Τα εργαλεία της εξουσίας…

Το Σύνταγμα λένε πως είναι ο θεμελιώδης νόμος που καθορίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του πολίτη, τους βασικούς κανόνες λειτουργίας ενός κράτους. Ο νόμος των νόμων!

Είναι όμως έτσι; Ή μήπως ο κυρίαρχος νόμος είναι τελικά ο εκλογικός που ανεβάζει προέδρους δημοκρατίας και κυβερνήσεις ολιγαρχίας πετώντας στο περιθώριο τους ενοχλητικούς; Ο εκλογικός νόμος που με πολλαπλές δικλείδες ασφαλείας εξασφαλίζει η διοίκηση του κράτους να μην περάσει σε λαϊκά χέρια;

Αυτό το ερώτημα αναδεικνύει ακόμα μια φορά ο σημερινός δεύτερος γύρος των Γαλλικών εκλογών για την ανάδειξη του κοινοβουλίου, μετά τα γνωστά αποτελέσματα του πρώτου γύρου. Αποτελέσματα που, όπως αποκαλύφθηκε, μαγειρεύτηκαν από τον υπουργό εσωτερικών Ζεράλντ Νταρμαντέν, δίνοντας ένα έστω οριακό προβάδισμα στο Μακρονικό «Μαζί» (Ensemble), με δεύτερο το συνασπισμό της Νέας Λαϊκής Ενότητας (Nupes) του Μελανσόν. Κλοπή μιας ποσοστιαίας μονάδας, από την αριστερή ενότητα… Αυτό το κλεπτό – τρυκ του γάλλου υπουργού Νταρμαντέν το κατήγγειλε σε άρθρο της και η σοβαρή «Le Monde»!

Σ’ ένα άθλιο πλειοψηφικό σύστημα δύο γύρων μόνο ψυχολογική αξία έχει μια τέτοια ψηφο-κλοπή, όταν η προσπάθεια εκλογικής επιτυχίας της «Λαϊκής Ενότητας» πρέπει να ξεπεράσει μια σειρά εμπόδια… Όταν ήδη από τις πρώτες ώρες της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου κτίζεται το αντιαριστερό μέτωπο.

Ο ίδιος ο Μακρόν καλεί τους ψηφοφόρους του, στις περιφέρειες που λείπει υποψήφιος της παράταξής του και αναμετρούνται Μελανσόν και Λεπέν, να εξετάσουν την προτίμησή τους κατά περίπτωση… Δηλαδή στις εξήντα και κάτι των περιπτώσεων δίνει το ελεύθερο στους οπαδούς του ο Μακρόν να ψηφίσουν Λεπέν!

Καμιά έκπληξη! Δεν τους χωρίζουν παρά φραστικές διαφορές με τη Λεπενική φασιστική ακροδεξιά… Εξάλλου, στη μεγαλοαστική τάξη της Γαλλίας υπάρχει η παράδοση στα δύσκολα να συσπειρώνεται ακόμα και με τον διάβολο, προκειμένου να σώσει το σαρκίο της…

Ένα άλλο Λαϊκό Μέτωπο με ηγέτη τον Λεόν Μπλουμ, που εφάρμοσε πρωτοπόρες κοινωνικοοικονομικές μεταρρυθμίσεις, οδήγησε τη δεξιά της εποχής να εκφραστεί με το εγκληματικό σύνθημα «Καλύτερα ο Χίτλερ παρά ο Μπλουμ». Αυτό μετά από λίγο έγινε πράξη με το δωσιλογικό καθεστώς του Βισύ…

Τον Ιούνιο του 1937 ο Λεόν Μπλουμ παραιτήθηκε, όταν η Γερουσία αρνήθηκε να του παραχωρήσει έκτακτες εξουσίες για την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας. Μια Γερουσία (Άνω Βουλή) που λειτουργεί και σήμερα στα ίδια πρότυπα! Ένα σώμα 346 έμμεσα εκλεγμένων μελών, στη συντριπτική τους πλειοψηφία συντηρητικών, από την ίδρυση της Ε’ Δημοκρατίας (1958)!

Εκτός λοιπόν από το πανίσχυρο προεδρικό θεσμό, μ’ ένα άθλιο πλειοψηφικό σύστημα σε δυο γύρους που δίνει την ευκαιρία σε τερατώδεις κομματικές συνευρέσεις, μια αριστερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία έχει ν’ αντιμετωπίσει και τους «αριστίνδην» της συντηρητικής Γερουσίας, της κατ’ ευφημισμό Άνω Βουλής…

Έχουν μαντρώσει τη «δημοκρατία» τους έτσι που να μην είναι μπορετό σε «κίτρινα γιλέκα», εργάτριες κι εργάτες, υπαλλήλους, μικρομεσαίους επαγγελματίες ακόμα και στην αριστερή διανόηση, να συμμετέχουν στη διακυβέρνηση αυτού του κράτους! Στο περιθώριο ένας κόσμος εκατομμυρίων που κατέβηκε στους δρόμους του αγώνα αντιμετωπίζοντας τα ρομπότ του νόμου, ματώνοντας με το σύνθημα: «Όλα για τη Νοτρ Νταμ, τίποτα για τους άθλιους…»

Μια άγρια συντηρητική πολιτική από ηγέτες που αποφοίτησαν από την Εθνική Σχολή Διοίκησης της Γαλλίας (ΕΝΑ)! Μια παραγωγή Γάλλων προέδρων, πρεσβευτών και μεγαλοεπιχειρηματιών! Και αυτή ακόμα η σχολή “ΕΝΑ” δεν εξυπηρετεί πλέον τις ανάγκες του «συστήματος» και ο Μακρόν τον Απρίλη του ’21 ανακοίνωσε το κλείσιμό της. Στη θέση της, θα ανοίξει νέα σχολή με κανόνες που ν’ ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις μιας ακόμα πιο άγριας νεοφιλελεύθερης εξουσίας…

Αυτός ο ανθρωποφάγος μηχανισμός, που παράγει, συν τοις άλλοις από απέχθεια και αντίδραση υψηλά ποσοστά αποχής, ονομάζεται… Δημοκρατία!

Μόνη ελπίδα η αριστερά να σαρώσει τα εμπόδια και όχι μόνο για τη Γαλλία…