Ο σπουδαίος Κερκυραίος σκηνοθέτης και δραματουργός Λεωνίδας Τριβιζάς, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 93ών ετών, όπως γνωστοποίησε ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών Σπ. Μπιμπίλας.
Ο Τριβιζάς είχε γεννηθεί στην Κέρκυρα το 1929, φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, από όπου αποφοίτησε το 1956 ενώ μετά την πτώσητης χούντας το 1974, επεστρεψε στην Ελλάδα από το Παρίσι όπου ήταν αυτοεξόριστος και πρωτοστάτησε στη δημιουργία του περίφημου Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου αλλά και της ομώνυμης Δραματικής Σχολής.
Αφιέρωμα δημοσίευσε η Εφημερίδα των Συντακτών, στο οποίο αναφέρει: “Ο Λεωνίδας Τριβιζάς σκηνοθέτησε έργα κλασικού, αλλά κυρίως σύγχρονου, ξένου δραματολογίου και σε μικρότερη κλίμακα νεοελληνικά έργα. Συμμετείχε στην ίδρυση και λειτουργία εναλλακτικών, πειραματικών, θεατρικών σχημάτων που παρουσίασαν ένα δραματολόγιο στηριγμένο σε καλλιτεχνικά και κοινωνικοπολιτικά κριτήρια (Κυκλικό Θέατρο, Λαϊκή Πειραματική Σκηνή). Επιπλέον, ασχολήθηκε με την αναβίωση του αρχαίου δράματος, προσεγγίζοντάς το μέσω μιας ανανεωτικής και μοντέρνας αισθητικής.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, πρωτοστάτησε στην ίδρυση και λειτουργία του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου (1975-1984) και της ομώνυμης Δραματικής Σχολής. Ο θίασος στεγάστηκε αρχικά στο θέατρο Αθηνά και έπειτα στο Θέατρο Πορεία. Ανέβασε 28 θεατρικά έργα μιας ευρείας γκάμας ρεπερτορίου. Με το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο, ο Λ. Τριβιζάς ασχολήθηκε συστηματικά και με την αναβίωση του αρχαίου δράματος. Παρουσίασε την κωμωδία του Αριστοφάνη «Θεσμοφοριάζουσες» (1978), τις τραγωδίες του Ευριπίδη «Ορέστης» (1979) και «Φοίνισσες» (1983), καθώς και την τραγωδία του Αισχύλου «Επτά επί Θήβας» (1980). Την ίδια περίοδο,σκηνοθέτησε και για λογαριασμό του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος την τραγωδία του Ευριπίδη «Εκάβη» (1981). Στις σκηνοθετικές αυτές προσπάθειες εισήγαγε διάφορους πειραματισμούς και ακολούθησε σκηνοθετικές τακτικές ανανέωσης σε σχέση με την παράδοση που είχε παγιωθεί στην Ελλάδα στην αναβίωση του αρχαίου δράματος.
Σταδιακά, το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και υπό το βάρος τους, το 1984 σταμάτησε τη λειτουργία του. Όλη την περίοδο που είχε προηγηθεί, ο Τύπος της εποχής είχε συνεχή δημοσιεύματα και αντεγκλήσεις αναφορικά με τη μη ένταξη του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου στις κρατικές επιχορηγήσεις. Για την επόμενη δεκαετία, ο Λ. Τριβιζάς απείχε από κάθε επαγγελματική σκηνοθετική δράση. Επανήλθε ως σκηνοθέτης το καλοκαίρι του 1996, σκηνοθετώντας την τραγωδία του Σαίξπηρ «Βασιλιάς Ληρ» (θίασος Κ. Καζάκου). Τελευταία καταγεγραμμένη σκηνοθετική του δουλειά υπήρξε η παράσταση «Ο Φάλσταφ», μια ελεύθερη απόδοση της σαιξπηρικής κωμωδίας «Οι πρόσχαρες κυρίες του Ουίνδσορ» (θίασος Κ. Καζάκου, 1998). Ο Λ. Τριβιζάς, παράλληλα με τη σκηνοθετική του πορεία στο θέατρο, ασχολήθηκε και με τη σκηνοθεσία θεατρικών έργων στο ραδιόφωνο. Ενδεικτικά αναφέρονται τα έργα: «Βόιτσεκ» του Γκ. Μπύχνερ (1964), «Τα πατατάκια για όλες τις ώρες» του Α. Γουέσκερ (1964), «Σινικό τείχος» του Μαξ Φρις (1964), «Δόνα Ροζίτα» του Φ. Λόρκα (1967), «Μπλοκ C» του Η. Βενέζη κ.ά.”
Κερκυραίος πολιτης στο Προς αναθεώρηση ο Κανονισμός Αστικής Λειτουργίας: “Γιουσουρούμ ελληνιστί.. Ποια ΟΥΝΕΣΚΟ σε λίγο θα μας ζητάνε άδεια για ναδιαβαινουμε τα καντουνια. Ζητιανια θορυβος απο τους εποχουμενους με…” Σεπ 9, 20:29
