Η ανεκτικότητά μας ισοδυναμεί με συν-υπευθυνότητα

Σίγουρα είναι πολύ ευχάριστη η είδηση της μείωσης του ΕΝΦΙΑ που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. Ένας άδικος φόρος που ήταν εφεύρημα της κυβέρνησης του 2014 ο οποίος αντικατέστησε τον ΕΕΤΗΔΕ. Από την ώρα που θα αποφασίσεις να αποκτήσεις σπίτι, έως την ώρα που θα αποφασίσεις να το πουλήσεις θα πληρώσεις 26 φόρους! Άλλους έκτακτους, άλλους κατά περίπτωση και άλλους μόνιμους. Δυστυχώς όμως και το κράτος από κάπου πρέπει να βρει έσοδα. Η κυβέρνηση μείωσε τον φόρο επιχειρήσεων από το 24% σε 22% και κατάργησε τον φόρο αλληλεγγύης. Και να θέλει, δεν έχει πολλά περιθώρια ελιγμών. Και ευτυχώς όμως που είμαστε ακόμη υπό επιτήρηση! Για τα χάλια όμως φταίμε και εμείς οι πολίτες, που συμβάλουμε τα μέγιστα στην εκτεταμένη φοροκλοπή που γίνεται στη χώρα μας. Σπάνια ζητάμε απόδειξη από υδραυλικό, από ηλεκτρολόγο, από ξυλουργό από λιανέμπορο, από φανοποιό, από ελαιοχρωματιστή, από γιατρό, από κάποιους αδρά αμειβόμενους δικηγόρους και πάει λέγοντας… Και στο τέλος φταίει το κράτος για τις τριτοκοσμικές παροχές που μας παρέχει και καθόλου φυσικά εμείς οι ευφυείς πολίτες. Υπολογίζεται ότι το κράτος χάνει πάνω από 20 δις ετησίως από διαφυγόντες φόρους της παραοικονομίας. (Στο τέλος οι πλείστοι εξ αυτών παίρνουν και επιδόματα ως δήθεν φτωχοί)
Σκεφτείτε αν το κράτος μπορούσε να εισπράξει, έστω και τα μισά από αυτά πόσο καλύτερο ΕΣΥ θα είχαμε, πόσο καλύτερα θα ήταν τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα και πόσο πιο εύκολα θα θωρακίζαμε την χώρα μας. Δυστυχώς μάθαμε να «κλέβουμε» ατιμωριτί το κράτος, και συγχρόνως να ζούμε με μπόνους, και επιδόματα και φυσικά πολλές επιχειρήσεις με τις γνωστές πλέον επιστρεπτέες προκαταβολές. Έτσι όμως γινόμαστε οκνηροί και χάνουμε την δημιουργικότητά μας. Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Πρέπει να γίνουμε πιο απαιτητικοί προς τους εαυτούς μας και όχι προς το κράτος. Ένα αξιόπιστο συμβόλαιο κοινωνίας και πολιτείας είναι αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε. Έχουμε βέβαια και τους δήθεν Έλληνες μεγάλο-επενδύτες που δεν επενδύουν ούτε ένα ευρώ πριν δούνε το «μερίδιό» τους από την «μοιρασιά» των 37 δις του ταμείου ανάκαμψης.
Έχουμε όμως συνηθίσει στις πρωτόγνωρες παραβατικές ενέργειες διαφόρων κοινωνικών μορφωμάτων, όπως επίσης συνηθίσαμε και την πρωτόγνωρη ανεκτικότητα του υποτιθέμενου κράτους δικαίου που έχουμε. Έτσι, οι «Ζορό» του Ρουβίκωνα, προκειμένου να διασκεδάσουν την ψυχολογική τους ανία, σπάνε με βαριοπούλες χώρους ιδιωτικών επιχειρήσεων ή καταστρέφουν δημόσιους χώρους και ως συνήθως μένουν ατιμώρητοι.
Κοινωνικά απόβλητα μετατρέπουν πανεπιστημιακούς χώρους σε αχούρια, και η πολιτεία μας τους παρέχει ασυλία, γιατί τα εγκλήματα που διαπράττουν λαμβάνουν χώρα εντός πανεπιστημιακού ασύλου, και τα δημοκρατικά αισθήματα του κυρίου πρυτάνεως του απαγορεύουν να επιτρέπει στην αστυνομία να επέμβει!!! (Αυτός ο αστείος έπρεπε να συλληφθεί πρώτος για υπόθαλψη εγκληματιών).
Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τον θάνατο συμπολιτών μας ως ένα νούμερο… 108 σήμερα, 115 προχθές, 760 σε μια εβδομάδα και πάει λέγοντας. Και κανείς δεν διερωτάται για ποιους λόγους πεθαίνουν, αναλογικά, διπλάσιοι συμπολίτες μέσα στις ΜΕΘ από ότι στις αντίστοιχες ευρωπαϊκές. Μήπως τελικά ο βαριά ασθενής είναι οι ίδιες οι ΜΕΘ και όχι τόσο πολύ οι ασθενείς από Κορονοϊό;
Και σαν να μην μας φθάνουν τα μύρια όσα κακά έχουμε, πρέπει να υποστούμε και τις επικίνδυνες φαιδρότητες ενός άξεστου λούμπεν λαϊκιστή, που ως νέος Άντονι Τεχέρο-ευτυχώς χωρίς πιστόλι- καταλύει το ιερό βήμα του κοινοβουλίου επί ώρες, και απλά τον θεωρούμε γραφικό! Και να ήταν μόνο αυτός…
Έχουμε ανεχθεί και συνεχίζουμε να ανεχόμαστε πολλά κακά. Και αυτή η ανοχή μας είναι το λίμασμα όλων αυτών των κακών στα οποία φυσικά είμαστε συν-υπεύθυνοι.

Σημείωση.
Τη στιγμή που το κόστος της ενέργειας είναι εκτός ελέγχου, κάποιες αποκαλούμενες περιβαντολλογικές ενώσεις καταφέρνουν μέσω του Συμβουλίου επικρατείας να ακυρώνουν τις έρευνες γαιανθράκων νότια της Κρήτης!!! Το …Ραπανάκια για την όρεξη το έχετε ακουστά; Oι Τούρκοι πάντως συνεχίζουν τις δικές του μέσα στο Αιγαίο. Τελικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας.