«Μηδενί δίκην δικάσης, πριν αμφοίν μύθον ακούσης»

Δικάζεται αύριο μια υπόθεση που και πρωτόδικα απασχόλησε την επικαιρότητα του τόπου μας, αλλά και όλης της Ελλάδος. Η υπόθεση της φερόμενης παραβίασης των περιοριστικών διατάξεων του κορονοϊού, την Κυριακή των Βαΐων του 2020, όταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολιτης Κερκυρας πραγματοποίησε εσωτερική περιφορά του ιερού σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος εντός του Ιερού Προσκυνήματος, με σφραγισμένες τις πόρτες του Ναού.

Αιτία της κατηγορίας ήταν, το οριακό υπεράριθμο των συμμετεχόντων, σε σχέση με το τότε επιτρεπόμενο (6 άτομα), και η παρουσία στην ιεροπραξία αυτή της Δημάρχου κεντρικής Κερκυρας, του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου και του Τελετάρχη του Δήμου.

Πρωτοδίκως, η έδρα απάλλαξε τον Μητροπολίτη Κερκυρας, με το ορθό, κατά τη γνώμη μου, σκεπτικό ότι ετέλεσε την τελετή αυτή, παίρνοντας την απόφαση του, ενώ βρισκόταν προ ενός συντριπτικού διλήμματος. Δηλαδή ευρισκόμενος σε μια σύγκρουση καθηκόντων, η οποία γεννήθηκε από το βάρος της μακραίωνης αδιάκοπης παράδοσης 500 ετών, καθώς και από την ίδια την ιδιοσυγκρασία και την ιδιότητα (αυτήν του Ιεράρχου) ενός ανθρώπου που έχει ταγμένη τη ζωή του στο Θεό.

Επιπλέον βάρυνε στο γεγονός της πρωτόδικης απαλλαγής του, ότι οι πόρτες του Ναού ήταν σφραγισμένες, ότι με την φύλαξη του Ναού είχε επιφορτιστεί η Αστυνομική Διεύθυνση Κερκυρας και ήταν φύσει και θέσει αδύνατο να ασχοληθεί ο ίδιος ο Δεσπότης, ο οποίος ταυτόχρονα ιερουργούσε, ότι η μικρή υπέρβαση του αριθμού των ατόμων ήταν εκ των πραγμάτων απαραίτητη για την στοιχειώδη αυτή εσωτερική περιφορά, όταν χρειάζονται 4 ιερείς μόνο για την μεταφορά του Ιερού σκηνώματος και ότι σε έναν Ναό 600 τμ βρέθηκαν μόλις 13 άτομα, τηρώντας μάλιστα μεγάλες μεταξύ τους αποστάσεις. Επομένως η όποια διακινδύνευση της υγείας οιουδήποτε θα ήταν ούτως η άλλως μηδαμινή (αντιστοιχούσαν 45τμ ανά άτομο).

Ως σημαντικό επίσης επισημάνθηκε το γεγονός της πίεσης της τοπικής κοινωνίας προς τον Μητροπολίτη (με επιστολές, αρθρογραφία κλπ) να πραγματοποιηθεί, έστω η εσωτερική λιτάνευση, η οποία αποτελεί τελετή που ανήκει στην ιερή και μακρά παράδοση του Κερκυραϊκου λαού, ανεξαρτήτως αν μέρος αυτού είναι ορθόδοξο η μη.

Η κρίση βέβαια του Δικαστηρίου δεν ήταν η ίδια για τους λοιπούς κατηγορούμενους Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου και Τελετάρχη του Δήμου, τους οποίους τιμώρησε πρωτόδικα, παραβλέποντας ότι φορέας αυτών των τελετών, κατά την Κερκυραϊκή παράδοση την ανω των 500 ετών, δεν είναι η Εκκλησία, αλλά είναι ο Δήμος των Κερκυραιων, ο οποίος (όσο και να ακούγεται περίεργο, ειδικά για την υπόλοιπη Ελλάδα) είναι εκείνος που προσκαλεί την θρησκευτική εξουσία να τις τελέσει. Επομένως δεν θα ήταν οξύμωρο σε μια τελετή ο προσκαλών να μην παρίσταται;

Η δε Δημαρχος, σημειώνω ότι έχει παραπεμφθεί να εκδικαστεί το 2023 για την ίδια πράξη σε ανώτερο Δικαστήριο (Εφετειο Κερκυρας), λόγω ειδικής δωσιδικίας που προβλέπεται εξαιτίας της ιδιότητος της, επομένως γι’ αυτήν η υπόθεση δεν έχει κριθεί ακόμα ούτε στον πρώτο βαθμό.

Μετά την πρωτόδικη δίκη ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών, έκρινε σκόπιμο να ασκήσει έφεση υπέρ του Νόμου και να παραπέμψει τον Σεβασμιώτατο και στην κρίση του δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου.

Αυτό λοιπόν θα συμβεί αύριο, όπου και οι τρεις κατηγορούμενοι θα κληθούν εκ νέου να εκθέσουν της απόψεις τους και την υπερασπιστική τους γραμμή.

Θέλω να πιστεύω, ότι το Δικαστήριο, πέρα από της νομικές του σκέψεις, θα αξιολογήσει και όλες τις ιδιαιτερότητες του τόπου μας και τις μακραίωνες παραδόσεις μας, ότι θα αξιολογήσει ότι όλα αυτά συνέβησαν σε μια εποχή παράξενη, ανεξιχνίαστη και πρωτοφανή για τα δεδομένα της ανθρωπότητας, ότι εξ’ αυτού του γεγονότος καμία διασπορά η άλλη δυσάρεστη συνέπεια δεν υπήρξε και πολύ δύσκολα θα μπορούσε να υπάρξει, αν μάλιστα σκεφτεί κανείς με τα σημερινά ψύχραιμα ανθρώπινα και επιστημονικά δεδομένα.

Εν τελει για άλλη μια φορά θα επαναλάβω ότι υπάρχει απεριόριστη εμπιστοσύνη στην Ελληνική Δικαιοσύνη, της οποίας την κρίση εμπιστευόμαστε με απόλυτο και ανεπιφύλακτο τρόπο. Είμαι δε σίγουρος ότι η διαδικασία που αύριο θα εξελιχθεί, θα καταδείξει τα αληθινά κριτήρια που σχημάτισαν τα γεγονότα αυτά και αν αυτά ήταν κριτήρια δόλου η πρόθεσης παραβίασης του νόμου η αντίθετα πρόθεσης τήρησης μιας αιωνόβιας παράδοσης, από αυτές τις παραδόσεις που διαμόρφωσαν τον τόπο μας, την ίδια τη ιδιοσυγκρασία της Κερκυρας και την ύπαρξη της.