή συγκυρία και τη ρωσο-ουκρανική κρίση, τα κακώς κείμενα της ελληνικής οικονομίας, είναι και η αδιαλλαξία του κυβερνητικού επιτελείου αλλά και η τραγική καθυστέρηση του να δεχτεί την κοινωνική πραγματικότητα που βιώνουν οι Έλληνες και που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εκδηλώνεται σε όλα τα ποιοτικά δημοσκοπικά ευρήματα.

Οι παροδικοί κλυδωνισμοί της προηγούμενης περιόδου που υπόσχονταν το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης έχουν δώσει τη θέση τους σε μία σαρωτική θύελλα με αιχμή του δόρατος έναν πληθωρισμό που τον Φεβρουάριο έφτασε στο 7,2% -ρεκόρ των τελευταίων 25 ετών- για την ομαλότητα στην οικονομία μας με βαριές επιπτώσεις για τους πολίτες που νοιώθουν αβοήθητοι και απαισιόδοξοι μπροστά στο ενδεχόμενο νέων χειρότερων πιέσεων.

Η αναγνώριση του προβλήματος της ακρίβειας αλλά και οι στοχευμένες προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. από το καλοκαίρι του 2021 αντιμετωπίστηκαν με αδικαιολόγητη καχυποψία και προκατάληψη από την κυβέρνηση. Σήμερα, ο κ. Μητσοτάκης επιβάλλεται να υιοθετήσει όσα ακολουθούν καιρό τώρα άλλες ευρωπαϊκές χώρες και απέρριπτε με τα αβάσιμα επιχειρήματά του. Η μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα, η αύξηση του κατώτατου μισθού και ο έλεγχος της αγοράς ενέργειας είναι μονόδρομος.

Οι έννοιες της στήριξης, της ελάφρυνσης και της ρύθμισης είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με τη φιλοσοφία της ΝΔ, καθώς η ίδια πιστεύει σε ένα κράτος με τις λιγότερες δυνατές παροχές στήριξης των πολιτών και των επιχειρήσεων, επιβραδύνει αντί να επιταχύνει την ελάφρυνση ως οπαδός των ανακατατάξεων υπέρ των οικονομικά δυνατών, ενώ αντιμάχεται ιδεολογικά τη ρύθμιση της αγοράς σε όλα τα επίπεδα εφόσον από αυτήν δεν παρουσιάζεται όφελος για την κοινωνική μειοψηφία που εκπροσωπεί.

Η ελληνική κοινωνία δεν έχει να περιμένει τίποτα από έναν Πρωθυπουργό που κλείνει μέχρι σήμερα το μάτι στην αισχροκέρδεια και που η επέκταση αναστολής των δημοσιονομικών περιορισμών της Ε.Ε. δεν σηματοδότησε τίποτα ουσιαστικό για την πολιτική λήψης γενναίων μέτρων κοινωνικής στήριξης, όπως σε άλλες χώρες.