Το είναι και το φαίνεσθαι…

Ισως αυτές οι δύο καταστάσεις της ανθρώπινης προσωπικότητας να αποτελούν ένα σταθερό άθροισμα για τον καθένας μας με ποικίλουσα συμμετοχή της κάθε μιας κάθε φορά…
Κάτι δηλαδή σαν το άθροισμα ύλης και ενέργειας, που είναι σταθερό ανεξάρτητα από τις εσωτερικές μεταβολές από την μία στην άλλη.
Μεγάλο ζήτημα η ισορροπία ανάμεσα στα δύο… Χωρίς το είναι δεν υπάρχει αυτογνωσία της ανθρώπινης ύπαρξης. Χωρίς το φαίνεσθαι δεν αρτιώνεται η αυτογνωσία μας…
Ορεξη για αμπελοφιλοσοφίες;;;
Τις σκέψεις αυτές, που συχνά μας κατακλύζουν στην καθημερινότητα ενός καλπάζοντος καταναλωτισμού, μας τις ερέθισε το πρόσφατο τροχαίο στην αμαρτωλή παραλιακή της επίδειξης, της αλαζονείας, της περιφρόνησής των άλλων. Σε αυτό, αναφέρθηκαν οι σκέψεις και οι προβληματισμοί του φίλτατου Γιάννη Λύχρου σε προηγούμενη ανάρτηση της ΦΑΙΑΚΙΑΣ.
Μία απροκάλυπτη ανάδειξη ανταγωνιστικών παρορμήσεων, που το σύστημα μας καλλιεργεί από τα γεννοφάσκια… Το σκέφτομαι άρα υπάρχω έχει στην πράξη μετατραπεί μαζικά στο καταναλώνω άρα υπάρχω. Σε αυτή την λογική το σύστημα έχει επικεντρώσει όλο του το ενδιαφέρον, όλες τις τεχνικές του δυνατότητες…
Η κραυγαλέα υπεροχή του φαίνεσθαι σε βάρος του είναι αποτελεί για το σύστημα θεμελιώδη μηχανισμό αυτοσυντήρησης…
Κατ’ αρχήν, ο υπερτονισμός του φαίνεσθαι σε βάρος του είναι παρέχει ασφαλή εγγύηση ανάπτυξης διανθρώπινης ανταγωνιστικότητας σε βαθμό -όταν χρειάζεται- εξόντωσης… Και αυτή η δόμηση προσωπικοτήτων είναι θεμελιακό αίτημα της καπιταλιστικής κουλτούρας… Θηρία στην αρένα και ο “καλύτερος” θα επιβιώσει…
Η ταυτόχρονη ρίκνωση της πνευματικότητας και η εκτροπή της από την προσωπική αρτίωση στην εξόντωση των διπλανών δίνει μεγάλη ικανοποίηση στις ανάγκες του συστήματος…
Είσαι “άδειος” και έτσι σε θέλουν… Αδειο, άγριο και αδηγφάγο… Ανικανοποίητο σε υλικές απολαβές, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν καμία σχέση με τις πρακτικές σου ανάγκες… Ετοιμο να ξεπουλήσεις ψυχή και σώμα για να κατακτήσεις αυτό το καινούριο, το διαφορετικό, το “εντυπωσιακό”, το “σπουδαίο”, που θάχεις μόνον εσύ… Αντε και λίγοι άλλοι… Αυτό το ήθος, που αντιστοιχεί σε ενστικτώδεις συμπεριφορές εξασφαλίζει και τα υπερκέρδη των καπιταλιστών.
Την ίδια ώρα, η κενότητά σου εγγυάται, πως οι κοινωνικοί και πολιτικοί σου προβληματισμοί θα είναι είτε ανύπαρκτοι είτε βαθιά αντιδραστικοί, ουσία φασιστικοί αφού έγνοια σου είναι ο προσωπικός θρίαμβος και η συντριβή των άλλων… Η πάρτη μου uber alles.
Τα πανάκριβα υπεραυτοκίνητα είναι ίσως από τις πιο ακραία υλικά σύμβολα ευδαιμονισμού, όπως το σύστημα τον εννοεί… Εχουμε φτάσει, λοιπόν στην παραγωγή μηχανημάτων-οχημάτων, που λίγοι μπορούν να αγοράζουν αλλά που “επιτρέπεται” να τα χρησιμοποιούν και να δοκιμάζουν τις τεχνικές τους δυνατότητες (π.χ. 200 και βάλε χιλιόμετρα ωριαίας ταχύτητας) σε κοινούς δρόμους, μαζί με όλους τους άλλους κοινούς θνητούς οδηγούς οχημάτων… Οχι σε ειδικά κατασκευασμένες πίστες, με πρόσθετες και απαιτητικές συνθήκες ασφαλείας αλλά σε κοινούς δρόμους, όπου οι κατοικούντες το άστυ μεταφέρονται !!!
Το βάθος της τραγωδίας μπορεί να προσεγγισθεί αν συνειδητοποιήσουμε πως αυτή την πραγματικότητα την έχουμε αποδεχτεί…
Εχουμε αποδεχτεί, δηλαδή, να βομβαρδιζόμαστε 24 ώρες το 24ωρο με υλικές προτάσεις, που δήθεν θα μας “λύσουν” το α ή το β ζήτημα και που στην πραγματικότητα ελάχιστα ή καθόλου μας χρειάζονται.
Αυτό, βέβαια, στο δικό μας ταπεινό μικροαστικό επίπεδο. Γιατί για τους “έξυπνους”, τους “τολμηρούς”, τους “ικανούς” και “τους πετυχημένους” υπάρχουν υψηλότεροι στόχοι. Τα υπεραυτοκίνητα είναι στην πρώτη γραμμή… Και τα οποία, οι εκλεκτοί, που καταφέρνουν να τα αποκτήσουν δεν τα προορίζουν για συμβατικές ταχύτητες… Αν είναι να κάνεις το κομμάτι σου με μία Ferrari δεν θα πηγαίνει με 150-160 την ώρα, που μπορεί και ένα μικρομεσαίο όχημα να πιάσει… Εσύ θα γίνεις καπνός, αστραπή στην άσφαλτο κάποιας λεωφόρου… Για να φάνε οι άλλοι οι “λιγούρηδες” τη σκόνη σου και να σκάσουν από τη ζήλεια τους… Και τότε εσύ θα είσαι …”ευτυχισμένος”, δικαιωμένος!!! Η ζωή σου έχει αξία και νόημα…
Τώρα αν κάποιο εμπόδιο στην διαδρομή δεν το υπολόγισες σωστά και μεταναστεύσεις για τις αιώνιες μονές, δεν πειράζει…
Εσύ έζησες μεγάλες στιγμές και το σύστημα θα επιβιώνει αρκετούς αιώνες διαιωνίζοντας την αλλοτρίωση σου, την αποκτήνωσή σου…