Να «πιάνεις» τα σημεία των καιρών

Δεν χωράει αμφιβολία ότι μπαίνουμε ξανά σε μια εποχή αναθεώρησης συνόρων, δυνάμεων και διεκδικήσεων. Κανένας ανυποψίαστος από εμάς, δεν περίμενε να ξημερώσουμε με έναν πόλεμο στη γειτονιά μας, στην καρδιά της Ευρώπης, εν έτει 2022.

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η κίνηση της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι απολύτως καταδικαστέα, ως ενέργεια που παραβιάζει την κυριαρχία και την ανεξαρτησία μιας Χώρας και που καταστρατηγεί το διεθνές δίκαιο.

Η Ρωσία είναι σαφές ότι έχει τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση.

Η πολιτική ηγεσία της Ουκρανίας όμως ζύγισε καλά τα μηνύματα που προηγήθηκαν;

Θεωρώ πως έκανε μοιραία στρατηγικά λάθη.

α) Δεν διδάχτηκε από την αντίστοιχη εισβολή που έγινε στην Γεωργία το 2008. Και εκεί η αφορμή της εισβολής της Ρωσίας ήταν ταυτόσημη. Υπεράσπιση δυο αυτόνομων Ρωσοφωνων περιοχών, της Αμπχαζιας και της Νότιας Οσσετιας.

β) Πείστηκε ότι οι δυτικές δυνάμεις θα την βοηθούσαν στρατιωτικά την κρίσιμη στιγμή. Εντελώς λάθος εκτίμηση. Η Δύση ποτέ δεν είπε κάτι τέτοιο ρητά.

γ) Αγνόησε τις συνεχείς προειδοποιήσεις της Ρωσίας, η οποία δήλωνε με όλους τους τρόπους ότι δεν επιθυμούσε το ΝΑΤΟ στα σύνορα της. Μάλλον από την Ουκρανική ηγεσία, θεωρήθηκε λανθασμένα ότι η Ρωσία μπλοφάρει.

δ) Εισήγαγε στο Σύνταγμα της το 2019, επι Ζελενσκυ, συνταγματική διάταξη, με βάσει την οποία ο προσανατολισμός της χώρας είναι αυστηρά Ευρωατλαντικός και ο Πρόεδρος της Χώρας είναι ο εγγυητής της υλοποίησης του. Δεν χρειαζόταν, ειδικά τη στιγμή που η Γερμανία και άλλες Χώρες, ήδη προ της εισβολής, δήλωναν ότι η Ουκρανία δεν θα μπει στο ΝΑΤΟ. Η δεσμευτική αυτή διάταξη, εμπόδισε την Ουκρανία να ελιχθεί διπλωματικά.

Έτσι, φαίνεται ότι η Ουκρανική ηγεσία δεν εκτίμησε σωστά τα μηνύματα των καιρών. Το πληρώνει σήμερα με έναν τραγικό τρόπο ο λαός της και μακάρι το δράμα αυτό να τελειώσει το συντομότερο δυνατό.

Στην Ελλάδα, αντίστοιχα, βαυκαλιζόμαστε ότι η Τουρκία, τάχα, είναι ο διεθνής παρίας. Ότι είναι μια χώρα που έχει προκαλέσει τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και επίσης ότι είναι μια χώρα που δήθεν καταρρέει οικονομικά και διπλωματικά.

Αντίθετα σήμερα η Τουρκία, μέσα σε αυτήν την κρίση, έχει πάρει δυο φορές δημόσια ευχαριστήρια απο τον Ζελένσκυ (!!!), τα έχει μια χαρά με το ΝΑΤΟ, όπως και με τη Ρωσία, έχοντας κλείσει τα στενά κατόπιν εορτής και χωρίς κόστος, και μη έχοντας υιοθετήσει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ενώ δίνει διεθνές στίγμα διαμεσολαβητή, πετυχαίνοντας την απευθείας επαφή των ΥΠΕΞ Ρωσίας – Ουκρανίας στην Ατταλεια, παρουσία του Τσαβούσογλου.

Σε αυτά προστίθεται ως ιδιαίτερα ανησυχητικό, ότι το Ρωσικό ΥΠΕΞ δια της κ. Ζαχαροβα, στοχοποίησε ιδιαίτερα την Ελλάδα, απ’ όλες τις χώρες της ΕΕ.

Μήπως με την Τουρκία τελικά πρέπει να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους βάση; Μήπως, ως λαός, πρέπει να «ξυπνήσουμε» τώρα, για να μην «ξυπνήσουμε» κι εμείς απότομα; Ας διδαχθούμε από τα ξένα λάθη και ας «πιάσουμε» σωστά τα σημεία των καιρών.